อยากบอกว่า**ขอโทษ**

เขียนโดย แม่นัทของน้องโบอิ้ง เมื่อ 6 มิถุนายน, 2011 - 09:26
หมวดหมู่ของบล็อก: 
พบปะสมาชิก

                 สืบเนื่องมาจากว่าเมื่อวันที่ 4-5 ที่ผ่านมา มีการพบปะสมาชิกที่ ขอนแก่น ที่บ้านคุณ RUT2518  ซึ่งนัทรับปากเพื่อน สมช.ว่านัทจะเดินทางไปถึงในวันที่ 5 ตอนเช้าพร้อมด้วยครอบครัว แต่ท้ายที่สุดแล้ว นัทก็มีเหตุให้ไม่สามารถเดินทางไปพบปะ เพื่อน ๆ สมช. ในครั้งนี้ได้ เพราะว่าเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นในครอบครัวเล็ก ๆ ของนัทเอง

                 คืนวันที่ 4 เวลาประมาณ 22-23.00 น. อาม่า (คุณยายของสามี) ได้มีอาการหนาวสั่น ตัวเย็น ซึ่งเป็นอาการของคนเป็นไข้ คุณสามีของนัทไ้ด้พาอาม่าไปโรงพยาบาลในทันที และคุณหมอได้วินิจฉัยสั่งการให้เข้าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลในคืนนั้นจนถึงปัจจุบัน

                 อาม่าเป็นคนจีนแต้จิ๋วแท้เดินทางเข้ามาในประเทศไทยพร้อมครอบครัวตั้งแต่อายุ 6 ขวบ อาม่ามีลูกทั้งหมด 3 คน และลูกได้เสียชีวิตหมดแล้วปัจจุบันก็มีแต่หลานเท่านั้นที่ได้อยู่ดูแลอาม่า หลานอาม่ามี 2 คน ซึ่งก็คือ สามีนัทและน้องสาวของสามีนัทซึ่งไม่ออกเรือนมีครอบครัว  ปัจจุบันอาม่าอายุครบ 90 ปีบริบูรณ์ เมื่อวันที่ 1 มิถุนายน ที่ผ่านมา

                 อาม่าเคยเข้าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลเมื่อประมาณต้นปีที่ผ่านมาและคุณหมอตรวจพบว่าป่วยเป็น "นิ่วในถุงน้ำดี" ซึ่งสามารถรักษาได้ด้วยการผ่าตัด แต่ในกรณีของอาม่ามีความเสี่ยงสูงในการรักษาด้วยการผ่าตัด เนื่องจากอาม่ามีอายุมากแล้ว ทางครอบครัวของนัทจึงทำได้แค่เพียงพาอาม่าไปรักษาตัวได้ตามอาการเรื่อยมาเท่านั้น

                อาม่าคงเหลือเวลาอยู่ไม่นานมากนัก นัทและครอบครัวเล็ก ๆ จึงขอทำหน้าที่ลูกหลานที่ดี แสดงควาามกตัญญูโดยการดูแลท่านให้ดีที่สุดในขณะืัที่ท่านมีชีวิตอยู่ ได้แต่หวังว่าอย่างยิ่งว่า เพื่อน สมช.ที่ไปขอบแก่นในครั้งนี้จะให้อภัย (พี่รุจน์ เจ้าภาพ, พี่แก้ว กุ๊ก กิ๊ก, พี่จารึก, พี่อัญชนา, พี่ลำใย, นกฮูก, PUPA) 

               นัทและครอบครัวจึงได้ขออภัย มาที่นี้ด้วย

 


 


 

               


ความเห็น

sweet_pea

6 มิถุนายน, 2011 - 09:50

เอารูปมาลงให้เบิ่งเลย


ของฝากเอื้อยเด้ เดี๋ยวสิไปเอานำนะ

***Sweet pea***

denjung

6 มิถุนายน, 2011 - 09:48

ขอให้อาม่าหายป่วยเร็วนะครับ แม่นัท ไว้โอกาสเหมาะๆ ค่อยไปเยี่ยมอีกครั้งครับ

สิ่งไหนที่ยังไม่ทำ อย่าเพิ่งสรุปว่าไม่สำเร็จ

Sopha B'

6 มิถุนายน, 2011 - 09:57

ไม่มีใครว่าไรแน่นอนคะ  มาเป็นกำลังใจให้นะคะ

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
              ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า    
                    Cr. เ่ท่าที่มี  -  กางเกง

sam k.

6 มิถุนายน, 2011 - 10:00

ดูแลอาม่าให้เต็มที่เลย...ท่านอายุมากแล้ว...

ตั้ม

6 มิถุนายน, 2011 - 10:01

คงเหมือนผม อาม่า(แม่ผมเอง) อายุ 91 ย่าง 92 อพยพหนีความยากจนจากเมืองจีนมาอยู่เมืองไทยเกือบ70 ปี ช่วงแรกของชีวิตลำบากมากตามประสาคนหอบเสื่อผืนหมอนใบ ตอนผมเด็กๆ ครอบครัวก็ยังลำบากอยู่เลย ชีวิตคนปูนนี้จึงผ่านการเคี่ยวกรำมามาก สังขารจึงทรุดโทรมไปตามการใช้งานและเวลาที่ล่วงเลย

ระยะปีสองปีมานี่ อาม่าผมก็แย่ลงกว่าเดิมมาก แต่หากเปรียบเทียบกับคนวัยเดียวกันหมอทุกคนบอกให้คะแนนเต็ม ยังเดินหลังตรง(แต่เดินได้ไม่เกิน 10 เมตรต้องพัก โรคกรดูกสันหลังกดทับเส้นประสาท) ยังพูดรู้เรื่อง ความจำยังโอเค สิ่งหนึ่งของคนวัยนี้คือการติดตามเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด อาม่าผมพบหมอทุกเดือน เจาะเลือดตรวจทุก 6 เดือน หรือเร็วกว่านั้นหากมีอาการ แต่สังขารก็คือสังขาร  ทุกอย่างล้วนอนิจจัง เอาใจช่วยครับ..หัวอกเดียวกันและยอมรับว่าเหนื่อยเอาการทีเดียว

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

นายลำใย ศรีษะแก้ว

6 มิถุนายน, 2011 - 10:27

สบายใจได้..บ่มีไผจ่มพอคน..คึดเสียดายแทนสื่อๆ..บ้านคุณรุจสุดยออีหลีนางเอ้ย..ไปฮอดกินๆๆนอนๆๆคุยๆๆ..ม่วนหลายบรรยายบ่ถืก..เจ้าของบ้านกับครอบครัวกะใจดี้ใจดีขนาด..บ้านกะงามกลาย..คุณรุจกับคุณแหม่ม(ผู้ปกครอง)น้องมาร์ค..น้องมาย..ยาย..ลูกน้อง..บอย..บอมส์..บอกได้คำเดียวสุดยอด..ถ้าเบิ่งรูปเอาเองเด้อ..

ป้าลัด

6 มิถุนายน, 2011 - 10:28

เป็นกำลังใจค่ะ :cheer3:

 

 

อัญชณา

6 มิถุนายน, 2011 - 10:50

บ่มีไผว่าอิหยังดอกจ้า...เข้าใจถึงความจำเป็น ขอให้อา่ม่าหายไวๆ จ้า

ปล. บ่ต้องห่วงเรื่องกิน...เอื้อยกินเผื่อเบิดทุอย่างแล้ว :uhuhuh:

ไอรินลดา

6 มิถุนายน, 2011 - 11:00

จ๋ามาส่งกำลังใจให้พี่นัทค่ะ


ขอให้อาการป่วยของอาม่าดีขึ้นตามลำดับ และหายในเร็ววัน


พี่นัทก็ดูแลสุขภาพนะคะ

little finger

6 มิถุนายน, 2011 - 11:01

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้อาม่าดีขึ้นเร็วๆนะคะ

ส่วนพี่นัทก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :victory:

หน้า