ดินเน่อร์ที่นาโยง | บ้านสวนพอเพียง

ดินเน่อร์ที่นาโยง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 ตามที่ผู้ใหญ่ได้เคยโพสไว้แล้ว ว่าผมจะไปกินข้าวเย็นที่บ้านผู้ใหญ่ และให้ทายกันว่าจะมีกับข้าวอะไรบ้าง



 สิ่งแรกที่ไปถึง คือให้อาหารเป็ด เพราะผู้ใหญ่ไปรอผมที่ตัวเมืองตรัง ตั้งแต่บ่าย 4 โมง กว่าจะกลับถึงบ้านก็ 5 กว่า ๆ แต่รู้สึกเจ้าเป็ดจะไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ หรืออาจจะงอนเจ้านายก็ได้





ไปบ้านผู้ใหญ่ทุกครั้ง จะมีเวลาไม่มาก ได้เที่ยวชมต้นไม้ พืชผัก ที่ผู้ใหญ่ปลูกไว้ได้นิดหน่อย



และแล้วก็ได้เวลาอาหาร มีแกงส้มฟักข้าวกับกุ้ง แกงมะระขี้นกยักษ์กับหมู ผัดผักเหมียงใส่ไข่ และน้ำพริกกะปิกินกับผักสด สะตอ ถั่วพู มะเขือเปราะ มะเขือยาว กับข้าวทั้งหมดเป็นฝีมือ พ่อ ครับ สุดยอด อร่อยทุกอย่าง หลังของคาวยังมี กล้วยไข่ กล้วยหิน และทุเรียนหมอนทองอีก 1 ลูก โอ๊ยอิ่ม เรียกว่า จุกดีกว่า พุงกางกลับไปนอนที่โรงแรมกันเลยทีเดียว


สำหรับทุเรียนหมอนทอง เป็นทุเรียนจากต้นที่อยู่ข้างบ้านผู้ใหญ่ที่เริ่มแก่ และเคยล่วงมาแล้วลูกแรกเมื่อวันเลือกตั้ง ตามที่ผู้ใหญ่เคยรายงานไปแล้ว ลูกที่ผมกินเมื่อวานนี้คงเป็นลูกที่ 2 ซึ่งก่อนไปตรังผมยังแซวผู้ใหญ่เลยว่ามีทุเรียนให้กินมั๊ย ผู้ใหญ่บอกไม่มี จะด้วยอะไรก็แล้วแต่เมื่อวานนี้ ตอนเช้าก่อนผมไปตรัง เจ้าทุเรียนลูกหนึ่งก็มีอันล่วงหล่นจากต้น รอให้ผมไปกินจนได้


งานนี้ต้องขอขอบคุณผู้ใหญ่ แม่ และพ่อที่เตรียมอาหารที่แสนอร่อยให้ผมได้ลิ้มรส พ่อยังเป็นคนที่ปอกทุเรียนให้ลูกได้ชิมอีกด้วย ขอบคุณครับ



กินข้าวเสร็จก็มาเช็คความเคลื่อนไหวในบ้านสวนพอเพียง ที่ฐานปฏฺบัติการของผู้ใหญ่



เจ้าหนูน้อยคนนี้ ท่าทางจะชอบคนแก่ จ้องมองผมและยิ้มให้ตั้งแต่เครื่องขึ้นจนหลับไป สงสัยหน้าตาผมไปเหมือนกับคุณตาของเจ้าหนูละมั๊ง สอบถามคนที่พาเจ้าหนูมา(คงเป็นยาย ไม่ใช่แม่แน่นอน) บอกว่าบ้านอยู่พัทลุง 


ความเห็น

พี่หยอย เย็นนี้เจอกัน ขอข้าวยำด้วย

เป็ดแบบนี้แหละครับที่ผมกำลังมองหามาเลี้ยงเหมือนกันครับพี่


ลุงโรสโชคดีนะคะเนี่ย...

ทุเรียนหล่นวันที่ไปพอดี :embarrassed:

 ถือว่ามีลาภปาก ได้กินแต่ของอร่อย

พ้นมาประนี้มั่งต้ะ จะแกงหน่อทือให้กิน ส้มท้อนนิ่มนวล สละอินโดให้เป็นของฝาก :uhuhuh:

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

 อยากไปเหมือนกัน แต่ไม่รู้จะมีโอกาสตอนไหน

ผมเคยไปเยี่ยมเพื่อนที่วิทยาลัยเกษตรบางพระ เพื่อนก็บอกว่าเอ็งโชคดีนะที่มาวันนี้ เมื่อเช้าหมูที่เลี้ยงไว้ วิ่งชนปังตอเข้าพอดี

ตกลงหายข้องใจกันซะที นึกว่าเป็นทุเรียนบ้านที่แท้ก็เป็นหมอนทอง(บ้านผู้ใหญ่) แล้วพี่โรสทราบเหตุผลหรือยังว่าทำไมผู้ใหญ่ปล่อยให้ทุเรียนหล่นจากต้นล่ะครับ

พอกิน พอใช้ พอใจ คือความหมายของ พอเพียง

 ที่ผู้ใหญ่รอให้ทุเรียนหล่น เพราะต้นสูงมาก ถ้าปีนคงเสียวน่าดู

ตามไปเยี่ยมพี่ผู้ใหญ่ด้วยครับ ลุงโรส อาหารน่าทานทุกอย่างเลยครับ

สิ่งไหนที่ยังไม่ทำ อย่าเพิ่งสรุปว่าไม่สำเร็จ

ไม่ใช่น่าทานอย่างเดียว แต่อร่อยด้วย

หน้า