พ่อกลับบ้าน

สวัสดียามค่ำๆ สำหรับสมาชิกบ้านสวนพอเพียง  ทุกผู้ทุกนาม  อืม...วันนี้.เป็นวัน ของคน...ที่ทำให้ทั้งเรา ทั้งเพื่อน   หรือหลายคนอีกมากมายที่จะเกิดมาในโลกมนุษย์ แต่การที่ทุกชีวิต จะเกิดมาได้นั้น ไม่มีทางหรอก จะโผล่ออกมาจากท้องแม่ได้ ถ้าไม่มี เขาคนนี้ ...ผู้ชายที่ให้กำเหนิดตัวเล็กๆมากมาย วิ่งกันกรู แข่งขัน เข้าเส้นชัย ผู้ชนะก็ได้อยู่ในท้องแม่ แต่ใช่ว่า จะเหมือนเพศ ผู้ที่ให้กำเหนิดเท่านั้น อาจจะเป็นเพศเมีย หรือเรียกให้หรูขึ้นมาหน่อย ก็ผู้หญิง ผู้ชายนั่นเองค่ะ  โอ....ช่างประหลาดและช่างอัศจรรย์... เสียจริงๆ...

ในแต่ละครอบครัว พ่อ...พ่อ.. ไม่เหมือนกัน แต่รักลูกทุกคนแน่นอน แต่การแสดงออกไม่เหมือนกันหรอกนะค่ะ บางครัว หืม...ทำตัวน่าเกรงขาม เก๊ก ซะเนี่ยกับลูก แต่เชื่อมั้ย พอกลางคืนยามเราหลับ พัดวีไม่ห่างหรอกบางครัว โห มีไร... เอ็ดลูกสักคำยังไม่กล้า แม่ต้องเป็นล่าม กลัวลูกเสียใจ  บางครัว ลูกทำผิด ตีลูก แล้วแอบกลืนน้ำตา เยอะแยะไปค่ะ แต่สมาชิกบ้านสวนเชื่อมั้ยค่ะ...บางคนไม่กล้า กอด หรือบอกรักลูกเลยก็มีค่ะ ลีลาความรักไม่เหมือนกันหรอกค่ะ เพราะขึ้นอยู่กับพื้นฐาน และวิถีการดำรงของแต่ละคนและแต่ละบ้านค่ะ

  ที่พล่ามมานี่ เพราะเพียงอยากบอก คนสำคัญคนนี้เท่านั้น และเชื่อว่าสมาชิกทุกคนก็คงมีความรู้สึกเดียวกันทุกคนค่ะ  ว่ารักพ่อที่สุด...

แต่หากสมาชิกครอบครัวไหน อาจจะมีเรื่องราวที่ไม่สมบูรณ์แบบ ก็ให้รู้เถอะว่า ยังมีอีกมากมาย ที่ไม่สมบูรณ์แบบมากกว่าเราอีกค่ะ...

เอาหละ และเพลงนี้ อยากมอบให้  สมาชิกที่เป็นพ่อทุกคนค่ะ ที่ทำงาน  ทำ  ทำ ทำ แล้วก็ทำ จนไม่มีเวลาเลย นึกถึงเขาบ้างนะคะ...

มีความสุขคะ ยายอิ๊ดคนงาม