ดอกหญ้า ภาค 2

เขียนโดย amporn เมื่อ 21 มีนาคม, 2010 - 09:11
หมวดหมู่ของบล็อก: 
ธรรมชาติ

วันนี้ทำตามสัญญา ชวนเด็ก ๆ ออกไปเก็บดอกหญ้า ( มีไปอยู่คนเดียว คือเทรุอะกิ )ที่หลือ ดูการ์ตูน ออกไปแค่ชั่วโมงเดียว  8 โมง ถึง 9 โมงเช้า พอดีลมพัดแรงมาก หนาวจนทนไม่ไหว อีกอย่างลูกชายหิวข้าว เลยรีบกลับ ก็ได้มา 1 ถุงใหญ่พอประมาณ วันนี้ตัวช่วยน้อยค่ะ  เดี๋ยวจะแช่เย็นไว้ กว่าจะถึงปีหน้าต้องรออีกนาน

                           

พอจะมองออกไหมค่ะว่าอันไหนเป็นดอกหญ้า เยอะแยะไปหมดเลยค่ะ

                    

ดอกกหญ้าครับ       วันนี้มีเพื่อนด้วย คุณลุงก็มาเก็บดอกหญ้าเหมือนกัน

                   

ใครก็ได้มาช่วยเก็บดอกหญ้าหน่อยค่ะ                         วันนี้ได้มา 1 ถุง

                      

 

ต้นดอกหญ้าเป็นแบบนี้ค่ะ                                         ตรงข้อๆ นั่นแหละค่ะที่ต้องแกะออก

 

ความเห็น

panatda

21 มีนาคม, 2010 - 11:10

      Smile  ใบน่ารักนะน้อง อิ๋ว  นำมาปักแจกัน รนวมกับดอกไม้ชนิดอื่นๆ คงสวยน่ารัก เก๋ดีนะ ลองทำดูซิคะ

rose1000

21 มีนาคม, 2010 - 11:15

 เพิ่งรู้ว่าหญ้าหางม้ากินได้ หญ้าหางม้าเป็นพืชโบราญ หรือพืชดึกดำบรรพ์ และที่เรียกว่าดอกนั้นไม่ใช่ดอก เพราะหญ้าหางม้าไม่ใช่พืชดอก ส่วนที่เห็นคล้ายดอกคือส่วนที่จะสร้างสปอร์ หรือ cone ครับ 

มาย

21 มีนาคม, 2010 - 11:20

ขอบคุณมากค่ะ ที่ทำให้ได้ความรู้เพิ่ม เพราะเรียกไม่ถูกเหมือนกัน นี่ก็เพิ่งมารู้จักก็ตอนที่น้องอิ๋วโพสต์

there is a will , there is a way .

amporn

21 มีนาคม, 2010 - 18:16

ขอเรียกดอกหญ้าก็แล้วกันนะค่ะ เพราะตอนแรกที่จะลงรูปก็คิดอยู่ตั้งนานว่าซึคุชิจะเรียกภาษาไทยว่าอะไร ภาษาญี่ปุ่นก็พองู ๆ ปลา ๆ ภาษาอังกฤษก็ดำน้ำ พอให้เห็นศีรษะผลุบๆ โผล่ ๆ เลยเรียกว่าดอกหญ้าเพราะเข้าใจง่ายดีค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

เจ้โส

21 มีนาคม, 2010 - 18:21

เหมือนเห็ดโคนบ้านเราเลย  หนึ่งปีมีครั้งเดียว

garden_art1139@hotmail.com

amporn

21 มีนาคม, 2010 - 18:39

ก็ชอบไปเก็บเห็ดเหมือนกันหรือค่ะ สมัยตอนอิ๋วเด็กๆ ชอบตามย่า ขึ้นไปป่าหาเก็บเห็ด เก็บผักหวาน เก็บแมงแซง สนุกมาก แล้วก็หลงป่าด้วยนะ เพราะเป็นคนเดินเร็ว แล้วก็เลือกเก็บเฉพาะดอกตูม ๆ ค่ะ มันน่ารักดี แล้วก็ทานอร่อยด้วยค่ะ อ้อ เจ๋โสเป็นคนจังหวัดอะไรค่ะ อิ๋วเป็นคนสกลค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

เจ้โส

21 มีนาคม, 2010 - 21:05

เจ้เกิดนครศรีฯแต่มาอยู่คอนหวันนานแล้ว 24 ปี แล้วจ็ะ  น้องอิ่วคนสกลนคร  ก็นครเหมือนกัน  เจ้นครอยู่หน้า  น้องอิ๋วนครอยู่หลัง 555555 แมงแซง  คืออะไร จ๊ะ๊

garden_art1139@hotmail.com

amporn

22 มีนาคม, 2010 - 16:40

ไม่รู้ภาคกลางเรียกอะไร ใครรู้ช่วยด้วยค่ะ ภาษาก็ไปไม่รอดแล้วน่าเศร้าจังเลย ร้องไห้ดีไหมเนี่ยะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

boston

21 มีนาคม, 2010 - 14:36

อะริกะโต๊ะ โกไซมัส.. เทรุอะกิจัง และคุณอัมพรด้วยคะที่เสนอภาค 2 ให้เรียนรู้กัน ลูกชายน่ารักจังและท่าทางสุขภาพแข็งแรง

ตอนนี้รู้จักพืชตัวนี้แล้วคะ ดูๆแล้วใบคล้ายกับต้นเฟรินหรือสนเมืองหนาวจัง +ได้ความรู้เพิ่มจากชาวสวนพอเพียงด้วย คาดว่าน่าจะมีและกินกันแถวภาคเหนือนะ เพราะคงชอบอากาศหนาว (..ใต้หมดสิทธิ์แน่Cry) อยากกินจัง! ไม่ทราบบ้านเราเอามาทำอะไรกินกันหนอ

คุณอัมพรอยู่เมืองไหนค่ะ ดูสงบและเป็นธรรมชาติมาก อากาศคงจะใสนิ้งไปเลย!

 

_________________________  

Our way is not soft grass, it’s a mountain path with lots of rocks. But it goes upward, forward, toward the sun. – Ruth Westheimer

amporn

21 มีนาคม, 2010 - 18:10

แล้วคุณ boston อยู่ที่ไหนค่ะ เห็นพูดภาษาญี่ปุ่นได้ คงอยู่ที่ญี่ปุ่นเหมือนกันใช่ไหมค่ะ ถ้าว่าง ๆ ก็โทรมาได้นะค่ะแต่ต้องเป็นตอนเย็น ๆ นะค่ะเพราะทำงาน หรือว่าวันเสาร์ช่วงสายๆ  052 -401-3779 ค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

หน้า