ภาพนี้อยู่ที่ไหน เข้าหลักความพอเพียงอย่างไร

หมวดหมู่ของบล็อก: 

     เนื่องจากผมอยู่ภูเก็ต  การข้ามน้ำ  สมัยเด็กๆ (ก่อน พศ.2512)  จึงเคยเห็นแต่แพขนานยนต์ลำใหญๆ  จุรถยนต์ได้ทีละ เกือบยี่สิบคันหรือมากกว่า  

     เมื่อมาเห็นเรือหางยาว 3 ลำเรียงกันเป็นแพ  บรรทุกมอเตอร์ไซด์  จักรยาน และผู้โดยสาร  ผมจึงชอบในแนวคิดแบบนี้มาก  จึงขอเชิญชวน  สมช.บ้านสวนฯ  มาร่วมสนุก โดยช่วยกันตอบคำถาม

1.  ภาพนี้  ท่านคิดว่าอยู่ที่ไหน  (บางท่านคงเคยเห็นแล้ว)

2.  ช่วยกันแสดงความเห็นว่า  ตรงกับหลัก"ความพอเพียงอย่างไร" 

  จะเฉลยคำตอบ  พรุ่งนี้  เวลา 9.00 น.  ตอบถูกมีรางวัล ให้ดูภาพชีวิตและความเป็นอยู่  แบบง่ายๆ

   ตอบคำถามได้ถูกต้อง และ ให้ความเห็นเรื่องความพอเพียงสอดคล้องกัน  จึงให้ดูภาพชีวิตที่ดอนโขง  ซึ่งคล้ายๆ กับบ้านเรามากเลย

นั่งดูพระอาทิตย์ขึ้น  หน้าโรงแรม ปุนปอนอาลิน่า

ตลาดนัด  ดอนโขง  คล้ายกับตลาดนัดตามชนบทบ้านเร

มีไข่มดแดง  วางเหมือนกับตลาดสดเทศบาลที่อุบลราชธานี เลยครับ

ผมชอบการผูกถั่วต้มเป็นพวง  ดูแล้วเข้าท่าดี

พระอาทิตย์ตกที่ดอนโขง  ควายกลับถิ่น เพื่อพักผ่อน  เอาแรงไว้ทำงานพรุ่งนี้ต่อไป

ความเห็น

เฉลยคำถามข้อ 1

          พวกเรา ชาว สมช.  เป็นคนช่างสังเกตมากครับ  ทั้งๆ ที่ไม่เคยไป  แต่ใช้ความสังเกตจุดเล็กๆ น้อย มาตอบ ได้ใกล้ความจริง  เช่น  สังเกตจากธงชาติ  ก็แน่ใจว่า เป็นประเทศลาว หรือสังเกตจากบล็อกก่อนหน้านี้ ว่า ผมไปเที่ยวลาวใต้  ฉะนั้น ต้องเป็นการข้ามฝั่งโขงที่ไหน สักแห่ง

        คำตอบ คือ  ท่าสำหรับลงแพ  เพื่อข้ามแม่น้ำโขง  ไป ดอนโขง  ประเทศลาว  เป็นช่วงที่กลับจากดอนพระเพ็ง  เพื่อไปดอนโขง 

          ผู้ตอบถูก(ใกล้เคียงที่สุด) คือ เจ้โส และ อัณชนา ข้ามฝั่งโขง ในประเทศลาว ครับ

 

สรุปความคิดเห็นข้อ 2

          ทุกคนทราบแล้วว่า  ความพอเพียง  ใช้ได้กับ ทุกคน  ทุกฐานะ  ทุกอาชีพ และต้องยืนบนขาตัวเองอย่างมีคุณธรรม เพื่อให้เกิดความสุข เช่น การข้ามไปดอนโขง ไม่จำเป็นต้องใช้แพขนานยนต์ขนาดใหญ่เสมอ  เมื่อไม่ร่ำรวยมาก  ก็ประยุกต์ใช้สิ่งที่มีอยู่ คือ เรือหางยาว  เราก็สามารถขน คน พาหนะ  สัมภาระ  สิ่งต่างๆ  ข้ามแม่น้ำโขง  ได้เช่นเดียวกับที่ๆเจริญก้าวหน้า  และยังประหยัดทรัพยากรด้วย

          สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ว่าเมืองไทยไม่มี  เราก็มีมากมาย  เพียงแต่ผมไปเที่ยวลาวมา  ได้เห็นภาพนี้  ถูกใจ   เลยนำมาโยงถึงความพอเพียง 

          ฉะนั้นบ้านสวนพอเพียง ก็เช่นกัน  ผมเชื่อว่า  การที่เราทำอะไรได้  เช่นเดียวกับ  คนอื่นๆ  โดยใช้หลักยืนบนขาตัวเอง  นั้นจะเป็นแนวทางที่ทำให้เรามีความสุข 

           การจะผลิต  จะปลูกอะไร  ตามเทคโนโลยีสมัยใหม่  เราไม่จำเป็นต้องซื้อของเขามาทั้งหมด  แต่เราสามารถนำของที่เรามีอยู่ หรือมีในบ้านเรา  มาประยุกต์ใช้  ก็ได้ผลเช่นเดียวกัน   สำคัญอยู่ที่ว่าเราต้องศึกษา  ยึดหลักทฤษฎีมาใช้ด้วย  ปัจจุบันมีการขายเทคโนโลยีด้วยราคาแพงๆ   และคนไทยจำนวนมากก็ตกเป็นทาสมัน

          สรุป  ทุกคนต่างมีความคิดเห็นสอดคล้องในแนวเดียวกัน  ว่าเป็นความพอเพียง  “ต้องยืนบนขาตัวเอง   ต้องช่วยเหลือตัวเองก่อน   อย่าอ้างแต่คำว่าจน   เราไม่รวย  ฯลฯ”

 

หน้า