กระเช้าสีดา

มีพืชอีกชนิดค่ะที่จำได้ติดตา เพราะที่บ้านหลังเดิม เก่า..แก่..ที่ปู่สร้างให้พ่อด้วยตัวเอง และไม่ทันสร้างเสร็จ ยังไม่ได้ติดบานหน้าต่างบนเล้าเต็งเลย ช้างที่ปู่ใช้ลากไม้มาสร้างบ้านเกิดตกมัน(เจ้าซันซื่อค่ะ)แทงปู่ตาย และพอหายตกมันเขาก็ใช้งวงอุ้มปู่แล้วเดินร้องเสียงดังมาที่บ้านค่ะ คุณพ่อเล่าให้ฟังนะ ยายอิ๊ดยังเป็นวุ้นอยู่ที่ไหนไม่รู้ค่ะ และบานหน้าต่างก็ไม่มี..จนถึงยายอิ๊ดโตมีครอบครัวแล้ว ตอนนี้พี่สาวลาย(รื้อ)บ้านไปแล้ว พ่อ ไม่ยอมที่จะทำอะไรต่อ ตอนเด็ก ไม่คิดอะไรมาก แต่พอโตขึ้น ถึงจะเข้าใจค่ะ มันเป็นความเจ็บปวดของพ่อแต่ความทรงจำนั้นยังอยู่ค่ะเสมอ กับบ้านหลังนั้น และพ่อจะมีพืชแบบนี้ เต็มไปหมดทั้งหน้าบ้านหลังบ้าน พ่อติดไว้กับต้นน้ำดอกไม้(ชุมพู่)พันธุ์พื้นเมืองค่ะ ทำพริกเกลืออร่อยมากเลย จำได้ว่าหน้าบ้านพ่อปลูกไว้คล้ายซุ้มประตูเข้าบ้าน และเจ้าพืชนี้แหละ ห้อยย้อยลงมาสวยงามมากเลย..ยังจำติดตา..มาดูกันค่ะว่าพืชอะไร.....กระเช้าสีดา ไงจ๊ะ

 ภาพข้างบนด้านซ้ายมือถ่ายที่บ้านน้องสามีที่ อ.ฉวาง จ.นครศรีฯ แต่ภาพขวามือของยายอิ๊ดเอง นี่เป็นต้นที่เท่าไหร่ไม่ทราบ ที่ทั้งลูกน้อง หัวหน้า เพื่อนๆ นำมาให้ เพราะรู้ว่าเราชอบ แต่เชื่อมั้ยไม่เคยรอด ต้นนี้ก็ทำท่าแล้วค่ะ

ส่วนภาพ สองภาพนี้ ถ่ายที่ วัดชนสังขรณพิจิตร อ.สิชล จ.นครศรีฯ ของวัดค่ะ น่าจะหาย...ของวัดนะของวัด

อย่างไรก็ตามขอผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ....

จากยายอิ๊ดคนงามจ้า...