เขาทิ้ง เราเก็บมาปลูก มันถูกมันควร ไหมเนี่ย

สมัยก่อนที่ยังไม่มีที่มีทางอยู่ตึกแถวเล็กๆ ก้อไม่ได้สนใจอะไรมากมายกะต้นไม้เพราะไม่มีที่ปลูก พอเริ่มมีที่ทางบ้างก้อไม่มีเวลาทำแต่งาน ต้นไม้ก้อซื้อ..ซื้อ..ซื้อ..ไม่ชอบก้อ..ทิ้ง..ทิ้ง..ทิ้ง..พอเริ่มลงตัวมีที่ มีเวลาและยังพอมีแรงก้อเริ่มชอบที่ลงมือเอง เริ่มเห็นคุณค่าของต้นไม้ และนึกเสียดายที่เคยทิ้งขว้าง .. เมื่อเช้านี้ตอนออกไปทิ้งขยะที่ถังรวมของหมู่บ้าน ก้อบังเอิญได้เห็นต้นวาสนายาวประมาณเมตรกว่า สองกิ่ง คงถูกใครแถวนั้นตัดทิ้ง เห็นแล้วรู้สึกเสียดาย เลยขนเอามาตัดแล้วปักชำ จริงๆแล้วก้อเก็บแบบนี้มาหลายครั้ง ต้นอื่นๆที่ทำได้ก้อทำ จริงๆมันก้อไม่กี่สตางค์หรอกถ้าซื้อหามาปลูก แต่มันเสียดายของ แรกๆรู้สึกเขินเหมือนกัน เหมือนคนเก็บขยะเลย บางคนอาจว่าขี้งก ..เหนียว..ตึ๋งหนืด..อะไรทำนองเนี่ย..แต่มาคิดในเชิงเศรษฐศาสตร์ที่กล่าวถึงการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ของหลายอย่างเรายัง reuse / recycle เพื่อลดโลกร้อน ก้อเลย..เอาวะ..ไม่ต้องสนหน้าตา ไม่ต้องบ้าชื่อเสียง ขออยู่อย่างพอเพียง หลีกเลี่ยงอบายวิถี (เอ้าเข้าไป..เริ่มเตลิดแล้วเรา..) เลยอยากถามพ่อแม่พี่น้องคร้าบ..รู้สึกอย่างไรเมื่อเห็นคนที่มีพฤติกรรมอย่างนี้ (ถามจริงและอยากให้ตอบจริง ไม่ต้องเกรงใจ บางครั้งเราก้อไม่รู้ว่าคนอื่นเค้ามองพฤติกรรมเราอย่างไร..

นี่แหละที่เข้าทิ้งขว้าง ไม่ใยดี

เสร็จเรา..เอามาตัดต่อ..เลี้ยงต้อยไว้ก่อน

อันนี้ก้อเป็นผลิตผลจากการทิ้งขว้างของคนอื่นเมื่อหลายปีก่อน พอจัดสวนน้ำตกเล็กเสร็จก้อได้ใช้ประโยชน์ทำเป็นพื้นหลังน้ำตกเล็ก

นี่ไงต้นวาสนา(ด้านหลัง)ที่เกิดจากการเลี้ยงต้อย เล็บครฑแคระนั่นก้อใช่ ร้านจัดดอกไม้จะทิ้งก้อเลยขอมาสองกิ่ง แล้วก้อชำ..ชำ..ชำ..

เอ้า..ดูชัดๆ..ผลิตผลของคนเก็บขยะ (อย่างเรา..อิ..อิ..)