ความในใจ อยากบอก อยากขอบคุณ ตอนที่ 1

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    หลังจากที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ ได้รับอะไรดีๆในชีวิต มากมาย และรวดเร็ว ต่อจากนั้น ก็ได้หัดเขียนบล็อก ก็ได้พี่เลี้ยงใจดีในบ้านสวน หลายๆท่านคอยสอน คอยแนะนำ


  จนได้มารู้จักกับ นนท์ เห็นครั้งแรกที่แสดงความเห็นในบล็อก ก็คิดว่าน่าจะเป็นคนภาคเดียวกัน เพราะถ่ายรูปคู่กับนางเงือก ที่แหลมสมิหรา จ.สงขลา ต่อมาก็เริ่มใช้ภาษาใต้ หลังจากนั้นก็บอกว่าคนบ้านเดียวกัน ทำให้เริ่มสงสัย อยากรู้จักมากขึ้น


  ระยะหลัง น้องโสทร ได้ติดตั้ง โปรแกรม chat ให้สมาชิกได้คุยกัน ก็ได้คุยกับ นนท์ ใครทักใครก่อน ลืมแล้วค่ะ สรุปแล้ว นนท์ คือเพื่อนรุ่นเดียวกัน(ในบล็อกแรกๆเค้าจะเรียก พี่ ตลอด) สมัยเรียน ม.ต้น ที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว เพราะเรียนที่นี่แค่ปีเดียวเองค่ะ(ม.1)หลังจากที่ได้คุยกันก็คุยกันมาตลอด


  จนใกล้วันทำบุญวันเกิดเวป ก็ได้ถาม นนท์ ว่าจะมางานนี้มั๊ย เค้าก็บอกว่าสนใจ แต่ต้องเคลียร์งานก่อน พอดีในจังหวะนั้น พี่แก่(ชื่อที่ใช้ ล็อกอิน)ก็ได้ให้โอกาสสมาชิกที่ต้องการเดินทางจาก กทม.มางานนี้ โดยเครื่องบิน c130 พอดี


  ลูกสาวที่ไปเรียนอยู่ที่นั่นสนใจอยากกลับมางานนี้ด้วย ก็ได้ติดต่อกับ นนท์ บอกเขาว่าถ้าเขามา ให้ลูกสาวมาเครื่องพร้อมกับเขาด้วย ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักเค้าเป็นการส่วนตัวเลย นนท์ เค้าอยากติดต่อกับพี่แก่ ก็ติดต่อกันทาง chat ไม่ได้ ได้แต่ฝากข้อความไว้ จนถึงเกือบเที่ยงของอีกวัน พี่แจ้วก็ได้โทรหา บอกว่าให้ติดต่อ นนท์ ให้หน่อย พี่แก่อยากคุยด้วย วันนั้น เลยได้ข้อสรุปว่า นนท์ จะมางานวันเกิดเวป พร้อมกับลูกสาว(น้องกิ๊ฟท์) และก็ครอบครัวคนคลองอ้อมอีก 4 คนและก็มารู้หลังจากติดต่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ว่า เครื่องบินลำดังกล่าว จะไปลงที่นราธิวาส


  พี่แก่ ไม่ได้ร่วมเดินทางมาด้วย แต่จะมีรถตู้ที่ พี่แก่ จัดไว้ให้มารอรับไปเจอกับ พี่แก่ ที่ปัตตานี และก็เดินทางต่อ มาพักที่หาดใหญ่ 1 คืน


  หลังจากตัดสินใจไปแล้ว ที่จะให้ลูกสาวมาพร้อมกับ นนท์ เพื่อนรุ่นเดียวกัน ที่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่จากการที่ได้คุยกัน ทำให้รู้ว่าเขาเป็นใคร พ่อแม่พี่น้องเป็นใคร บ้านอยู่ที่ไหน มาเครื่อง c130 ไปลงที่นราธิวาส โดยที่ลูกสาวต้องนั่งรถมาหา นนท์ เพื่อนแม่ ผู้ชาย ที่มีเสียงเหมือนผู้ชายมีอายุคนหนึ่ง ซึ่งลูกสาวเคยรู้จักและไม่ชอบน้ำเสียงนี้เลย(ลูกโทรบอกหลังจากโทรคุยกับ นนท์)


  การตัดสินใจครั้งนี้ ไม่ได้ปรึกษาพ่อของลูกมาก่อน เพราะเวลาจำกัดในการตัดสินใจ และวันนั้นไม่สามารถโทร.ติดต่อกับพ่อเขาได้


  หลังจากนั้น เริ่มเครียดแล้วค่ะ


   1.ลูกสาว ต้องเดินทางมาเจอ นนท์  ครั้งแรก ในเวลา 5.30 น.จากราม 2 มาราม 1


   2.เครื่องบินไปลงที่นราธิวาส การเดินทางหลังจากนั้นจะเป็นยังงัย..ห่วงค่ะ มาก....


   3.นนท์ ก็แค่รู้จักกันผ่านเวป บ้านสวน ให้ลูกสาวมาเจอเขาตอนเวลา 5.30 น.


   4.เครื่องบิน คนในครอบครัว ก็ไม่เคยมีใครเคยนั่งมาก่อน(เคยท้าลูกสาวไว้ว่า ลูกได้รับปริญญาเมื่อไหร่พ่อกับแม่จะนั่งเครื่องบินไปงานรับปริญญา)


   5.พี่แก่ ก็รู้จักนิดหน่อย ผ่านเวป


   6.คนคลองอ้อม ก็รู้จักนิดหน่อย ผ่านเวป


คิดๆๆแล้วก็เครียดค่ะ มากๆ


แค่นี้ก่อนนะ ขอเวลาไปคิดทบทวนก่อนค่ะ


ติดตามความในใจ ตอนต่อไปนะค่ะLaughing

ความเห็น

มีคนฝากขอบคุณมานะค่ะ


สมาชิกใหม่ค่ะ

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

คุณพา อ่านแล้ว รู้สึกดีเลยค่ะ เพราะว่าทราบว่าทุกอย่างลงเอยด้วยดี เสร็จสิ้นงานวันเกิดเว็บแล้ว และได้ติดตามภาพถ่ายประกอบด้วย  เรื่องราวที่เล่าชวนให้รู้สึกประทับใจมาก กับน้ำใจของคุณนนท์ ซึ่งน่าจะนับได้ว่า การได้พบกันนี้เหมือนหนึ่งที่ "บุญพามา" ...ดีใจค่ะ ที่ได้พบเพื่อนเก่า ที่มีน้ำใจและเสมือนได้ทำบุญร่วมกันมาแต่ก่อนเก่า

บุญพามา ถึงได้มีวันนี้


ขอบคุณพี่มากนะค่ะ ที่ติดตาม..อย่าลืม ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกเลย ตอนตัดสินใจไปแล้ว กลับมาคิดทบทวนทีหลัง มันจะกลัวไปสารพัด เพราะเป็นคนที่เราไม่เคยรู้จักตัวตนจริง ๆ กันเลย (ที่สำคัญน้องไม่ได้บอกนายหัวด้วยใช่มั๊ย)

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

เมื่อรู้สึกไม่ดีในการตัดสินใจ


ดูเหมือนทุกอย่างมันจะมืดไปหมดเลยค่ะ

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

พี่พา ใจดี ย่อมมี สิ่งดีๆ เกิดขึ้น ครับ ผมเชื่อ เรื่อง ทำดีได้ดี เสมอ อ่านแล้ว เข้าใจพี่พา และ ภูมิใจที่พา มั่นใจในการตัดสินใจ จนทำให้ มี มิตรภาพ ดีๆ ในครั้งนี้ เกิดขึ้น ครับ


ผมเอง ก็ มี ความยินดี มาก ที่ได้ รู็จัก พี่พา และ สมาชิก ชาวบ้านสวนครับ


 

ทำดีย่อมได้ดี เพราะเราเชื่ออย่างนี้ เมื่อเราทำดีมันถึงทำให้เรามีความสุขงัยค่ะ


ปล.พี่ก็ยินดีนะ ที่มีน้องชายอีกคน

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

มิตรภาพ..และน้ำใจ..มีอยู่ในตัวของสมาชิกบ้านสวนทุกคนเสมอค่ะ.....รออ่านตอนจบนะค่ะ..^__^..

MSN/MAIL/HI5 : Tongau_oomsin[at]hotmail[dot]com

เพราะสิ่งที่เราให้กัน ไม่ได้คิดที่จะเอาคืน


มิตรภาพดีๆจึงได้เกิดขึ้นค่ะ

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

สิ่งที่เกิดขึ้นกับบ้านสวนฯหลังนี้


ผมได้สมัครเป็นสมาชิกบ้านสวนนี้ เป็นเวลานานพอสมควร ส่วนใหญ่เข้ามาอ่านมากว่า บางครั้งก็อ่านไม่ทัน ลงความคิดเห็นน้อยมาก ได้เห็นความเคลื่อนไหวในทางที่ดี มีการไปเยี่ยมเยือนสมาชิก ทั้งในเวลาปกติ หรือเวลาป่วย เห็นรอยยิ้ม เห็นความสุข จนทำให้รู้สึกผูกพันมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว ต่อมาเริ่มได้มีการนัดพบเป็นกลุ่มเกิดขึ้น  ซึ่งกิจกรรมแบบนี้ผมมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา (ซึ่งส่วนใหญ่เขาทำกัน) แต่การทำบุญ ทานข้าวที่วัดร่วมกัน (ไม่มีโต๊ะ นั่งกับพื้น  เป็นสิ่งที่สังคมไทยเราเริ่มไม่ให้ความสนใจกับสิ่งนี้) แต่บ้านสวนฯ เราทำ  สิ่งนี้แหละที่ผมกระวนกระวาย อยากไปร่วมงานด้วย แม้ว่าจะไกลเพียงใด  


ดังที่เคยเล่ามาแล้วว่าทำไม ฅนคลองอ้อม ได้ไปร่วมงานทั้งครอบครัว


เหตุการณ์ของเช้าวันที่เริ่มเดินทาง  ผมได้พบกับนนท์กับหญิงสาว (โชคดีนะ ที่นนท์เป็นคนคุยเก่ง จนได้ทราบว่า กิ๊บเป็นลูกสาวของพี่บุญพา) ซึ่งครั้งแรก คิดว่าเป็นเพื่อนของนนท์ เพราะเห็นว่าไปไหนด้วยกันตลอด หลังจากที่เราได้ขึ้นเครื่อง เราโดนแยกนั่งคนละโซน ผมกับนนท์  ส่วนลูกชาย คุณยาย  ลูกสาว กิ๊บ อยู่อีกโซนหนึ่ง  หลังจากที่ลงจากเครื่องมาได้ยินแต่เสียงหัวเราะของกลุ่มสาวๆ จนขึ้นรถตู้ ด้วยความอยากรู้ในสิ่งที่ผิดสังเกตุว่า ทำไมกลุ่มของเรายังไม่ออกจากสนามบินเสียที จึงได้สอบถามผู้ที่ร่วมเดินมาด้วย จนเข้าใจในสถานการณ์โดยละเอียด แล้วเสียงหัวเราะก็หายไป เหลือแต่ความเงียบ...........


เข้าใจหัวอกแม่ แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี ขอบคุณน้ำใจสมาชิกบ้านสวนฯ

หน้า