น้ำใจ และ มิตรภาพ

 ตั้งแต่พุธ 27 ต.ค.  หลังจากไปร่วมพบปะพัฒนาสัมพันธ์กาแฟยามเช้าในพื้นที่แล้ว  ก็ตั้งใจอย่างแน่วแน่  โดยมีจุดหมายปลายทางที่หอสมุด มอ.ปัตตานี และหลังจากนั้น เมื่อวันเสาร์  30 ต.ค. ได้ไปพบกับพี่เสินที่บ้านอีกครั้ง คราวนี้นำกำลังทหารไปบุกถึงบ้านเลย  ผมและพี่น้องทหารได้สัมผัสกับบรรยากาศที่ชื่นฉ่ำด้วยสายฝนที่โปรยปรายมาเป็นระยะๆ   เจ้าของต้อนรับผู้มาเยือนอย่างอบอุ่นเป็นกันเอง  หลังพูดคุยแนะนำตัวให้รู้จักกันแล้ว  เจ้าของบ้านก็พาชมสวน มีพันธุ์ไม้หลากหลายชนิด  เถาย่านางใหญ่กว่าแขนผม  มันไม่น่าจะเป็น “ย่า” น่าจะเรียก “ทวดนาง” มากกว่า  มีพันธุ์ไม้ที่ผมไม่เคยเห็น และไม่ได้ยินชื่อดัวยซ้ำ เช่น ไผ่ตากวาง  กล้วยนางยา มะขามคางคก ต้นกะโพ๊ะ  ต้นปุด ต้นทัง ต้นตาเป็ดตาไก่ ต้นลำเทง  ต้นชะอ่วม  หมากหมก (เห็นครั้งแรกที่บ้านผู้ใหญ่) มีชื่อแปลกๆ เช่น ดากเงาะ ส่วนใหญ่เป็นสมุนไพรพื้นบ้านกินได้หมด  ถูกใจผมมาก  เดินชมสวน เดินไปเดินมาจนครบ เหลือสามคนจากเก้าคน  บางคนอาจจะหิวข้าว เพราะเลยเที่ยงแล้ว  พอเข้าบ้านแม่บ้าน (คุณเก้) พี่กำลังชุลมุนกับการทำสำรับกับข้าวยังไม่เสร็จ เพราะทำหลายอย่าง ไม่มีลูกมือ (ลูกมือไปเป็นไก๊ด์) เหลือน้ำพริกกะปิ กับผัดผักเหมียงใส่ไข่  คุณเก้จัดการน้ำพริกะปิ  ส่วนผมขอแสดงฝีมือผัดผักเหมียง  ด้วยเลยเวลาอาหารกลางวันไปมาก ยิ่งเพิ่มความอร่อยให้กับอาหาร

  ด้วยว่าผมบอกพี่เสินไปว่าจะมีสมาชิกไปประมาณ 5 คน แต่ไปจริงๆ 8 คน ถ้านั่งโต๊ะอาจคับแคบ ผมบอกปูเสื่อกินกันดีกว่า  เป็นทหารอย่าเรื่องมาก ได้รสชาติของชีวิต  กินไปคุยกันไป  อาหารมีน้ำพริก ยอดมะเม่ากับหัวปลีต้มกะทิ แกงส้มปลาใส่ต้นคูณ หรือพูน(คล้ายต้นบอน) ปลาทอด  หลนปลาส้มฟัก(เรียกผิดขออภัย) ผัดผักเหมียงใส่ไข่   ด้วยความหิว น้ำพริก 2 ถ้วย เกือบหมดก่อน และ ไม่น่าเชื่อว่าผัดผักเหมียงก็หมด (หมดเพราะผมตักแจกเอง อิอิ  ต้องจำใจกิน ให้รู้บ้างว่าฝีมือใคร ใครจะกล้าขัดใจเนาะ)   เสียดายที่ไม่รูปปูเสื่อกินข้าวกัน