ตรวจสอบอายุ และถิ่นกำเนิด สมช.

น้ำหม้อ  หรอยๆๆๆ

เรื่องอายุนี่ ตอบกันยากนะคะ เอาแค่ประมาณ แต่ว่าจะประมาณจากอะไร เคยลองประมาณจากสถานการณ์ตอนเล็กๆ ว่าสภาพแวดล้อมเป็นอย่างไร เพืออนุมานว่าควรจะอายุเท่าไหร่ ปรากฏว่าใช้ไม่ได้ผล เพราะแต่ละคนเกิดและโตต่างกัน ในเมืองของชนบท ย่อมแตกต่างจากนอกเมืองของเมืองหลวง

ยกตัวอย่างตัวเองนี่ เกิดในสมัยที่ยังมีส้วมแบบส้วนหลุม เข้าทีนึงก็นึกปลงว่าคนเรากินไปแล้วก็ออกมาเป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ (ผลพลอยได้เวลาไปเมืองจีน เจอห้องน้ำ วุ้ย...ชิลๆ) แล้วก็ยังหัดเขียน กอ ไก่ กับตะเกียงรั้ว ใช้น้ำคลองแกว่งสารส้ม ส่วนน้ำดื่มรองจากหลังคา (นี่สภาพนอกเมืองแต่ใกล้เมืองหลวง)

พี่อีกคน อายุมากกว่า Slowlife แต่มีน้ำปะปาใช้ มีส้วมแบบส้วมซึม มีไฟฟ้า อยู่ต่างจังหวัดแต่เป็นค่ายทหารอะไรแบบนี้

พอคำนวณได้มั้ยคะ ว่าอายุเหลือเท่าไหร่ :uhuhuh:

ปล.น้ำข้าวแบบนี้เคยกิน เล็กๆ ตอนหย่านม (อันนี้แม่เล่าให้ฟัง) พี่น้องส่วนมากจะได้กินแทนนมค่ะ พิเศษนิ๊ดนึง คือใส่น้ำตาลกรวดลงไปให้หวานปะแล่มๆ

เติมน้ำตาลนิดนึง  หรอยแรง .....คิดถึงตอนเด็ก ๆ ยังไม่มีไฟฟ้าใช้ หุงข้าวเตาถ่าน ....

เจ็บมากกก

มีประโยชน์มากมาย 

น้ำหม้อ รินใส่ถ้วยตราไก่ ใส่เกลือนิดหน่อย

กินร้อนๆ อุ่นๆ กินไป เป่าไปด้วยค่ะ :embarrassed:

สมัยก่อนป้าตัวเล็ก  เขาไม่นิยมกินนมเนยในสมัยนั้นเพราะกลัวว่ากลิ่นตัว

จะแรงเหมือนกับฝรั่ง  ของมีประโยชน์สมัยก่อนจึงเป็นน้ำข้าวผสมนมผงตราหมี

แล้วเยาะเกลือนิดหน่อยสุดท้ายก็ใส่ไข่ลวกอีกหนึ่งฟอง

ป้าต้องกินทุกวันจนต้องบอกพ่อว่าไม่กินไข่ลวกได้หรือเปล่า?

ไม่ได้กินนานแล้ว อิจฉาสุนัขจริงเมื่อก่อน ได้กินแต่น้ำข้าว อ้วนเอาๆ :sweating: :uhuhuh:

เห็นน้ำข้าวนึกถึงตอนไปฝึกงานที่ทุ่งใหญ่นเรศวร  อยู่แต่ในป่า ของโปรดคือน้ำข้าวที่ต้องให้แม่ครัวเก็บไว้ให้ทุกวัน เยาะเกลือนิดหน่อย อร่อยสุดๆ

ไม่ได้กินน้ำหม้อมานานแล้วนิ สงสัยกลับบ้านเที่ยวนี้ต้องไปหุงข้าวกับไม่ฟืนสักหม้อแล้วแหละ อยากกินดังข้าว (หุงกับทะ สุกแล้วเอาข้าวออกให้เหม็ด เหลือแต่ข้าวดัง ขลุก (เหยาะ) น้ำปลาในหน่อย ๆ กินร้อน ๆ หรอยอย่างแรง)