จิบน้ำชาที่ดอยแม่สลอง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 


ฝันไว้ ตั้งแต่เมื่อไร และเพราะอะไรก็ไม่รู้ นานมาแล้ว..ว่าสักวันนึงจะขับรถขึ้นดอยแม่สลอง และแล้วก็เป็นจริง 



......  อยากเล่ามากมาย.......ถึงซะที แม่สลอง 


 


เมื่อเดือน พค.ที่ผ่านมา ตรงกับช่วงที่เรากลับไปบ้านที่เมืองไทยพอดี ขับรถไปกันสองคนป้ากับลุงคนนี้



ลุงคนนี้ชื่อรูดี้ครับน้องเซพ พูดไทยได้ หนิดน่อย แต่ลุงใจดีขออะไรให้หมดเลย..เอิ้กกก


  ช่วงเดือนพค.เราตั้งใจจะไปดูกรุงเทพฯกัน แต่ต้องเปลี่ยนโปรแกรมกันกระทันหันเพราะความไม่สงบที่เกิด หลังจากไปเกาะช้างเราก็กลับไปนอนบ้านที่มวกเหล็กกันหนึ่งคืน รุ่งเช้าก็ออกเดินทางไปเชียงใหม่ นอนพักเชียงใหม่สองคืน แล้วถึงเลยไปเชียงรายกัน..ก็แวะเที่ยวกันตลอดเส้นทางแบบไม่มีโปรแกรมอะไร ผลัดกันขับรถ  ติดตามชมรูปนะคะ


 


เส้นทางคดเคี้ยว  ต้องกลั้นหายใจนานๆ เวลาเข้าโค้ง..ถนนหนทางดีมากๆ  ไม่มีรอยปะผุ..



ลุงเห็นลิ้นจี่สวนชาวบ้านข้างทาง ก็บอกว่า  ต้องแวะเพิ่มเสบียงก่อน..แต่มันยังไม่ค่อยแก่นะลุง..ไปหาซื้อข้างหน้าละกัน



กล้วยป่ากับป้านางตานี..หุหุหุ  ไม่อยากมองไปข้างล่างเลย..หวาดเสียว..



มองกลับไปอีกด้านนึง..การทำไร่แบบข้ันบันใดเกือบจะมีบนเขาทุกลูก  บ้านเรือนก็ปลูกกันเป็นกลุ่มๆ คงจะเป็นหนึ่งหมู่บ้าน



ร้านขายชาริมทาง


 




ลานตากใบชาชาวบ้านๆ.. มีเครื่องปั่นแห้งด้วย..คงจะต่างจากโรงงานลิบลับ




และร้านนี้ก็เป็นร้านที่เราเลือกซื้อชาอูหลงใบอ่อน


ความเห็น

ถ้าซดชาจะถึงไหนเอ่ยยยยย

ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน

อากาศก็ร้อน  ชาก็ร้อน  ซดม่ายไหวค่ะ  ขอจิบเอาเด้อ

ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล  แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ

 

ขอบคุณทุกๆท่านที่ตามมาเที่ยวนะคะ..รูปกำลังโหลดอย่าช้าๆคาดว่าหลังเที่ยงคืนคงจะโหลดเสร็จ..(แอบกัดเล็กน้อย หุหุหุ) 

ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล  แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ

 

ตามไปเที่ยวด้วยค่ะ รอดูรูปอยู่นะค่ะ

ยังไม่รวย  อยู่อย่างรวย  ไม่มีวันรวย.....ยังไม่จน  อยู่อย่างจน  ไม่มีวันจน

หน้า