หมู่บ้านอยู่เย็น เป็นสุข

             ปีนี้ต้องทำงานใหญ่ ชิ้นสำคัญมาก จะทำได้หรือไม่ อย่างไร ยังหาคำตอบตอนนี้ไม่ได้เลย....

การบ้านชิ้นใหญ่...ให้ทำหมู่บ้าน ๆ หนึ่ง ให้"อยู่เย็น เป็นสุข" ไม่ใช่ "อยู่ร้อน นอนทุกข์" เป็นต้นแบบให้กับหมู่บ้านอื่น ๆ ต้องทำในขณะที่ ต้องทำเรื่องอื่น ๆ อีก 108 ประการ จะไหวเร๊อะ...คิดมันง่าย แต่จะทำได้หรือไม่ได้ขึ้นอยู่กับปัจจัย หลายประการเหลือเกิน ต้องใช้เวลาและความต่อเนื่อง ไม่ใช่ทำตามกระแสเหมือนในอดีตที่ผ่านมา...นี่แหละค่ะ...ท่าน สมช.ทั้งหลาย ระบบราชการ มันเป็นแบบนี้เอง...(บ่น...แต่ก็ทำค่ะ เท่าที่คนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง จะทำได้)

หลังจากคัดครัวเรือนต้นแบบได้แล้ว 30 ครัวเรือน ปูพื้นด้วยแนวคิด ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงแล้ว 1 วัน ก็เดินทางไปศึกษาจากแหล่งเรียนรู้ต้นแบบภายในจังหวัด วันแรกไปที่ "วัดป่ายาง"จ.นครศรี ฯ

เรียนรู้การทำไบโอดีเซลจากน้ำมันพืชใช้แล้ว

ฐานการเรียนรู้...คนเอาถ่าน รอบแรกเรียนรู้คร่าว ๆ ถึงขึ้นตอนการเผา การใช้ประโยชน์จากถ่าน(มากกว่าการเอาไปเป็นเชื้อเพลิงหุงต้ม)

เรียนรู้วิธีการ/ขั้นตอน การผลิตแก๊สใช้เองในครัวเรือน จากเศษวัสดุเหลือใช้

เรียนรู้...แลกเปลี่ยนความเห็นกับพ่อท่านวรรณ ท่านน่ารัก เป็นกันเองและเข้าใจในปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงอย่างลึกซึ้ง ทำให้ทราบว่าที่นี่...เป็นมากกว่าแหล่งเรียนรู้ธรรมดาๆ เหมือนที่เคยเข้าใจ อยากเข้ามาร่วมงานกับท่านมาก หากมีโอกาส

ทุกคนตั้งใจฟัง...ท่านก็ฟังพวกเราเช่นกัน อย่างเหตุผลที่เลิกทำนา...ท่านพร้อมที่จะเข้าใจพวกเรา เหมือนเป็นการปรับทุกข์ซึ่งกันและกัน ท่านเสนอตัวที่จะเดินทางไปช่วยเหลือ เพื่อจัดตั้งกลุ่มออมทรัพย์/กองทุนสวัสวัสดิการ ในหมู่บ้านด้วย ท่านเป็นพระนักพัฒนาจริง ๆ เหมือนยุคที่พ่อท่านคล้ายวาจาสิทธิ์ปฏิบัติ (ส่วนใหญ่จะพัฒนาแหล่งน้ำ,สะพาน สิ่งที่จำเป็นในยุคนั้น)

เดินชมบริเวณวัด บ้านพักรับรอง มีต้นจำปาป่าอยู่ทั่วไป มีพืชผัก สมุนไพร อาหารเที่ยงก็ปรุงจากวัตถุดิบที่มีอยู่บริเวณวัดเกือบทุกอย่าง รวมทั้งข้าวกล้องด้วย

ก่อนออกจากวัดก็ไม่ลืมที่จะแวะอุดหนุนสินค้าที่ร้านของวัด และเดินทางต่อไปดูงานอีก 4 จุด มีทั้งการเลี้ยงด้วงสาคู หมูหลุม ผึ้งโพรง และการบำบัดน้ำเสียจากการผลิตยางแผ่นโดยการนำไปหมักผลิตแก๊สหุงต้มในครัวเรือน...ถ้ามีโอกาสจะลงภาพให้ดูกันต่อนะคะ...โชคดี มีความสุขทุกท่านค่ะ