แสงของไฟป่า มายามเย็น

ปีนี่อุณหภูมิ ในฤดูใบไม้ผลิของรัฐที่ผมอาศัยอยู่ นั้นร้อน ที่สุดเท่าที่เขาเคยบันทึกมา ท่านสมาชิกที่ให้กำลังใจกันมาจะเห็นตัวอย่างแดดเผาในสวนครัวได้อย่างดี เมื่อร้อนและแห้งแล้วไฟป่าก็เป็น เรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ แต่ในใจไม่นึกว่าจะมาเร็ว ขนาดนี้ สาม ถึงสี่วันก่อนมีไฟป่าเกิดขึ้น ขนาดใหญ่ไกลบ้านผม ไป ยี่สิบกิโล จึงได้ยินเสีย เฮริคอบเตอร์ และเครืองบินเล็ก บินผ่านปรกติ แต่เมื่อวานนี้ ระว่างทำงานและใช้ เวป บ้านสวนได้ยินเสียง เป็นระยะก็ไม่ได้สนใจ ถึงตอนเย็นที่ เสียรถดับเพลิงเริ่มดังขึ้นและได้กลิ่นขวัญไฟ จึงออกไปดู หน้าบ้าน จึงเห็นแสงงามยามเย็นที่ไม่คุ้นตา จึงขว้ากุญแจรถ แล้วออกไปดู ครับ

ที่สะดุดตาพราะ ปรกติพระอาทิตย์ ตก สี่สิบห้าองศาจากจุดในภาพแรกไปครับนี้ไปครับ ถ้าใครจำป่าละเมาะแถวบ้านผมได้ ไฟลามมาแถวนั้นครับ จะเข้า เขต สงวน ถนน เริ่ม กั้น แล้ว เพราะจะต่อดงไฟใหญ่ ขับมาดู กระแสลมครับ ถ้าผัดมาทางซ้าย ก็จะเข้า หมูบ้านแล้ว จุดนี้ ห่างจาก หมูนบ้านไม่ถึงกิโลครับ ดีที่เป็น ปลายหางๆ หยุดรถถ่ายไม่ได้ครับผิดกฎหมาย ขับเข้าใจกลางไฟไม่ได้ ต้อง อ้อมไปทางด้านข้าง เหนือลมครับ ใครชอบถ่ายภาพไฟป่า อย่าไปใต้ ลมนะครับ ไม่ดี  

เนื่องจาก เป็นพุ่มไม้ไม่สูง แห้ง ติดไฟได้ดี ไฟจะลามเร็ว ครับ ผม เห็นแต่แสงตอนแรกก็ ใจไม่ดี เพราะ อาจสบสน กับ แสงแดด พอมาเห็น หน่วยไฟจริงๆ และทาง ลม ใจชึ้นครับ ดีใจที่ได้เห็นกับตา พอจอดรถ ตรงนี้จอดได้ ถึงไม่เห็น เปลวไฟ เห็นแต่ควัญ ตัดกับแสงลับขอบฟ้า ก็ยังดีครับ

แสงสุดท้าย ของแสงอาทิตย์ครับ

กลุ่มควัญ ไม่ตำมากครับ สาม ภาพ ต่อ เนื่อง นี้ จุดเดียว กัน แต่คนละทิศครับ

สรุป ไฟกลุมนี้ คนละ กลุ่มกัน กับที่เป็น ข่าวทางนี้เมือสามสี่วันก่อน ณะขนะนี้เพิ่ง ขวบคุมได้ แต่ที่เห็นใกล้ๆ หมู่บ้านผมนั้น เป็นจุดเล็กกว่า แต่มี โอกาศ ขยายสูง และอัตราย เพราะใกล้ชุมชน เพือน ผมชอบถ่ายภาพไฟป่าครับ โดยเฉพาะตอนเย็น ดั้งนั้น ปีนี้ จึงสมใจ ผมใช้ กล้อง ธรรมดาไม่ได้มืออาชีพ อะไร ไม่ไปลุยด้วยอะครับ ขอเฝ้าบ้านดีกว่า เพราะ ถ้าไฟมา หน่วยดับเพลิง จะ มาเคาะ ประตู หน้าบ้าน ถาม ว่า จะ อพยพ หรือ จะ เฝ้า บ้าน ผมกับ แฟนนั้น เลือก อพยพ ครับ เพราะ ทำ ประกันภัยบ้าน ไว้สูง ถ้า ไฟ มาจริง ซึงเป็นไปได้ ยาก เพราะ บ้าน ผม ตินสถาณีรถไฟ บนเนินสูง เข้าออกได้หลายทาง แต่ไม่ประมาท คิดเอาไว้ว่ายังไงก็คงต้องทิ้ง ต้นไม้ ทั้ง หลายนะครับ ลดน้ำต้นไม้ไปเมื่อเช้า ก็ เศร้าใจ ทำยังไงได้ครับ เมื่อ เศร้า ก็ นึก ถึงคำที่ถูก ปลูกฝังมาว่า ให้อยู่ กับปัจจุบัน เมื่อคิดสั้นๆ ก็ มานั่งทำบล็อก นี่ละครับ ดีใจที่ทำงานใน บ้าน โดนเฉพาะ ช่วงเวลาแบบนี้ ยังดีที่ ได้หน่วยดับเพลิงทัน สมัย และในหมูบ้าน มีลานจอด เฮริคอปเตอร์ครับ ไม่เคยคิดเรื่อง เสียชีวิต คิดห่วงแต่สวน ยังไงก็ ตามสวน ที่ทำบันทึกไว้ในเวปบ้านสวน ยังไงก็ ไม่มีไฟป่ามาเผาครับ

เจอกัน บล็อกหน้า

ตุ้ย