มาดูการเกษตรที่ประเทศไต้หวันกันครับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ผมได้มีโอกาสไปโครงการแลกเปลี่ยนของมหาลัยทางด้านพืชสวนเป็นโครงการโคระหว่างม.จงชิงกับม.เกษตร ไปทั้งคณะ17คน เป็นเวลา 20 วัน  เลยนำมาให้พี่ๆชมกันครับ  (อัพเท่านี้ก่อน เยอะมากๆอยู่20วันไม่ค่อยได้หยุดดูงานตามศูนย์วิจัยต่างๆ บ้านเกษตรกร  ซึ่งเด็กเขายังไม่ได้ชมสิ่งดีๆแบบนี้เท่าเราเลย  ผมไม่ค่อยเก่งภาษาสักเท่าไหร่ ถ้าสงสัยอะไรผมจะถามอาจารย์มาให้ครับ แบบทางเทคกะนิคอะครับ มีบางอย่างผิดพลาดก็ขออภัยด้วยครับ)

การเกษตรที่ไต้หวันส่วนใหญ่เป็นของคนรวยเพราะมีที่ดิน เขาจึงสนใจในด้านเกษตรมาก ๆ ลงทุนสูง ได้ผลผลิตดี คุณภาพดี ราคาดี ข้าวบ้านเขาเป้นข้าวเมล็ดสั้น เหนียว เขาใช้เครื่องปลูกเป็นแถว แปลงนี้เป็นแปลงอินทรีย์ ประเทศเขาเป้นประเทศส่งออกสิ่งต่างๆเป็นอันดับ6ของโลก มีประชากร23ล้านคน ขับรถจากเหนือลงใต้ใช้เวลา5ชม. ค่าเงินพอๆกับบ้านเรา มีคนไทยไปทำงานแสนคน ส่วนใหญ่ทำภาคอุตสาหกรรม

น้ำ ใสสะอาดมาก มีการปล่อยเป็ดลงแปลงกินหอย ใส่น้ำจุลลินทรีย์เขาใช้น้ำนมเปรียวนำมาหมัก ปลูกพวกตะไคร้ไล่แมลงรอบแปลง ไม่เผาตอซัง ใส่ปุ๋ยอินทรีย์ขี้ไก่(เหมือนคน ค้นคนเลยที่อยู่บางปลาม้ามีที่ทำนา100ไร่)   การใส่ปุ๋ยเคมีถ้าใส่มากไปเกินความจำเป็นจะทำให้ต้นข้าวอ่อนแอได้ครับ  เคยได้ยินโครงการปุ๋ยสั่งตัดไหมครับ ที่อ.ดร ทัศนีย์ ทำไว้ ผมเคยไปติดตามท่านไปแนะนำชาวบ้านของโครงการพระดาบฏ ท่านให้วิเคราะห์ค่าดิน และ ค่าปุ๋ยเคมี ให้เหมาะสมกับความต้องการของพืช เหมือนการตัดเสื้อครับ ที่ขายๆสูตรต่างๆท้องตลาดจะเป็นเสื้อโหล   เราต้องนำมาแก้ให้เราใส่ให้ได้พอดี ไม่ให้หลวม หรือคับ 

รูปนี้เป็นแปลงสวนสาธารณะบ้านเขาให้คนเช่าปลูกผัก ไว้ขาย ไว้ทานในครอบครัว

ส่วนใหญ่ทุกอย่างจะเป็นอินทรีย์หมด

มาชมไม้ผลกันบ้างครับนี้คืนพุทรา เขาตัดแต่งแก่งแล้วเทรนให้เลื่อยไปตามลวดทำแบบองุ่น    ทำคล้ายบ้านเรา  ลูกใหญ่สู้บ้านเราไม่ได้(พันธุ์นมสด)

แก้วมังกรคุมฟาง เปิดไฟ น้ำหยด บ้านเขาราคาแพงคนนิยมทานเพราะคนจีนชอบอะไรที่เป็นสีแดงๆ  การทำเกษตรต้องมีข้อมูลครับอะไรที่คนปลูกมากๆก็หลีกเลี่ยง เพราะประเทศเราปลูกพืชได้เหมือนกันทั้งประเทศ

 

กีวี้กำลังติดผลปลูกโดยมีพลาสติกคลุม ป้องกันฝนสาเหตุของการเกิดโรค ช่วยคุมอุณหภูมิ

อันนี้เป้นแปลงองุ่นพันธุ์เคียวหก เขาปล่อยให้หญ้าคลุมดิน(อินทรีย์) ส่งขายญี่ปุ่น 

รส ชาติดีครับหวานนุ่ม ยังสุกแก่ไม่เต็มที่ องุ่นที่สุกดูที่ก้านจะมีสีน้ำตาล

ส่วนเกษตรกรเขาปลูกองุ่นทำไวน์ซึ่งมีการสนับสนุนจากรัฐให้เงินลงทุนเรื่อง เครื่องจักรอุตสาหกรรมการผลิตไวน์ ซึ่งต่างจากบ้านเรางบทั้งประเทศ100บาท ภาคเกษตรได้มา3.3บาท บ้านเราเป็นประเทศอุตสาหกรรมนะครับ (ฟังเขามา T T )

อัน นี้เป็นห้องวินิจฉัยโรคพืชบริการให้เกษตรกรฟรี หรือส่งรูปเข้าเมลถามได้  ถ้าเป็นบ้านเราก็เด็ดใบเป็นโรคแล้วไปถามร้านค้าขายยา หรือเซลแมน พี่ๆเป็นโรคไร เอ๊าเอานี่ไป500บาท อ่านตามฉลาก  ผสมผิดบ้างถูกบ้าง

 

 

 

 

ศูนย์ วิจัยสารเคมีซึ่งที่นี่ทันสมัยเป็นเงินของรัฐครึ่งเอกชนครึ่ง ผ่านมาตรา ฐานTAP GAP ออกานิค เครื่องที่เห็นราคาประมาณ 40 ล้านบาท ตรวจจำแนกสารได้กว่า100ชนิด มีเครื่องLC 8 เครื่อง GCMS 12 เครื่อง และมีกระจายไปตามมหาลัยต่างๆ เขาตรวจให้เกษตรกรฟรีครับถ้าบ้านเราจะคิดอยู่ที่ประมาณตัวอย่างละ4พันบาท  มีไว้สู้กับมาตราฐานและการกีดกันทางตลาด

 

 

 

มา ดูผลไม้ที่ตลาดกลางกันบ้าง น้อยหน่าที่นี้หวานคล้ายน้อยหน่าหนังบ้านเรา แตงโมลูกใหญ่หวาน  และผลไม้เขตกึ่งหนาว ราคาแพงดีครับมีทั้งนำเขาและภายในประเทศ ส่วนไม้ผลเขตร้อนแพงมากๆ มะพร้าวลูกละ 40 บาท  เราคงสงสัยว่าทำไมผลไม้บ้านเขาถึงสู้กับผลไม้นำเข้าได้เพราะคนเขา มี40%อนุรักษ์กินผลไม้ผลิตในประเทศอีก60%ชอบผลไม้ต่างประเทศ ซึ่งทำให้ผลไม้ที่ผลิตออกมาจะหมดก่อน เรามากินผลไม้ไทยกันเถอะครับญี่ปุ่นมังคุดลูกละ100 บาท เงาะ 3 ลูกร้อยเชียวนะ

 

รูปนี้ผลไม้นำเข้าของเขาซื้อมาขายไป เราเคยได้ยินไหมครับสิงคโปร์ส่งออกมะม่วงอันดับ 3 โลก  เพราะรับจากไทยและฟิลิปปินส์ไปขายต่อ

 

แตงโม และตระกูลแตงบ้านเขาอร่อยสุดยอดครับ ลูกใหญ่มาก

 

 

 

 

มะม่วงพันธุ์เออร์วินครับสีแดงลุกใหญ่ส่งออกดีต่างประเทศชอบทาน และก็อีกพันธุ์นวลคำ บ้านเราไม่ค่อยนิยมรสชาติไม่ดีกลิ่นแรง อกร่องอร่อยกว่าเยอะๆ^^

 

 

 

ทุเรียน บ้านเราส่งไปขายที่ไต้หวัน ถามเด็กไต้หวันว่าชอบกินป่าวเขาบอกเหม็นกลิ่นแรง ผมว่าคนแกะเขาแกะไม่เป็นมีรอยช้ำ หรืออาจไว้นาน สุกบ้างดิบบางปนๆกันไปราคาก็แพง 

 

 

เป็น แปลงหน่อไม้น้ำ ซึ่งรสมันๆกรอบๆคล้ายๆเมล็ดบ้านเรา หมู่บ้านนี้มีกลุ่มสหกรณ์21 คนมีหน่วยงานสนับสนุน ขายได้เงินมูลค่า15000ล้านบาท ในพื้นที่1500 เฮกตาร์ปลุกคล้ายข้าวมีการเปิดไฟให้น้ำอุ่นเต็มน้ำอุ่นเวลาน้ำเย็น  หน่อไม้น้ำที่ดีต้องมีน้ำที่สะอาด  ซึ่งมีถึ่นกำเนิดมาจากประเทศเราและแถวอินโดเราน่าจะปลูกเป็นการค้า ได้         5หน่อ100บาท

 

 

 

 

 

(ยายคนนี้ปลูกผักทานเองถึงได้อายุยืน อยู่อย่างพอเพียง) ที่ไต้หวันก็มีปัญหาเหหมือนบ้านเราคือเด็กวัยรุ่นไม่ค่อยสนใจทำการเกษตร

 

 

หม่อนครับหรือมัลเบอร์รี่เป้นยาระบายอย่างดี ที่นี้มีการรวบรวมพันธุ์และส่งเสริมเกษตร ที่โครงการหลวงบ้านเราก็มีหลายพันธุ์

บ้านเรามีพันธุ์เชียงใหม่ บุรีรัม (แบล็ค หวานไม่มีขน)

ต้นนี้องุ่นต้น รสชาติเหมือนน้อยหน่าลักษณะคล้ายองุ่น

 

 

หมู่ บ้านนี้ปลูกเสาวรสเป็นสหกรณ์ปลูกได้ดีเพราะบริเวณเป็นแอ่งกะทะของภูเขาทำให้ เชื้อโรคต่างๆเขามาได้น้อย บ้านเขาปลูก1ปีเก็บผลแล้วตัดทิ้งเลย เกษตรกรเขามีการวางแผนกันดีทำอย่างไรไม่ให้ล้นตลาด แต่ละจังหวัดก็มีแต่ละอย่างที่ขึ้นชื่อ  เสาวรสบ้านเรามีน้ำขายแล้วครับกล่องละ10บาท ของดอยคำโครงการหลวง วิตามินซีสูงดี

  

 

กล้วยไข่เขาเอาพันธุ์บ้านเราไปผสม  ยังไม่หวานเท่าบ้านเรา บ้านเรากินไปถึงขั้นร้อนใน

 

 

กล้วยหอมส่งออกญี่ปุ่นบ้านเขาต้องเอาเสามาปักกันพายุ  (สหกรณ์บ้านลาดเราลูกใหญ่กว่า)

 

ชมพู่เขา ซึ่งเขาได้นำพันธุ์ทับทิมจันทร์เราไปปลูกซึ่งเป้นที่นิยมอย่างมาก

มาต่อไม้ดอกกันบ้างนะครับ ได้มีโอกาศไปงาน ฟลอล่าเอ็กโปร 2010 อินไต้หวัน ก่อนงานหมดสิบวัน เขาทุ่มทุนสร้างร่วม4พันล้าน

 

ถ่ายไม่ค่อยเก่ง อยากให้ชมกันครับ เพื่อเอามาประดับบ้านเราได้บ้าง

 

ฟา แลนนอฟซีป เป็นกล้วยไม้อันดับ1ของประเทศเขาครับส่งออกเป็นอันดับต้นๆของโลก  บ้านเราก็พวกหวายครับที่ส่งไปไต้หวันและต่างประเทศ หวายที่ไต้หวันราคาแพงมากครับ

 

 

คนเยอะมาก

 

 

ถนน สวยกว่าสุพรรณบ้านผมนิดหน่อย ผังเมืองเขาเป็นระเบียบมากเนื่องจากเคยโดนปกครองโดยสหรัฐและญี่ปุ่นและมาจีน บ้านเขารถน้อยครับส่วนใหญ่ขับมอไซด์กะจักรยาน เพราะค่าที่จอดรถมันแพง กฎหมายบ้านเขาทำผิดปรับตังอย่างเดียวและปรับแพงมากคนไทยเคยไม่ใส่หมวกกัน น็อคโดนไป2หมื่น เงินเดือนแทบหมด

 

อนุสาวรีย์เจียงไทเช็ค สวยมากๆ

 

 

 

คนจริงครับยืนเฝ้าท่านเจียง ห้ามกระพิบตา

 

 

 

แมลง ในนาข้าวครับว่างๆลองจับมาดูตัวไหนอารักข้าวอันไหนควรกำจัด ถ้าเราฉีดยาฆ่าแมลงหมด ตัวห้ำตัวเบียนก็จะตายหมด ระบบทุกอย่างก็จะเปลี่ยนไปหมดสารพิษตกค้าง10ปีครับ

 

ชบา เป็นที่ฮิตอยู่ตอนนี้ในไต้หวัน เขาพัฒนาพันธุ์อย่างไม่หยุด ส่งขายญี่ปุ่นและจีน บ้านเราก็ไม่คึกครื้นเท่าไหร่แล้วอาจเพราะบ้านเรามีพันธุ์ไม้เขตร้อยที่น่า สนใจเยอะกว่า

 

โป้ ยเซียนไล้หนามเขาบอกว่าแพงพันธุ์ใหม่  คนจีนชอบมากๆเป็นพืชมงคลของเขา ประเทศเขาเลี้ยงนักวิจัยไว้เยอะมากครับ โดยส่งเด็กเขาไปเรียนต่างประเทศ พอจบแล้วดึงกลับมาพัฒนาประเทศเขาโดยเปิดโอกาสให้อยู่ไต้หวัน8เดือน อีก4เดือนกลับต่างประเทศ(ฟังพี่คนไทยที่ไต้หวันมา) ส่วนนักวิจัยในไทยเก่งๆเยอะครับตามหลักศาสนาพุทธกับวิทยาศาสตร์ ได้การสนับหรือปล่าวก็ไม่แน่ใจ

 

 

 

 

โรงเรือนปลูกฟาแลนด์ ปลูกแล้วก็มีร้านจำหน่าย ครบวงจร

 

 

อากาศดีขึ้นได้กับต้นมะม่วง

 

 

ร้านขายดอกไม้ทั้งขายภายในประเทศและส่งออกนอก ราคาไม่แพงประมาณ300-1500บาท

 

 

แป ลงลิลลี่ครับ ไปตอนช่วงไม่ติดดอก ไม้ผลก็ไม่ติดผลเลยไม่มีกรรมวิธีการเก็บเกี่ยวมาฝากเลยครับ  ลิลี่แปลงนี้ขายกันแบบประมูลครับ ราคาขั้นต่ำเป็นแสนขึ้นไม่งั้นไม่ขาย

 

 

ต้นนี้ลืม

 

ยูสโตม่าครับ ปลูกในโรงเรือน ญี่ปุนชอบดอกซ้อนส่วนไต้หวันชอบดอกเดียว  พันธุ์ไทนาน 1

 

 

สีนี้สวยมากครับเขาปรับปรุงพันธุ์ได้ดอกสีสวยๆ

 

 

อันนี้ สแตติสครับ ดอกคล้ายกระดาษชอบอากาศหนาว

 

 

 

 

 

 ขึ้น มาที่สูงกันบ้างครับ สูงกว่าระดับน้ำทะเล3600 กมทะเล อุณหภูมิที่ไปตอนเที่ยงหน้าร้อน 11 องศา  อันนี้เป็นสวนแอปเปิ้ลครับ  ดูการแทรนเกิ่งครับ โน้มลงมา

เห็นเป็นเสาคือที่พ่นยากันโรค  ไปช่วงไม่มีผลผลิตแต่ได้กินแอปเปิ้ลกับสาลี่ อบกรอบ และจิบกาแฟร้อน อร่อยมากๆครับ ประมาณทุเรียนอบกรอบบ้านเรา

 

ที่ นี่ศูนย์วิจัยทางตอนใต้(เขตร้อน)ของบ้านเขาผมเดินนับโรงเรือนอีเแวบ บ้านเขาได้ 20 กว่าเรือนส่วนใหญ่ปลูกกล้วยไม้ซึ่งถือว่าเยอะมากครับ  ราคาที่บ้านเราประมาณเรือนละ1.6 ล้านที่ปางดะปลูกดอกกุหลาบถามพี่ที่โครงการหลวงพี่เขาบอกว่า4ปีคุ้มทุนครับ  (ก่อนไปผมได้ไปฝึกงานโครงการหลวงปางดะ)

อันนี้ลิ้นจี่ครับเขาได้รวบรวมพันธุ์ พันธุ์จักรพรรดิ์ และก็มีพันธุ์ค่อมบ้านเราด้วย ต้นเตี้ยดีเก็บง่าย  

 

 

 

สุดท้ายนี้ก็ต้องขอขอบคุณอาจารย์หยาง ซึ่งเป็นอาจารย์ที่จงชิง ท่านมีคุณกับคนไทยมากท่านเป็นที่ปรึกษาให้กับโครงการหลวงไม้ผลเขตหนาว และให้การต้อนรับการไปดูงานในครั้งนี้อย่างดีมากๆๆๆๆครับท่านสุดยอดจริงๆ และขอบคุณพี่ๆที่ศึกษาอยู่จงชิงทุกๆคนที่ค่อยช่วยเหลือดูแลเป็นอย่างดี เป็นคนแปรภาษาให้และพาไปดุงานขอให้พี่ๆจบดร.กันเร็วๆนะครับ

 

 

 

 

สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านหวังว่าได้ความรู้ไม่มากก็น้อย

ความ รู้ที่พิมได้จาก การฝึกงานโครงการหลวงที่ปางดะ ดูงานที่ไต้หวัน และการประชุมวิชาการพืชสวนครั้งที่10 และความรู้งูๆปลาๆของผม   ประเทศต้องพัฒนาครับความจริงเกษตรกรบ้านเราโครตเก่งทั้งปราศและภูมิปัญญา และพันธุ์พืชที่เรามีอยู่หลากหลายมากๆ ทั้งดินและน้ำอุดมสมบูรณ์ปลูกอะไรก็ขึ้น ถ้าประยุกต์กับเทคโนโลยี และศาสตร์ต่างๆ จะสุดยอดมากๆครับ

 

Panya  (Boom) KU68  ag-sci7

ความเห็น

มีทุเรียนด้วยเหรอ :confused:

ทุเรียนบ้านเราเขาสั่งไปขายจ้า (ตอบแทน)

 

 

"ขอบคุณน้ำใจที่แบ่งปัน ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง"

เป็นลูกครึ่งเนอะ แล้วได้เอาเมล็ดมาฝาก สมช.หรือป่าวจ้า  อิอิอิ

 

 

"ขอบคุณน้ำใจที่แบ่งปัน ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง"

ไปดูงานแล้วได้ความรู้กลับมาพัฒนาการเกษตรบ้านเราก็จะเกิดประโยชน์ครับ ประเทศเรายังพึ่งพารายได้จากการส่งออก ดังนั้นการตรวจสอบสารเคมีตกค้างในพืชผลทางการเกษตรมีความสำคัญ


แต่ที่สำคัญที่สุดแล้วคือการเข้าใจในสิ่งที่เรามีให้ลึกซึ้ง ความรู้จากข้างนอกช่วยในการพัฒนาได้ ให้พอเหมาะพอควรกับทร้พยากรที่เรามี


ถ้าได้มีโอกาสไปดูเทคโนโลยีหลังการเก็บเกี่ยวที่นั่น เอาภาพมาให้ดูค้วยนะครับ

ไต้หวันค้างองุ่นและแก้วมังกรทำมาตรฐานเลยนะนี่

จะดูไว้  เพื่อการศึกษา

ขอบคุณที่นำมาให้ชม

ดูๆ ไว้ เขาทำเป็นอุตสาหกรรมเลย อย่างว่าเกษตรกรเขาทุนหนากว่าเกษตรกรบ้านเรา ขั้นแรกที่น่าจะทำตามได้ทันทีคือปล่อยเป็ดลงทุ่ง

สวนเกษตรบุรีรมย์การเกษตรแบบเสาร์เว้นเสาร์ เน้นที่เราปลูกเองกินเอง
บริการจัดทำและดูแลเว็บไซต์ ถูก ดี มีประสิทธิภาพ

ตอนนี้มีเป็ดเยอะยังพี่ (ถ้ามีจะขอหน่อย :uhuhuh: )

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

ยังไม่ออกลูกออกหลานเลย แต่ตัวใหญ่พอที่จะทำอาหารแล้ว ขายไป 2 ตัวๆ ละ 3 กิโลๆ ละ 50 บาทเอง ถ้า 3 เดือนขายได้เลยแม้จะเลี้ยงด้วยอาหารสำเร็จรูปและรำก็มีกำไร แต่พอโตแล้วขายไม่ออกจะเริ่มกินทุนเพราะเป็ดมันไม่โตอีกแล้ว แต่กลุ่มนี้ไม่นับว่ากินทุนเพราะตั้งใจเลี้ยงเป็นพ่อแม่พันธุ์

สวนเกษตรบุรีรมย์การเกษตรแบบเสาร์เว้นเสาร์ เน้นที่เราปลูกเองกินเอง
บริการจัดทำและดูแลเว็บไซต์ ถูก ดี มีประสิทธิภาพ

ที่นำมาให้ดูนะคะ

หน้า