ป้าเล็กเล่าเรื่อง

     เมื่อคืนป้าเล็กเข้าบ้านสวนได้ปุ๊บก็กะว่าจะเข้าไปแสดงความคิดเห็นตามบล็อกที่ได้อ่าน  ได้ความรู้  แต่ป้าเล็กก็เข้าไม่ได้ เพราะล็อกอินไม่ได้(หรือทำไม่เป็น..)  ป้าเล็กก็ได้แต่อ่าน ๆๆๆ   ไปหลายบล็อก สิ่งที่อยากบอกคือ ป้าเล็กนั่งขำอยู่คนเดียว อ่านผลไม้ปักษ์ใต้  ลูกไอ้นั่น  ลูกไอ้นี่  นึกถึงเพลงน้องไพ  ป้าเล็กอยู่อุบลแต่ป้าเล็กเกิดที่  ท่าหลา  เมืองคอน  พออายุ 11 ปี  ก็ย้ายตามพ่อแม่ ไปอยู่ประจวบ (พ่อแม่ไม่ได้เป็นข้าราชการหรอกนะ  แต่ไปทำไร่ที่ประจวบ เพราะย่าเรียกกลับ บ้านพ่ออยู่เพชรบุรี   ก็ขายสวนยางที่นครไป) ยังพูดใต้ได้ชัดเจนค่ะ แต่หลายๆคำไม่ได้ใช้น่ะพอได้ยิน ได้อ่านก็จะขำ มีความสุขมาก(มีคนอื่นเป็นบ้างไม๊  หรือเราเป็นคนเดียว)ตอนเด็กๆ  ก็ได้ไปเก็บ ลูกกอมาคั่วกิน  เก็บเม็ดยาร่วง(มะม่วงหิมพาน) มาเผาแล้วตอย(ทุบเบา ๆ ให้แตก)กินกันสนุกมาก ป้าเล็กชอบต้นไม้ที่ได้เห็นตอนเด็กๆ รู้สึกมีค่ามาก วันก่อนน้องชายไปนครไปที่บ้านพังหรัน( อ.นพพิตำ) บอกว่าให้เอาบอนช้างลาก(เคยเห็นกันไหม)มาให้จะเอามาแต่งสวน(ตามใจคนปลูก)  ที่บ้านมีแต่บอนดำ(ใหญ่พอดู)  มาดูรูปกันนะ

     ขอเขามา  พอบอกยายใส่กระถางให้เลย  ตอนนั้นต้นเล็กนิดเดียว (ถ้าอ่านบล็อกป้าเล็กจะรู้สึกว่าต้นไม้ที่บ้านส่วนใหญ่ได้ฟรีมา  เพราะอันที่ซื้อมันตายเกือบหมดค่ะ) บอนดำ(กระดาษดำ)ต้นนี้อยู่ข้างโรงรถค่ะ ช่วยบังแสงเข้าห้องนอนได้ระดับหนึ่งค่ะ  ป้าเล็กชอบต้นไม้แปลกๆ ทั้งกินได้  กินไม่ได้  ต้นเล็ก  ต้นใหญ่  อยากปลูกไปหมด  วันก่อนไปประจวบ เลยไปเขาพ่อตาหินช้าง ได้ซื้อหน่อกล้วยกินดิบ(เล็บมือนาง)มา 3 หน่อ  มังคุด 3 ต้น  แบ่งป้าข้างบ้านอย่างละต้น ( เขาให้เรามาเยอะแล้ว) ตอนนี้ก็ปลูกแล้วค่ะ  ที่บ้าน มีเนื้อที่  74 ตารางวา  แต่ปลูกได้เยอะค่ะ ชอบเพื่อนบ้านสวนมากๆ  แต่ละคนมีมุมมองที่น่าสนใจมาก ได้ความรู้  มีความสุขค่ะ