ของฝากจากแม่

หมวดหมู่ของบล็อก: 

              วันนี้นัทขอเขียนเรื่องราวที่เกี่ยวกับ "ความห่วงใย ห่วงหาอาทร" ที่แม่มีให้ลูกทุกคนตลอดมา นัทย้ายมาอยู่ "กรุงเทพมหานคร" ตั้งแต่อายุ 18 ปี จนปัจจุบันเป็นเวลาสิบกว่าปีแล้ว แต่แม่ก็ยังทำเหมือนเดิมสม่ำเสมอตลอดมานั่นก็คือ การฝากของกินที่นัทชอบมาให้ตลอด แม่จะจำได้ทุกอย่างว่านัทชอบกินอะไร ไม่ว่าจะเป็นเห็ดต่าง ๆ ที่เกิดเองตามธรรมชาติ เมื่อถึงฤดูกาลแม่ก็จะไปหาเพื่อส่งมาให้ และข้าวสารนัทไม่เคยได้ซื้อกินเลย   

              วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แม่ส่งของกินมาให้ (แม่ฝากของมากับรถตู้ที่วิ่งรับส่งผู้โดยสารจาก กทม.เป็นประจำอยู่แล้่ว) แม่ทำเนื้อแดดเดียวและปลาดุกย่าง พร้อม "ข้าวสาร (ข้าวจ้าว)จำนวน 1 กระสอบใหญ่ ๆ และข้าวสาร (ข้าวเหนียว) ประมาณ 10 กก." แม่ส่งมาเยอะมาก ๆ ส่งสัยแม่คงจะไม่ให้นัทซื้ออะไรกินเองเลยทั้งปี Laughing

***เนื้อแดดเดียวนัทลองชั่งดูได้ 2 กก.กว่า ๆ ส่วนปลาดุกย่างมี 10 ตัว***

             ตอนเย็นเลิกงานกลับบ้านเลยจัดการสนองความอยากของตัวเอง โดยการนำของฝากมาทำอาหารเย็น กิน 2 คน ตา ยาย Tongue out ด้วยเมนูง่าย ๆ ไม่ต้องใช้เวลามากนั่นก็คือ เนื้อแดดเดียวทอด ปลาดูกย่างอุ่นในไมโครเวฟ และส้มตำฝีมือนัทนั่นเอง มาดูกันเลยว่า น่าอร่อยแค่ไหน อิอิ

______เนื้อแดดเดียวทอด และส้มตำ______

 

______ปลาดุกย่างอุ่นไมโครเวฟ______

                     อาจจะไม่ค่อยมีสาระ แต่นัทก็อยากให้เพื่อน ๆ สมช. ทุกท่านได้รับรู้ถึงความสุข ความอิ่มใจ ที่นัทมี นัทไม่เคยลืมแม้แต่นาทีเดียวสำหรับ "พระ" ประจำตัวนัท นั่นคือ "พ่อ กับ แม่" นัทมีความสุขไม่ว่าจากเรื่องอะไรก็แล้วแต่ คนที่นัทคิดถึงคนแรกคือ "พ่อ กับ แม่" หรือทุกครั้งที่นัทมีปัญหาคนแรกที่คอยช่วยเหลือให้คำปรึกษาก็คือ "พ่อ กับ แม่"


***ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง***

ความเห็น

แม่รักลูกจริงๆ ไม่เคยลืมห่วงลูกเลย...


แต่ลูกไม่รักเพื่อนๆ แอบกินกันสองคนตายาย   ขอให้... :uhuhuh:

 

ถึงว่ามีคนแอบ__กินเสร็จรู้สึกแปลก ๆ (รู้สึกอิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ อิอิ)  :uhuhuh:

แม่นัท คือแม่เอื้อยเลย เอื้อยอยู่เยอรมัน ลาวส่งปลาแดกมาให้โพ้นน่ะ นี่แหละคือความฮักของแม่:admire2:

ชีวิตไม่ได้เกิดมา เพื่อยอมแพ้

แม่ของพี่ก็เหมือนกัน ชอบฝากมากับรถตู้ ( ถ้าเจ้าตัวไม่มา )ฝากทั้งปลาแห้ง ปลาสด ผัก ผลไม้ เพราะรู้ว่าบางอย่างลูกชอบ หากินกันไม่ค่อยได้ ถ้ามีแกว่าแพง เดียวแม่ส่งมาให้ดีกว่า เพราะลูก ๆ 4 คนอยู่ภูเก็ตหมด แล้วถ้ามาเองไม่ต้องพูดถึงอยากกินอะไรให้บอก   พ่อแม่ทุกคนนึกถึงลูกเสมอ ลูกรักพ่อกับแม่ค่ะ

มาดูอีกบล็อกตัวเองอีกรอบ วันนี้นึกออกแล้วจะทำส้มตำกินกับหนมจีนดีกว่า คิดอะไรไม่ออกเลยช่วงนี้เรื่องกิน อิอิ (ขนาดคิดไม่ออกนะ ถ้าคิดออกจะขนาดไหน อิอิ) Tongue out

หน้า