ภูมิปัญญาชาวบ้าน

สืบเนื่องจาก อาหารที่ได้ขึ้นโต๊ะที่สวนธารแก้วคือ หอยโข่งหมักรสดี ทอดเป็นกับแกล้ม ทำให้ ท่านผู้ใหญ่บ้าน น้องโสทร บอกว่าวันหลังถ้ามีหอยโข่งอีกเมื่อไหร่บอกด้วย จะขับรถข้าม..เขาพับผ้า..มาฝั่ง...เมืองพี่พ่อ... เพื่อมาเอาหอยโข่ง 

(ผักอันนี้เพิ่งวางก่อนถ่ายรูป) ผักที่วางไว้เมื่อวาน หอยกินเรียบเหลือแต่ก้าน...

อะไรจะขนาดนั้น แต่พอเช้าวันรุ่งขึ้น เข้าไปบ้านแม่ เพื่อเอา...หญ้าหนูต้น... แม่บอกว่าแม่โอยหอยโข่งไว้ (วางเหยื่อ) ยังไม่ได้ไปเก็บ  อะไรมันช่างบังเอิญขนาดนั้น ได้โอกาสไปเก็บกันทันทีเลย

สองอย่างนี่แหละ อาหารชั้นยอดของหอยโข่ง ใบมันสำปะหลัง (ที่บ้านเรียกใบมันเทศ) อีกอย่างก็นะจะคุ้น ๆ นะคะ เพราะเล่นเกมกันอยู่ ใบเดือยปล้องค่ะ  แม่ปักไว้ริมตลิ่งที่ห้วยหลังบ้านในตอนเย็น พอรุ่งเช้าก็ต้องรีบไปเก็บ เนื่องจากว่า คุณหอยโข่ง เค้ากินอิ่มแล้ว เค้าก็จะทะยอยเข้าแถวเดินทางกลับยังภูมิลำเนาเดิม ฉะนั้นหากไปสายก็จะไม่เจอหอยโข่งเลย

เก็บ ๆ ๆ ๆ

นอกจากใบมันเทศ ใบเดือยปล้อง บางครั้งอาจใช้ ...ต้อหมาก... มาแช่น้ำทิ้งไว้ ประมาณ 3-5 คืน ถึงจะมีหอยมากิน หรืออาจใช้ ...ผักกาดนายพรม... เป็นอาหารสุดโปรดของคุณหอยโข่งเช่นกันค่ะ

เรื่องนี้ใช้ชื่อเรื่องว่าภูมิปัญญาชาวบ้าน .... บางครั้ง บางเรื่องเราคนสมัยใหม่ นึกไม่ถึงเลยว่ามันจะง่ายขนาดนี้ ประสบการณ์เป็นเรื่องสำคัญ จริง ๆ

สมาชิกท่านใด มีเรื่องเกี่ยวกับภูมิปัญญาชาวบ้าน ต้องเอามานำเสนอให้ได้ทราบกันบ้างนะคะ อาจจะเป็นประโยชน์สำหรับเด็กรุ่นใหม่ ๆ ต่อไปค่ะ