เหนื่อยใจแต่ยังใหวอยู่ (บอกให้รู้ว่าสุดจะทน) นะ

เหนื่อยใจแต่ก็ยังใหวอยู่ อย่าเพิ่งตกใจนะจ๊ะว่า ทนใครหว่า!!! เพราะที่ว่าก็คือ "ศัตรูพืช" ไม่ใช่ใครที่ใหน และมารทั้งหลายที่ว่าก็เต็มไปหมดเลย แถมมันไปชวนกันมาเยอะกว่าเดิม จะทำยังไงดีน๊า...ไม่อยากเบียดเบียนชีวิตใคร ทุกชีวิตย่อมดิ้นรนหาอาหารเพื่อประทังชีวิตด้วยกันทั้งนั้น

นี่คือลูกพีชสีขาว หรือ "white peach" ที่เพิ่งปลูกได้ไม่กี่ปี ต้นยังเล็กอยู่แล้วก็เพิ่งจะติดลูกครั้งแรก ได้ลูกเดียว แถมลูกใหญ่ซะด้วย อุตส่าเฝ้าดูแลอย่างดี กำลังจะได้ชิมอยู่แล้วเชียว แต่ดันมีมารมาแทรก

อุตส่าไปหากระดาษมาห่ออย่างดี กลัวนกมาจิกเดี่ยวไม่ได้กิน ที่ใหนได้รอดปากนก แต่ดันมาโดนกระรอกมือดีมาขโมยไปกินก่อนซะจนได้ คนปลูกยังไม่ได้ชิมเลย

โดนกระรอกขโมยเอาไปจนได้ ขนาดเฝ้าทุกวัน ยังพลาดนะเนี่ยน๊า...ยังไม่สุกดีเลย ตรงก้นกำลังเริ่มนิ่ม แต่ทางขั้วยังแข็งอยู่ แต่มันไม่ฟังอ่ะ มันคงได้กลิ่นหอมๆ แหวกกระดาษเอาไปแทะก่อนเลย แล้วก็กินไม่หมด โยนทิ้งไว้ให้เราดูต่างหน้า กินทิ้งกินขว้าง เขายิ่งกำลังรณรงค์ให้กินให้หมดห้ามเหลืออยู่ด้วย (มันน่า....นัก )

แล้วก็เที่ยวขุดหลุมอะไรของมันก็ไม่รู้ เต็มไปหมด ทั้งสวน พรุนไปหมดเลย บางวันเดินเข้าสวนตกใจ นึกว่าอยู่แอฟริกา สวนเป็นรูพรุนไปหมดเลย นึกว่าสวนของฉันมีหนูด้วยหรอ มันคงเป็นเจ้ากรรมนายเวรของฉั๊นใช่ใหม...เห็นจะจะว่ากระรอกขุดค่ะ จับได้คาหนังคาเขาแต่ถ่ายรูปไม่ทัน มันเห็นเราเดินไปมันก็พากันหลบขึ้นเสาไฟ

นี่ก็อีกอันนึงที่มันเขี่ยทุกวัน ไก่ยังอาย มันเขี่ยเก่งยิ่งกว่าไก่แม่ลูกอ่อนอีกนะ ไม่รู้ว่ามันเขี่ยหาอะไร ทั้งๆที่ไม่มีอะไรอยู่ในนั้น มันโง่กันจังเลย เขี่ยดินกระเด็นกระดอน ถอนผักเราทิ้งด้วยนะ ไม่ใช่เขี่ยธรรมดา

ผักสลัดนี่ด้วยเหมือนกัน สงสัยมาหลายวันว่าทำไม มันไม่โตสักที ทำไมอยู่เท่าเดิมหว่า...

งงอยู่หลายวันว่าทำไมผักสลัดเราไม่สูงขึ้นสักที ไปดูใบเหมือนรอยกระต่ายแทะ ยุบไปทั้งแถบเลย แต่ไม่มีรอยขี้กระต่ายหรือรอยเท้าหัวขโมยเลยเดาไม่ถูกว่าใครนะที่บังอาจ บ้านเราก็ไม่ได้เลี้ยงกระต่ายนี่นา ก็แล้วแมวที่ใหนมาขโมยกินล่ะ ใบแหว่งเลย

วันนี้มาแอบจับหัวขโมย ก็จับได้คาหนังคาเขาเลย เห็นจะ จะ เกาะอยู่ขอบกระถางเลยค่ะ ตัวเล็กนิดเดียว กำลังอร่อยเลย ทั้งจิก ทั้งดึง

นกกระจิบกินผักสลัด เพิ่งเคยเห็นนะเนี่ย... ดูดีๆ จะเห็นว่าจิกจนก้นโด่งเลย เกาะอยู่ข้างกระถาง สองตัว อีกตัวนึงอยู่ในกระถางเลย ไฮโซจริงๆ กินผักสลัด

ต่อมาก็เป็นถั่วพุ่มที่ว่างามๆ วันนี้ใบเป็นรูพรุนเลย แค่ข้ามคืนเดียว ยังหาตัวการไม่เจอเลยว่าเป็นฝีมือของผู้ใด ไม่ทิ้งหลักฐานใดๆไว้เลย

ยอดกุดหมดเลย พลิกดูใต้ใบก็ไม่มีเพลี้ย ไม่มีหนอน ไม่มีอะไรเลย แต่ว่าใบแหว่งไปเรื่อยๆ เป็นงง

และสุดท้ายกับคุณกาดำดอทคอม จอมถอนถั่ว ถอนขึ้นมาแล้วก็ไม่กิน มันน่านัก...

จะมีนกกาอยู่สามตัวที่มันบินได้ไม่ไกล สงสัยจะเป็นนกกาที่แก่แล้ว รอวันตาย มันชอบมาเดินหากินที่ลานหน้าบ้าน วันๆ ไม่ไปที่ใหนเลย เกาะอยู่แต่ที่เสาไฟหน้าบ้านรอว่าเมื่อไหร่จะหิว ชอบมากินผักที่เราปลูกไว้ "ลูกอีขี้ขโมย" "ดูอย่างกา แต่อย่าเอาเยี่ยงกา" มันพากันตื่นมาแต่เช้ามาหาขโมยของเขากิน ไม่รู้จักหาเอง

ตอนปลูกมันฝรั่งไว้ก็เช่นกัน เพิ่งจะเอาหัวลงดิน หัวมันยังไม่ทันจะเน่ามีหนอนเลย มันก็จิกขึ้นมากิน มันก็รู้ว่ากินไม่ได้ ไม่อร่อยมันก็ยังใช้ปากจิกขึ้นมาอยู่นั้นแร่ะ ดันทุรัง ครั้งเดียวก็น่าจะจำได้แล้วว่ามันไม่อร่อย แล้วก็มาค้างเติ้งอยู่บนดิน ต้องเดินมาดูทุกวัน แต่ก็เจอทุกวัน ที่เดิม แล้วก็หัวเดิมนั้นแร่ะ ไม่รู้ว่ามันจิกขึ้นมาทำไม มันโง่จังเลย รู้ทั้งรู้ว่ากินไม่ได้ แล้วจะจิกขึ้นมาทำไม โธ้เอ้ย..คุณกาดำดอมคอม....