ไปส่งญาติกลับอุบลฯ ^o^

หมวดหมู่ของบล็อก: 

เมื่อวานนี้เวลาประมาณหกโมงเย็น หนูได้มีโอกาสไปส่งญาติคนหนึ่งที่สถานีขนส่งหมอชิต (ขี้ตู่เอาเอง 555++) เป็นลูกของป๋าเวทย์กับคุณแม่แดงค่ะ ซึ่งเค้าคนนั้นเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก...นิกกี้Laughing 

แว๊บแรกที่เจอกันไม่รู้ว่าใครตกใจมากกว่ากันที่เห็นหน้าคนไม่เคยรู้จัก เคยได้ยินแต่เสียง แต่ขอตอบแบบไม่ต้องเดาว่า...นิกกี้คงจะตกใจที่เห็นหน้าหนูมากกว่าTongue out  คุยกันได้ซักแว้บหนึ่ง ก็เลยขอถ่ายภาพของนิก แต่ภาพที่ได้มาเป็นแบบนี้...นิกกี้สู้ตาย 555++


ขออีกรูปนะ...แต่ก็ถ่ายได้แค่ด้านข้างอยู่ดี - -"

คุยกันได้อีกหน่อย นิกกี้ก็หลวมตัวแจกลายเซ็นต์...เอ้ย...ช่องทางการติดต่ออันใหม่Coolและทำให้รู้ว่านิกเกิดก่อนเราหนึ่งปี (แอบโกงอายุไว้นี่นาLaughing)

หลังจากนั้นก็ถึงเวลาที่นิกต้องขึ้นรถแล้ว...ก็พากันไปรับกระเป๋าสัมภาระของนิก แล้วก็เดินกันไปจนถึงชานชาลาจอดรถ...จากนั้นก็ร่ำลาเล็กน้อย

ป่านนี้นิกคงจะเดินทางถึงอุบลโดยสวัสดิภาพแล้วSmile

ความในใจ...เมื่อเจอนิกแล้ว...นิกเป็นเพื่อนที่น่ารัก ตลก เฮฮา หวังว่า ไว้เราคงได้พบกันใหม่^_________^

ปล.ไปแบบรีบร้อนเกิน เลยลืมหาของฝากไปให้แม่แดงกับคุณพ่อเวทย์ ไว้คราวหน้าแก้ตัวใหม่Smile แหะๆ

ความเห็น

เจอกันจนได้นะคะ....

สวัสดีค่ะมะโหน่ง    น่าเสียดายถ้านิกกี้สามารถอยู่ต่อได้อีกวันนอกจากเจอมะโหน่งแล้วก็จะได้เจอเพื่อนสมช. ที่วันนี้เขานัดเจอกัน   แต่ก็เข้าใจได้เพราะนิกกิ้ต้องรีบกลับ นิกกี้โชคดีตอนมาจากอุบลได้เจอสาววาริน  ตอนจะกลับอุบลได้เจอมะโหน่ง  มิตรภาพแห่งบ้านสวนที่สมช.สามารถสัมผัสได้ ชื่นชม ชื่นชมLaughing   (น้องมะโหน่งขอโทษทีทำไมช่วงล่างของพี่มันว่างยาวอย่างนี้ พี่แก้ไขไม่เป็นค่ะ  ใครทำให้เป็นปกติได้ช่วยด้วย ขอบคุณค่ะInnocent


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 

โห...นิกกี้อ่ะ บอกว่าจะแวะมาหาพี่หวาน


พี่หวานก็ร๊อ รอ ทำไม่ไม่มาซักกะที


ที่แท้ก็แอบหนีกลับบ้านนี่นะเอง


พี่หวานโป้งนิกละ Frown

 

ลูกสาวหรือลูกชายป๋าเวทย์กันแน่ละน้องมะโหน่งดูมาดเข้มนะ

ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ   msn/krawmovie@hotmail.com

     ตัวเอกของเรื่องเจอกัน  เต่ง...แง้ว....

ได้เจอพี่สาวแล้วสิ เหลือแต่พ่อกับแม่ยังไม่ได้เจอ แม่แดงของมะโหน่งนะเพื่อนพี่นะ

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

นึกว่าใคร นิกนี่เอง

เดินทางปลอดภัยน้อง

นี่ถ้าไม่บอกว่าญาติชื่อนิกกี้นะ

พี่ก็คิดว่าคือคนใส่แว่นซะแล้ว.... ชัดกว่ามากมาย 555+Laughing

ดีใจ ด้วย ครับ

คนไกลยั้นอุบลยังเจอกันได้ แต่เราใกล้กันไม่ยักกะได้เจอสักกะที ฝากความคิดถึงไปหาอ้นด้วยนะ

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

หน้า