มีกันและกันตลอดทาง

ได้อ่านบทความน่ารักน่ารัก...จากฟอร์เวิร์ดเมลล์ อ่านแล้วชอบค่ะ เลยเอามาให้ สมช.อ่านกัน ใครเคย

อ่านแล้วอ่านอีกก็ได้นะคะ อิอิ

เรื่องน่ารักจากพิกเล็ตและเดอะพูห์

เรื่องมันมีอยู่ว่า...ขณะที่พิกเล็ตเดินตามหมีพูห์ไปต้อยๆรอยเท้าคู่เล็กๆย่ำไปบนหิมะ

เคียงข้างกับรอยเท้าของพูห์ไปตลอดทาง

เป็นความอบอุ่นในหัวใจที่ทั้งสองทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง

ทั้งคู่คงเดินมาด้วยกันนานพอสมควร

และคงไม่ได้คุยอะไรกันเลย


พิกเล็ตเลยต้อง"ขอเสียง"ด้วยการเรียก"พูห์"

เมื่อพูห์ขานรับและถามกลับว่า"มีอะไรหรือพิกเล็ต" พิกเล็ตกลับเกาะมือพูห์ไว้  

ก่อนตอบว่า"เปล่า...ไม่มีอะไรแค่อยากมั่นใจว่าเราเดินมาด้วยกันเท่านั้นเอง"

ภาพนี้ ถ้อยสนทนานี้ เรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง

สังเกตไหมว่าพูห์เดินนำหน้าควรเป็นพูห์มากกว่าที่น่าจะเป็นฝ่าย"ขอเสียง"จาก พิกเล็ต

ว่ายังเดินตามตัวเองมาหรือไม่

นั่นหมายถึงว่าเป็นความรักกังวลในใจพิกเล็ตเองที่เกรงว่าพูห์จะลืมเพื่อนตัว เล็กๆอย่างเขา

++++++++

ในชีวิตเราทุกคนคงเคยผ่านพบมิตรภาพแสนดี

แต่มีกี่คนที่รักษามันเอาไว้ได้คงมั่นไม่หวั่นไหว

วันคืนแห่งชีวิตกลืนกินและฉุดดึงเรารุดไป

หันกลับมามองข้างหลังอีกที อาจจะเศร้าใจ

หากพบว่าคนที่เราไว้ใจ ไม่เดินตามเรามาอีกแล้ว

ไม่อยากเดินข้างหน้าเพราะเกรงว่าฉันจะลืมเธอ

ไม่อยากตามหลังเช่นกันอยากอุ่นใจมั่นใจ

ว่าตลอดการเดินทางชีวิตอันยาวไกล

...เรายังมีกันและกันไปตลอดทาง...