วันนี้อยากมีเรื่อง

วันนี้นอกจากลุงพีจะมีเรื่องใหม่ๆมาบอกกล่าวเพื่อนสมาชิกฯแล้ว ยังมีเรื่องเก่าๆมาเล่าขานให้ลูกหลานฟัง อีกทั้งยังมีการบ้านมาส่งด้วยครับ หลายเรื่องหลากรส ก่อนจะเดินทางไปเป็นธรรมบริกรที่ อ.หนองเรือ จ.ขอนแก่นเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์

เริ่มต้นเลยก็การบ้านลุงพูนครับ (ซือเฮีย รบกวนด้วยครับ) เคยบอกเพื่อนๆสมาชิกไว้แล้วว่าผมเอาน้ำส้มสายชูหมักที่ดองไข่แล้ว ไปทำน้ำหมักเปลือกไข่ตามสูตรลุงพูน ที่ผ่านๆมาก็เป็นปรกติดี แต่ทว่าช่วงที่ผมทำไวน์ Do I love you so? มีน้ำตาลทรายแดงเหลือ ผมก็ลองเอาไปเติม เพราะเห็นลุงพูนพร่ำสอนนักสอนหนาว่า เป็นผู้ชายเอ้ยน้ำหมัก อย่าให้อ่อนหวานนัก มันจะเหม็น หลังจากนั้น ทุกวันผมต้องมาเปิดฝาปล่อยแก๊สออก จนกระทั่งเมื่อเช้านี้ นี่เอง..... มีสิ่งประหลาดเกิดขึ้น

น้ำหมักได้กลายสภาพเป็นเหมือนผงฟูเต็มขวดอย่างที่เห็น (ก่อนหน้านี้ เป็นเพียงเศษเปลือกไข่นอนอยู่ก้นขวด) ผมก็เลยเทออกมาดู

ใส่กาละมังได้ปริมาตรเกือบๆสามลิตร ปรากฏว่าปลือกไข่ย่อยสลายไปหมด ลักษณะของสิ่งนี้ คล้ายกับกากของนมที่เค้าเอาไปทำเนย ผมเดาเอาว่าน่าจะเป็นซากศพของยีสต์ที่เพิ่มปริมาณอย่างมากมายมหาศาล (รบกวนมะโหน่ง ให้ความกระจ่างด้วยนะครับ) แต่ที่แปลกใจและฉงนสนเท่ห์คือ ปฏิกริยาเกิดเร็วมากเพียงชั่วข้ามคืน ทั้งๆที่ผมใส่เปลือกไข่ไว้นานเป็นเดือนแล้ว และที่เติมน้ำตาลทรายแดงลงไปก็เกือบเดือน

ไม่รอช้า แบ่งส่วนหนึ่งผสมน้ำไปลองรดต้นไม้ดู ที่เหลือเติมน้ำแล้วหมักต่อ (ไม่ลืมผสมกากน้ำตาล หวานไว้ก่อน อาจารย์สอนไว้) สิ้นเดือนจะกลับมารายงานผลครับว่าต้นไม้ตายหรือไม่อย่างไร

เรื่องถัดมาก็นี่ครับ รายงานความคืบหน้าของไวน์ Do I love you so? เวลาผ่านไปเกือบเดือน สังเกตุว่าขบวนการหมักได้สิ้นสุดลงแล้ว

สังเกตุได้จากไม่มีฟองแก๊สปุดออกมาที่ปลายสายยางที่ผมทำเป็น air lock แบบพอเพียงไว้ (การทำไวน์ หรือน้ำหมักเพื่อดื่ม ผมแนะนำให้ใส่แอร์ล๊อค หลังจากหมักไว้สองสามวัน เพื่อลดปริมาณคาร์บอเนทในเครื่องดื่ม อีกทั้งยังเป็นการทำให้ยีสต์ดำรงชีพในสภาวะขาดออกซิเจน ทำให้เค้าไปดึงออกซิเจนมาจากโมเลกุลของน้ำตาลและเปลี่ยนเป็นแอลกอฮอล์) จากนี้ผมก็จะผนึกฝา แล้ววางลืมๆทิ้งไว้อิกสักห้าหกเดือน(คงไม่ถึงแปดปีแบบไวน์ท้อแท้ อันนั้นไม่ได้ลืม แต่ว่าคงเป็นเพราะหลงหูหลงตามากกว่า)

และระหว่างที่กำลังจะถ่ายรูปอยู่นั้น ก็ให้บังเอิญคุณบุรุษไปรษณีย์มาเรียกพอดีพร้อมกับกล่องพัสดุดังที่เห็นอยู่ในรูปข้างบนอ่ะครับ เป็นการบ้านจากท่านประธานแจ้วนั่นเอง รีบแกะออกดู จึงกลายเป็นที่มาของหัวเรื่อง มีแส้แล้วเรา อิอิ

นอกจากแส้แล้วยังมีการบ้านตามมาอีกสามข้อ มะละกอทุ่งตะโก ส้มซ่า นมแมว ทำข้อแรกก่อนเพราะงานนี้ไฟ้ท์บังคับ

รีบลงมือปลูกทันที เอ.....รึว่าท่านประธานส่งมาให้เราชิมหว่า ไม่รุ ปลูกไปแล้ว พร้อมกับแบ่งส่วนหนึ่งเก็บไว้เพื่อเอาไปปลูกที่บ้านสวนฯ และอิกส่วนเอาไปให้พี่ชัยปลูกที่หนองเรือด้วย (ไฟ้ท์บังคับอิกเหมือนกัน ห้ามหนีไปไหนนะพี่ชัยจะเอาไวน์ท้อแท้ไปให้ชิมด้วยครับผม) ส่วนที่เหลือก็รอไปก่อนนะคุณแจ้ว การบ้านตรึม รอผมทำทีเดียวพร้อมๆกันเลยนะครับ

ไปๆมาๆบล็อกนี้ชักจะยาว งั้นเรื่องเก่าๆที่จะมาเล่าขานให้ลูกหลานฟัง ขอยกไปโพสต์ในบล็อกต่อไปนะครับผม