ข่าวร้ายจากแหม่มค่ะ...

เมื่อวานนี้หลังจากที่แหม่มเข้ามาเขียนบล็อกส่งภาพสวนครัวให้เพื่อนๆสมช.ดูและชื่นชมต้นแตงกวาของแหม่มว่ากำลังเป็นลูก คุณๆรู้ไหมค่ะว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น อยู่ๆท้องฟ้าที่แดดเปรี้ยงก็พลันเปลี่ยนเป็นมืดฟ้ามัวดิน(เอ...เราเขียนถูกหรือเปล่าเนี่ย)มัวแต่นั่งอยู่ในห้องแอร์เลยไม่ทันได้สังเกตุว่า ราหูกำลังมาถล่มบ้านแล้ว แหม่มอยู่ที่นี่มาเข้าปีที่7แล้วไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนเลย มีลมพายุกระหน่ำเข้ามาที่บ้านทุกทิศทุกทางแบบที่แหม่มตั้งตัวไม่ติด แหม่มทิ้งคอมพิวเตอร์ไว้โดยไม่ทันได้ปิดรีบวิ่งออกไปนอกร้านแล้วรีบไปที่ค้างที่เป็นรั้วเมื่อแลเห็นว่าค้างไม้ไผ่ที่มีแสลนขึงมันเริ่มต้านลมไม่ไหวแล้ว ปูนที่เททับไว้ที่โคนไม้ไผ่ที่คิดว่ายึดอย่างดีแล้วเริ่มขยับไปทั้งแผงกลับไปกลับมาตามแรงลม เพื่อนๆเชื่อไหมค่ะว่าความรักต้นไม้ความห่วงใยสิ่งที่เราสร้างเขามากับมือทำให้แหม่มลืมความกลัวตายวิ่งฝ่าฝนที่กระหน่ำมาทุกทิศทุกทางพาตัวเองเข้าไปยืนดันค้างไม้ไผ่ให้สู้กับแรงลม แต่แผงไม้ไผ่ยาว16เมตรได้แหม่มคนเดียวรับมือไม่อยู่อย่างแน่นอน ลูกสาวกำลังไม่สบายนอนเป็นไข้อยู่เห็นแหม่มหายออกมานอกบ้านเกือบชั่วโมงเธอก็ลุกออกมาดู เห็นแม่อยู่ในสภาพแบบนั้นก็รู้ว่าควบคุมค้างไม่อยู่อย่างแน่นอนความที่เรามีกันแค่2คนแม่ลูกเธอคงจะกลัวแม่ตายด้วยก็วิ่งฝ่าฝนออกมาช่วยแม่ดันค้างอีกมุมหนึ่ง เรา2คนแม่ลูกยืนต้านลม+ฝนอยู่2ชั่วโมงกว่าลมฝนจะสงบ โชคยังดีที่ไม่โดนฟ้าผ่าตาย...สรุปค้างยังอยู่ แต่ต้นไม้เสียหายตายหลายต้นโดยเฉพาะต้นแตงกวาและบวบขาดกระจุยเลยค่ะ หลังฝนหยุดแหม่มร้องไห้ไม่ให้ลูกเห็น(กลัวลูกจะคิดว่าเรารักต้นไม้มากกว่าเขา) นึกโมโหตัวเองว่าทำไมไม่ใช้สว่านเจาะปุน+พุกยึดค้างไว้กับกำแพงเสียตั้งแต่แรกน่ะ อันที่จริงแล้วอุปกรณ์เหล่านี้แหม่มมีหมดทุกอย่าง เพียงแต่ว่าไม่ชำนาญในการใช้ เวลาจะทำงานหนักแบบนี้แหม่มจะต้องโทรไปขอร้องให้เพื่อนสนิทมาทำให้ ครั้งนี้ถ้าแหม่มไม่ปล่อยโฮ...ไปทางโทรศัพย์เพื่อนก็คงไม่รีบมาทำให้วันนี้หรอกค่ะ ตอนนี้แหม่มเข้าใจความรู้สึกของชาวสวนชาวไร่แล้วว่าเวลาเขาต้องสูญเสียพืชไร่ไปเขาจะเสียใจขนาดไหน  ฮึ...! แหม่มไม่มีวันยอมแพ้หรอกค่ะเพราะว่าวันนี้ซ่อมค้างเสร็จแล้วเมื่อเย็นนี้และก็ไปซื้อเมล็ดแตงกวามาใหม่แล้ว เดี๋ยวเขียนบล็อกเสร็จแหม่มจะไปปลูกใหม่ค่ะ ปกติแหม่มจะปลูกต้นไม้ในเวลากลางคืนจะหยุดปลูกก็ตอนตี3เป็นแบบนี้เกือบทุกวัน แต่ก็ขายของไปด้วยนะค่ะ ที่ร้านพอมืดแล้วจะปิดแอร์แล้วใช้เป็นประตูเหล็กดัดใส่มุ้งลวดเราจะมีช่องส่งสินค้าค่ะ แหม่มจะไม่ให้ใครเข้ามาในร้านเด็ดขาด แถวบ้านแหม่ม3ทุ่มก็ปิดหมดแล้ว แหม่มจะเลิกขายของก็ตี3ครึ่ง ไปเปิด6โมงเช้า เฮ้อ...เพื่อนๆสมช.ไม่ต้องสงสารแหม่มนะค่ะ ขอแค่กำลังใจก็พอ ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาฟังความเสียใจของแหม่ม.