อาหารมื้อเที่ยง ก่อนจากปักษ์ใต้

ออกจากคีรีวง จะมาขึ้นเครื่องที่หาดใหญ่ กลับกรุงเทพ เลยโทรนัดเพื่อนที่รับราชการได้ดิบได้ดี มาเป็นรองผู้ว่าราชการจังหวัดพัทลุง มาทานข้าว เลยถามว่าร้านอาหารที่ไหนที่อร่อยในพัทลุง ได้รับคำแนะนำว่า ร้านหลานตาชู ระหว่างทางที่นั่งรถมา ยังนึกว่าจะเป็นร้านอาหารประเภทไหนกัน

บรรยากาศภายในร้าน เป็นร้านอาหารแบบสเต็ค มีขายจานร้อนและอาหารญี่ปุ่น

บรรยากาศดี อาหารไว

มองไปเห็นเถาวัลย์ใหญ่เบิ้มต้นหนึ่งเลื้อยไปมาอย่างพญานาค นึกในใจว่า ต้นนี้คงอายุหลายสิบปี

อีกมุมภายในร้าน

ทานอาหารสั่งมา 4 อย่าง ไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดู เพราะไม่อร่อยเท่าใดนัก ถามเพื่อนว่าทำไมร้านนี้ถึงคนเยอะ ได้รับคำตอบว่า ร้านอาหารในพัทลุง ส่วนใหญ่เป็นข้าวแกง ไม่มีบรรยากาศ ประกอบกับราคาอาหารที่นี่ไม่แพงนัก ถึงได้มีคนมาอุดหนุนตรึม นี่ขนาดห่างออกมาจากตัวจังหวัด 20 กม.น่ะเนี่ย แต่มาดูของแถมหลังจากทานอาหารเสร็จดีกว่าครับ เป็นขนมหวานพื้นบ้าน แต่หาคนทำน้อย

เป็นขนมลูกตาล ทำคล้ายๆกับขนมกล้วย เพียงแต่นี่นำลูกตาลสดมาทำ อร่อยมากครับ กลายเป็นว่าของแถม อร่อยที่สุด ขอซื้อกลับบ้านมาฝากภรรยา เขาแจ้งราคาว่าห่อละ 2 บาท เลยซื้อกลับมา 50 ห่อ

เช็คบิลแล้ว ออกมานอกร้าน มาดูต้นเถาวัลย์อีกครั้งหนึ่ง ถามว่าอายุเท่าไร คำตอบคือ 10 ปี

ดูใกล้ๆ มีฝักด้วยแฮะ คุ้นๆตา เคยเล่นตอนเด็กๆ ........ลูกสะบ้า.....นั่นเองครับ

เถาวัลย์ต้นใหญ่ๆก็คือต้นสะบ้านั่นเองครับ เสร็จแล้วรีบบึ่งไปขึ้นเครื่องครับ