จริงหรือไม่ ประเทศไทยใช้สารเคมีเป็นอันดับหนึ่ง

แก้วนึกถึงที่ผู้ใหญ่โส กะ พี่ทราย เล่าเรื่องฟูราดานแล้ว ยังขนลุกตลอดเลย

อยากให้พี่น้องเราทุกคนมีสวนครัวน้อยๆ ไว้กินในครอบครัวจัง 

ผู้ที่รัก และเรียนมาทางพืชผัก เมล็ดพันธุ์ แต่ก่อนที่ประสบความสำเร็จก็เพราะ ทำเป็นฤดู เฉพาะ ฤดูหนาว ได้คุณภาพ และส่งต่างประเทศตลอดมา (ทำงานภาคเอกชน) 

แม้ทำสวนไปพร้อมๆ กับช่วงที่ยังทำงานบริษัท(แต่ก็มีรายได้มาจากการทำงานบริษัท) แม้จะขาดทุน เพราะต้องจ้างคนงาน ดูแลสวน และทำเกษตรผสมผสาน หลายๆอย่างอยู่ได้ ๒-๓ปี แล้วก็ขาดทุน (หลังจากขยายโครงการมากขึ้น) ไม่ว่า หมู เห็ด เป็ด ไก่ ปลา นกกระทา ไม้ผล มะม่วง น้อยหน่า ไม้ดอก ดาวเรือง คัตเตอร์ กุหลาบ และมาจน ผักปลอดภัย เมื่อไม่มีรายได้จากงานประจำ และการปลูกอะไรหลายอย่าง เพื่อ อุดมการณ์ว่า ถ้าอดทน ขยัน ไม่เที่ยว ไม่เล่น(อบายมุข) จะมีความมั่นคงกว่า

แต่ ดินที่แย่กว่า ภาคอื่น อากาศที่แปรปรวน และไม่ได้อยู่ในเขตชลประทาน ต้องปลูกทั้งปี ดูแล ทุกๆครอบครัว ในขณะที่รายจ่ายสูงกว่ารายรับตลอด แต่มีลูกค้าประจำ(รายย่อยเพิ่มมากขึ้น แต่ไม่มี รายใหญ่ เพราะ ปริมาณ และคุณภาพ ของการปลูกพืชผักผสมผสาน) มีแต่พลังคำชม อายุมากขึ้น ยิ่งกู้เงิน มีดอกเบี้ย ในขณะที่ บ้าน ที่ซื้อไว้ สร้างไว้ ให้ลูกๆ ที่ทำเลดีๆ ต้องขายออก ส่วนบ้านที่เก่า ก็พุพัง เกษตร ในอำเภอค่อนข้างใหญ่ ก็ไม่รอด ไม่ว่าจะ คิด ปรับเปลี่ยนอย่างไร

ที่แย่ที่สุด คือ ลูกๆ ภรรยา พลอยไม่มีเวลาพูดคุยกัน และเครียด กังวล จะมีใคร อยากบอกว่า พ่อเป็นเกษตรกร ปลูกผัก มีเด็กรุ่นใหม่กี่คน จะไม่อยากบอกว่า เป็นผู้จัดการ เป็นเจ้าของบริษัท พอทุกอย่างเซ รากฐานไม่แข็งแรง เพราะไม่ได้เดินตามพระองค์ท่านอย่างเคร่งครัดตั้งแต่แรกๆ

ฝากบทเรียนสำคัญที่สุดไว้ ด้วยคำเตือน ว่า อย่าทำการเกษตร เกิน ๕-๑๐% ของทุนที่มี หรือแม้แต่เวลาที่ใช้ไป และในแต่ละครอบครัว ต้องมีรายได้จากงานอาชีพ อื่นๆ ที่แม้จะใช้แรงงาน แต่ไม่เสี่ยง พอเจือจุนกัน ยามเจ็บไข้ การทุ่มแต่การเกษตรมากไป ก็เป็นการใช้ชีวิตที่อาจขาดความสมดุลย์ได้ (ความคิดเห็นส่วนตัว)

การทำสวนเกษตร แทบไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จ ถ้าตั้งโจทย์ จากปลูกผัก หรือพืชเศรษฐกิจเชิงเดี่ยว ถ้าจะรอดยั่งยืน ก็ต้อง ทวนลม ทวนกระแส ให้ได้อย่าง ปราชญ์เดินดิน ปลูกอย่างวางแผน จัดการ และปลูกอย่างขี้เกียจ (๒๐% ดูแล ๘๐% ต้นไม้ ธรรมชาติดูแลเอง) จะมีทั้งเวลา ที่จะศึกษา และทำประโยชน์เดินทางไปช่วยเหลือ บรรยาย เรียนรู้ร่วมกัน ในที่ต่างๆได้ (มีเวลาไปวัด ปฎิบัติธรรมมากขึ้นกว่าทำเกษตรอะไรก็ตามทั้งวัน ทั้งเดือน ถ้าปลูกผักเป็นการค้าตลอดทุกฤดู)

(ถ้า ผู้ใหญ่โสทร อยู่แต่สวน ไม่ได้เดินทาง ทำกิจกรรม เรียนรู้ แบ่งปัน การสร้างรายได้ แนวคิดยั่งยืนยากจะเกิดขึ้นได้ แม้จะท่องไปตามโลกอินเตอร์เน็ตไร้พรมแดนก็ตาม แต่การรู้จัก เปิดตัว จะเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันอย่างดี และเป็นการสร้างฐาน หลักหลายๆฐานไว้ ให้ครอบครัว ญาติมิตร ในอนาคตด้วย ทั้งด้านวัตถุ และจิตใจ)

ด้วยเจตนาดี แต่ถ้ามีอะไรทำให้ไม่สบายใจ หรือเครียดที่พูดความจริง ที่พบ และอยู่มายาวนาน และดูเหมือนจะมองไม่เห็นความสำเร็จ และช่วงทางใดๆ จากการลงทุน ทำสวนเกษตรปลูกผักแนวทาง(ไม่มีระบบ ระเบียบ เช่นผม) แบบไม่มี Risk Management ควบคุม แบบที่ทำอยู่

บางที Risk Management Committee ในการทำเกษตร จำเป็นต้องมี และเข้มงวดยิ่งกว่า โครงการ หรือธุรกิจ หรือครัวเรือน ในการเกษตรทุกๆ คน เพราะ การได้ยิน การเป็นหนี้สิน การล้มเหลว การสูญเสียเวลา ทรัพยากร ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก จะได้ไม่เกิดขึ้นมาก หรือจำกัด วงเงินการสูญเสีย เสี่ยงภัย

ทำเป็นงานอดิเรก และใช้ชีวิตพอเพียง ในด้านเกษตร ร่วมกับ ชึวิตในโลกด้านอื่นๆ ตามองค์พ่อหลวง และมีเวลา ให้ครอบครัว ญาติมิตร กราบพระอรหันต์ในบ้าน และปฎิบัติธรม เข้าวัด หรือทำกิจกรรมเพื่ิอชุมชน หรือเวลาเข้า สนทนาเช่นที่เราทำกันอยู่) ตามควร จะดีกว่านะครับ( ด้วยปรารถนาดีจากใจ ที่ยังว้าวุ่น สับสน และเป็นทุกข์ ...)

ขอให้เจริญทั้งทางโลก ทางธรรมนะครับ