รายงานความสุขที่ได้กลับบ้าน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

จากที่ได้กลับบ้านน้องไพ เมื่อ 20 พ.ค. 54 ผ่านไปเดือนกว่ามาดูกันครับ

ต้นถั่วมะแฮะครับ ลงดินแล้วโตขึ้นมาก

บักยางของลูกศิษย์

เผือกของเองครับ ซื้อหัวที่เขาขายในตลาด ได้ขยายพันธุ์ต่อไป

มันหอมหรือมันม่วง ถั่วครก ถั่วหางแดง และถั่วพูสีม่วงมารวมเป็นกอเดียวกัน

ถั่วพูสีม่วงออกดอกแล้ว

ถั่วครกก็ออกดอกแล้ว

ทุกอย่างที่บอกอยู่ในกอนี้ครับ

ผักหวานที่เคยเสนอการเพาะ ปลูกเป็นแถวคู่กับมะขามของแม่

พริกของพี่น้องไพ รอดตายจากน้ำท่วมเมื่อเมษา

ถั่วหางแดงและมะเขือ แม่ฝากไปรัตภูมิ พร้อมพริกสดอีกกว่า 1 กิโลกรัม

โกฏิจุฬาฯ ของพี่แจ้วเอามาฝากไว้ที่นี่ 2 ต้น ลงดินแล้วงามเช่นกันครับ

และสุดท้ายก็ใบย่านาง แม่ปลูกไว้เอาใบแกงเลียงขี้เหล็ก อร่อยที่สุด

นี่แหละครับความสุขทุกครั้งที่กลับบ้าน

แต่มี 2อย่างที่จากไปโดยไม่ลา คือ น้ำเต้าขาควาย กับ ฟักทองสปาเก็ตตี้

มีโอกาสค่อยแก้ตัวนะครับ



ความเห็น

ผักรอบบ้าน ถั่วงามมากน่ากินจัง :hell-yes:

 

 

ยืนยันว่าน่ากิน ขนาดหนูยังมาแอบแทะเมล็ดกินเลยครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

ถั่วงามมากมาก ๆ ท่าทางจะหวานนะครับ

 

:embarrassed: ปลูกหลายอย่างในที่เดียวกัน เฉพาะ ผักที่เลื้อยๆๆนะคะ ชอบพริกสวยมากค่ะ ชอบกินเผ็ดด้วยนะคะ

ของกินเยอะแยะเลยครูตี้

ถ้าเดินเรื่อยไป ย่อมถึงปลายทาง

ถั่วน่ากินมาก น่าจะหวาน ขอมาตำถั่วสักครกถี

กลับบ้านแม่อบอุ่น ต้นไม้มากมาย แถมได้ของฝากกลับหอบใหญ่เลย

_________________________  

Our way is not soft grass, it’s a mountain path with lots of rocks. But it goes upward, forward, toward the sun. – Ruth Westheimer

พี่อยู่ชะอวดหรือเปล่าค่ะ หรือว่าหนูจำผิดคน อิอิ เห็นภาพแล้วคิดถึงบ้านจังนิ บรรยากาศมันคล้ายกัน

พี่ตี๋อยู่รัตภูมิ สงขลาค่ะ แต่ภาพที่เห็นเป็นบรรยากาศที่ ต.ขอนหาด อ.ชะอวด (บ้านฉานเอง)

:sweating:  แหะๆ จำผิดจริงๆ ด้วย พี่ไพหนูมีเพื่อนอยู่แถวนั้นหลายคนเลย ถ้ามีโอกาสจะแวะไปหานะค่ะ :love:

หน้า