หลังคาใบตองตึง อยากเห็นขั้นตอนการทำจังเลยคะ เหมือนตับจากหรือเปล่า ที่สำคัญ มันทนมั้ยคะ 

เห็นหลังคาใบตองตึงแล้วคิดถึงชีวิตวัยเด็กขึ้นมาเลยค่ะ สมัยเด็กแหม่มเคยช่วยยายทำด้วยค่ะจำได้ว่าตอนนั้นที่บ้านยังไม่มีไฟฟ้า ไม่มีโทรทัศน์ เวลาทำนาเราก็ยังใช้วัวไถนาอยู่เลย ช่วงเวลาที่เหมือนไม่มีอะไรเลยกลับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขจัง เวลานี้อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย มีความสะดวกสบาย การสื่อสารทุกอย่างรวดเร็ว ไม่น่าเชื่อน่ะค่ะสิ่งที่โหยหากลับเป็นอดีตที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากความสุขใจ (เป็นซะอย่างงั้น)

เมไปเหนือมาไม่รู้กี่ครั้งเเล้ว ไปเชียงใหม่เเล้วเลยขึ้นเชียงราย หลงมนต์เชียงใหม่ชนิดที่ว่า ไปเมืองไทยทีไรไม่เคยพลาด เเต่ไม่เคยได้เเวะไปปายสักที เเต่ปีนี้เห็นทีจะต้องไปให้ถึงปายให้ได้ ศิลปินหนุ่มเอารูปมาล่อตาล่อใจซะเหลือเกิน(เเอบไปค้นรูปกระจายใน FB มาเเล้ว :-)

เมชอบไปในที่เเบบนี้เเหละ ถ้าไม่เลาะตะเข็บชายเเดน ก็ไปบ้านเเม้วบ้านกระเหรี่ยง เป้สักใบ ผ้าใบสักคู่ เข้าป่าเข้าเขาไปเรื่อยเปื่อย ธรรมชาติเเบบนี้ อยู่กับมันเเล้วสงบ ไม่คิดอะไรเลย ว่างปล่าวสุดๆ

อิจฉาศิลปินหนุ่มสุดๆ เเค่นอนดูหยดน้ำจากใบตองตึง ก็สวรรค์บนดินเเล้ว กลับเมืองไทยคราวนี้ ปายจะเป็นอีกสถานที่ ที่ยังไงก็จะต้องไปเยือนให้ได้ กำลังทำการบ้านหารายละเอียดเพิ่มเติมอยู่คะ ขอบคุณศิลปินหนุ่มที่เเบ่งปัน..

สมัยก่อน แถวอีสาน เขาใช้ใบกุง(ต้นกุง) มาทำหลังคา ทำฝาบ้านครับ แต่เดี๋ยวนี้หาดูได้ยากครับ

ทำรีสอร์ทหรือบ้านตากอากาศครับ

สวยจัดเลย  ไม่มีการสื่อสาร ไม่มีไฟ ธรรมชาติสุดๆ   โครตชอบเลยอ่ะ

มันเป็นความใฝ่ฝันเลยซ้กวันที่พร้อม ไม่ต้องห่วงใคร อยากไปอยู่เงียบๆในป่าหรือบนดอย ไม่มีแสงสี ผู้คนจริงใจ ไม่เสแสร้ง ทำงานอาสา แต่คงไม่มีโอกาศที่ฝันจะเป็นจริงแน่เรา  ได้แต่ฝัน