ไปหาของป่าบนเขายายเที่ยง (ตามหาเห็ดระโงก)

ใจความต่อจากบล๊อกที่แล้ว มีความว่า: เดินขึ้นเขากันมาเหนื่อยๆ ชักหิวข้าว เพราะนี่ก็เที่ยงแล้ว แต่ตากะยายไปใหนหว่า หลังจากที่เดินสำรวจรอบกระท่อมของตายายเรียบร้อย ก็เสียมารยาทโผล่หัวไปสำรวจบนกระท่อมหน่อยนึง ว่ามีอะไรบ้าง เผื่อจะซ่อนทองคำไว้บ้าง แล้วก็เจอสมบัติเก่าแก่ชิ้นนึง ประเมิลค่าไม่ได้ว่าราคาควรอยู่ที่เท่าไหร่ ของที่ว่าก็นี่เลย "หม้อข้าวหม้อแกง"

หม้อข้าวใบนี้ ไม่รู้ว่าเคยหุงข้าวเลี้ยงคนมาไม่รู้ว่ากี่คนต่อกี่คนแล้ว จากลูกสู่หลาน จากหลานสู่เหลน ข้าวต้มยังอุ่นๆอยู่เลยค่ะ แต่ตากับยายไม่อยู่ที่นี่ ไม่รู้ว่าอยู่ใหน สงสัยออกไปปลูกมัน สักพัก หลานเขย ก็ตะโกนเรียกพ่อกับแม่"โฮ้ววววว" เงียบ...ไม่มีเสียงตอบ "ฮู้ววววว" อ๊อดได้ยินตกใจ เฮ้ยยยย...แกเรียกพ่อกับแม่แบบนี้หรอ!!! ไอ้บ้า...บาปตายเลย...มานี่...ฉันเรียกเอง.."มาเถ๊อะ มาเถอะ มาเต๊อออะะะ" เสียงตายายตอบกลับมา เอ้อออ..

แอบโผล่หัวขึ้นไปดูบนกระท่อมเห็นเห็ดระโงกกองอยู่ข้างๆตุ่ม ซึ่งเป็นดอกที่บานแล้ว คุณตาไปเก็บมาตั้งแต่เช้า เอามาไว้ให้ลูกชายเอาไปกิน (น่ารักจัง) อดปลื้มไม่ได้

เขาเล็กๆรกๆข้างหน้านี่แร่ะที่เราจะไปหาเห็ดกัน หลังจากที่กินอิ่มแล้ว เด็กๆมีกำลังวังชาพร้อมที่จะเดินต่อ อาหารกลางวันก็มีส้มตำเผ็ดสลบ หนมจีน ผักหาได้จากข้างๆกระท่อม แล้วก็ขนุนสุกล้างปาก 1 ลูก (หลับตานึกภาพเอานะไม่มีภาพมาฝาก ตัดบทก่อน เดี่ยวไม่จบ)

เดินเข้าป่าไปก็เจอ "ส้มกุ้ง" อ่อนยังไม่แก่ เปรี้ยวอมฝาด แต่อร่อยดี ยังไม่สุก ถ้าสุกแล้วจะมีสีแดงสวยค่ะ สุกแล้วจะออกเปรี้ยวอมหวาน ...เรามีคุณน้องเขยอีกคนมาร่วมเดินทางไปหาเห็ดด้วยกัน เพราะเขารู้ว่าเห็ดอะไรกินได้ เห็ดอะไรกินไม่ได้ ถ้าเราไปกันเองคงได้เก็บเห็ดเมากลับบ้าน กินตายดับทั้งตระกูลแง๋ๆ

 จุดประสงค์คือ มาหาเห็ด เห็ดอะไรที่กินได้เราจะเก็บกลับบ้านให้หมด หลานสาวเป็นคนถือกระแบ๋งไส่เห็ด ไส่ถุงไม่ได้เดี่ยวดอกช้ำ อ๊อดสะพายย่ามเผื่อเก็บผักผลไม้ของป่าไปกิน (ทำงานกันเป็นทีม)อันนี้เห็ดเมา กินไม่ได้นะค่ะ เข้าป่ามาก็เจอเลย แต่เห็ดระโงกยังไม่เจอ

ยิ่งเข้าป่าไปลึก ก็ยิ่งมืด ยิ่งทึบ ยิ่งน่ากลัว เจอแต่เห็ดเมา เห็ดระโงกหายไปใหนหมดหว่า เดินไปเจอสนามเห็ดระโงกละเวิ้งนึง โดนคนเก็บไปแล้ว แถมเตะดอกบานๆทิ้งอีก เห็นแล้วเจ็บใจ บ๊ะ...จะเตะทิ้งทำไมก็ไม่รู้ ขาแก่ๆมันก็กินได้ กรอบดี

เดินไปสักพัก เจอ "เห็ดมันปู" รสชาติ หวาน กรอบ กรุ๊บๆค่ะ ผัดอร่อย ที่ตลาดเห็นขายแพงมากด้วย หากินยาก แถวใหนมีมาก สมาชิกช่วยลงบล๊อกด้วยค่ะ

เดินไปเดินมา ชักร้อนล่ะเมื่อยขาด้วย ได้เห็ดระโงกขาวไม่ถึง10 ดอกเลย ยังไม่พอถ้วยเลย หลานสาวชวนไปเล่นน้ำตก ที่อยู่ไกล้ๆ

เหนื่อยล่ะพี่น้องเอ้ย เดินข้ามเขามาสามลูกแล้ว ยังไม่เจอเห็ดระโงกเลย นี่ก็บ่ายสามเข้าไปแล้ว เหงื่อโชคเลย ขอเล่นน้ำก่อนนะ (ปวดฉิ่งฉ่องด้วยทำไงดี) น้ำเย็นมากๆ เล่นได้ 2 นาทีหนาวสั่นเกือบตาย 555555555+

ออกจากน้ำตกมา เจอ "มะแงว" กำลังเหนื่อยได้ที่เลย ขอกินก่อนนะ แต่โอ้โห...ทำไมหวานตาปิดแบบนี้ล่ะ!!!!

หลานสาวจะหอบกลับบ้าน โอ้..พระเจ้าจอร์จ แกหอบเองเหอะ แค่เดินหาเห็ดนี่ฉันก็เวียนหัวจะตายอยู่แล้ว ขืนหอบไอ้มะแงวให้แก ฉันตายอยู่บนเขานี่เลย ฉันว่าแกกินไส่ท้องไปให้อิ่มเหอะ อย่าโลภเอาอะไรอีกเลย เมื่อกี้ก็ส้มกุ้ง รูดเอ๊ารูดเอา

เดินไปสักพักก็เจอมะไฟป่าอีกแล้ว อู้ย..ไปนั่งสะอิ้งสะออนมะไฟกันจนลืมเรื่องเห็ด ดูนาฬิกานี่ก็บ่ายสามกว่าแล้ว ยังได้เห็ดระโงกไม่พอแกงเลย เอาว่ะ..ไม่ได้เห็ด ได้มะไฟไปกินเป็นยาถ่ายก็ยังดี เปรี้ยวๆหวานๆ ดีกว่าหัวโขกฝา มาถึงนี่แล้ว กลับตัวเปล่าได้ไง

ก้มดูใต้ต้นมะไฟ เจอใบชะพลู อ้าว..ของโปรดนี่หว่า ทำไมมันงามยังงี้ว๊าาา ใครมาปลูกเอาไว้เนี่ย!!! ตะโกนบอกหลานสาวว่า "เฮ้ยยย มะไฟไม่เอาล่ะ หนักถุงย่ามฉันว่ะ ฉันจะเอาใบชะพลู ไปกินเมี่ยงคำ" ไม่เอาล่ะเห็ดเหิ๊ด เหนื่อยวู้ย...สรุปแล้วถุงย่ามเต็มไปด้วย มะไฟ มะแงว ส้มกุ้ง กับใบชะพลู เดินกลับกระท่อม เดินทั้งวันข้ามเขามา 3 ลูก

พอมาถึงกระท่อม คุณตาเห็นว่าไม่ได้เห็ดกันเลย แกเลยพาไปดูใต้ต้นไม้ใหญ่ไกล้กระท่อม แกบอกว่ามันเคยขึ้นตรงนั้น พรึบเลย แต่ไปหาแล้วเมื่อเช้า ได้มานิดหน่อย แต่ไปดูกันอีกรอบ ก็เจอเลย นี่ไงค่ะ รูปข้างบนเลย "เห็ดระโงกเหลือง" ดอกตูมๆ สวยมากค่ะ เป็นเห็ดทีทานอร่อยอีกชนิดนึง ราคาอยู่ที่กิโลละ 300 บาท

โอ้โห..เจ็บใจจริงเชียว ไปเดินข้ามเขามาตั้ง 3 ลูก ไม่ได้เห็ด บทจะได้มาได้ตรงหน้ากระท่อม ฮ่าๆๆๆ รู้งี้ นอนตีพุงอยู่กระท่อม แล้วรอเก็บ เช้า กลางวัน เย็น ดีกว่า ไปเดินกันซะป่าช้าแตกหมดเลย ไปกันทุลักทุเล ล้มลุกคลุกคลาน

อันนี้ดอกที่บานแล้ว แต่ก้านเขาอร่อยค่ะ กรอบๆ เห็ดระโงกจะมีสีขาว สีเหลือง แต่สีขาวไม่ได้เก็บภาพมาฝาก มัวแต่เพลินกับสีเหลือง

พอกลับเข้ากระท่อมก็เทเห็ดออกมาให้ตากะยายดู เพราะแกเชี่ยวชาญเรื่องเห็ด เพื่อความมั่นใจว่าเราไม่ได้เก็บเห็ดเมากลับบ้าน (ขอบคุณคุณยายค่ะ) แต่อยากเขกกระโหลกหลานสาวมากกว่า ที่เดินซุ่มซ่าม สะดุดก้อนหินล้มคว่ำล้มหงายทั้งกระบุงเห็ด ทั้งคน กลิ้ง กระเจิง เห็ดสวยๆเละหมดเลย อีกหน่อยก็คงไปเหยียบเท้าแม่ย่า โดนไม้คานตีหัว...555555

งานนี้ กลับบ้านในสภาพ เลอะเทอะ มอมแมม เหม็น ได้ผักไปเต็มย่าม แถมเห็ดระโงกไปแกง ทั้งเหนื่อย ทั้งสนุก และความทรงจำดีๆกลับไปนอนหลับฝันอย่างเป็นสุข

แต่สิ่งเดียวที่คิดถึงมากที่สุดคือพ่อ(พ่ออ๊อดเสียไปได้ 10 กว่าปีแล้วค่ะ คิดถึงพ่อจัง)

ขอให้สมาชิกบ้านสวนกินดีมีสุขทุกคนนะค่ะ จู จุ๊บ