ความรับผิดชอบต่อสังคม.....ที่นับวันจะห่างหาย

สัตว์เลี้ยง....ไม่ว่าหมา..แมว..หรือตัวอะไรก็แล้วแต่มันคือสิ่งมีชีวิต... มันต้องการความรักความเอาใจใส่จากเจ้าของ..ไม่ใช่เพียงแค่ให้อาหารไปวันๆก็พอ....โดยพฤติกรรมของคนหลายคน...แต่ไม่ใช่ทุกคน..มักจะทำอะไรโดยเอาความพอใจของตนเป็นที่ตั้ง....และเมื่อไม่ได้ดั่งใจก็จะแก้ไขปัญหาตามความพอใจของตน.....เช่น  อยากเลี้ยงหมาก็หามาเลี้ยง...พอหมากัดข้าวของเสียหาย...ก็เอาไปทิ้งไปปล่อยวัด.....แทนที่จะลองปรับเปลี่ยนพฤติกรรม......สัตว์เลี้ยงเช่น น้องหมา...เขามักจะปรับตัวให้เข้ากับคนยกตัวอย่าง  การเรียนรู้ด้านภาษา หมาฟังภาษาคนรู้เรื่อง...เรียกให้มาก็มา... สัตว์เลี้ยงจะโชคดีมากถ้าเจ้าของนอกจากรักเอาใจใส่แล้วยังเข้าใจในพฤติกรรมของสัตว์เลี้ยงของตนอีกด้วย

ทุกวันนี้....ปัญหาหลายอย่างที่เกิดในสังคม....ต้นเหตุมันเกิดมาจากคน

ความมักง่าย....ความเห็นแก่ตัว....เอาแต่ความสบายความพอใจของตนเอง

โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบต่อผู้อื่น...ชีวิตอื่น..หรือสังคมโดยรวม

อย่างเช่น....ถ้าคุณเลี้ยงแมว....พฤติกรรมของแมวเป็นอย่างไร...แมวอยู่ไม่ติดที่..มักจะโคจรไปตามหลังคาบ้านคนอื่น....รวมทั้งเรื่องขับถ่ายด้วย...คุณจะเลี้ยงอย่างไรให้ส่งผลกระทบกับคนอื่นน้อยที่สุด...หรือไม่กระทบเลย...

คุณมีความสุขกับการเลี้ยงสัตว์...แต่ต้องไม่เอาความทุกข์ไปให้คนอื่นเขา

มันเป็นเรื่องของความรับผิดชอบของผู้เป็นเจ้าของ.....

ถ้าคิดจะเลี้ยงแล้ว.....เราก็ควรจะไม่ผลักภาระไปให้ผู้อื่น...ไปทำความเดือดร้อนวุ่นวายให้ใคร...ควรนึกถึงใจเขาใจเรา...สังคมคงน่าอยู่ถ้าคนรู้จักระลึกถึงความรับผิดชอบต่อสังคม....กฎแห่งการอยู่ร่วมกันโดยไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน