กลอนพาไป...

วันนี้มีกลอนมาฝากค่ะ ตามหัวข้อเรื่องเลยค่ะ กลอนพาไป...เป็นกลอนสดระหว่างบทสนทนาจากสมาชิกบ้านสวนของเราค่ะ ลุงพีบอกว่าให้เอามาแบ่งปันเพื่อนๆสมาชิกท่านอื่น ให้ช่วยกันอ่าน เพื่อเพิ่มรอยยิ้ม...ลองอ่านกันดูนะคะ ถ้ามีข้อความไหนไม่เหมาะสมต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ

มะโหน่ง: รวมกลอนลงขำขันบ้านสวนป่ะเนี่ย

ลุงพี: แบบนี้ดี ทุกคนคิดก่อนพูด มีเวลาอ่านทัน อิอิ

Jei Jei: ไม่มาวเหล้า แต่เรายังมาวเบียร์
อีกสาวเชียร์ ก็น่ารัก เป็นหนักหนา
ได้ทั้งมาวได้ทั้งเพลินเจริญตา
แสนหรรษาจริงเรา...ได้มาวเบียร์

ลุงพี: ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมาเฟซ
ไม่ออกเดทกับใครก็ไม่ว่า
อยู่หน้าเฟซแค่ได้แช้ทสุขอุรา
ไม่นำพาทั้งสุราและเมรัย

Jei Jei: คนเจ้าชู้ ดูดี มีหลายแบบ
ไม่เจ็บแสบ แบบไก่แจ้ แค่กรุ้มกริ่ม
กางปีกล่อ ป้อใส่ หวังได้ชิม
ทำตาพริ้ม ยิ้มใส่ แบบไก่กา

แบบไก่โต้ง โก่งคอ จ้อเสียงใส
มือว่องไว ใส่เกียร์ เผลอเสียท่า
จะลูกเต้า เขาเป็นใคร จากไหนมา
หมายไขว่คว้า หน้าด้าน ต้องการชม

ลุงพี: นักกลอนเยอะนะ

ตั้ม: โห..หายไปแป๊บ..รจนากันเป็นบทกลอนเชียวรึนี่

มะโหน่ง: มาแบบกลอนอ่อนใจใครจะตอบ
ต้องแอบลอบคิดกลอนก่อนตอบหนา
นั่งมึนงงหลายตลบขบคิดมา
จะตอบว่าอะไรให้ทรามเชย...เอิ๊ก

ลุงพี: เฮียๆ ตาเฮียแร้ว

Jei Jei: อันนี้ของคุณตั้มค่ะ

พาน...พบเศร้าเร้ารุมกลัดกลุ้มหาย
จาก...ชั่วร้ายกลายดีมีทั่วหน้า
บ้าน...คนสวนก๊วนรักพรรคคุณตา
สวน...กระแสอ่อนล้าขึ้นท้าทาย

ถึง...อยู่ห่างต่างแดนกลอนแทนสื่อ
มิตร...ภาพนั้นหรือไม่ซื้อขาย
มวล...ไมตรีคลี่ห่มคำคมคาย
นัก...กลอนร่ายระบำเรียงดั่งเสียงเพลง

กวี...หมายปลายฝันคือสันติ
ที่...พร้อมผลิตระการดอกบานเบ่ง
ร้อย...หยาดทิพย์หยิบยื่นความครื้นเครง
ฝัน...อยากเก่งกล่อมโลกให้โชคดี...

ลุงพี: ชวนกวีศรีสวนฯมาด่วนเขียน
เอาให้เซียนกลอนทักว่าหนักหนา
ที่บ้านสวนมีคนช่างจำนรรจา
รจนากลอนได้ไม่แพ้ใคร

Jei Jei: am waiting to see na lung Pee

5แสน ฉันคิดถึง
5 หมื่น ฉันห่วงใย
5 พัน ฉันจริงใจ
555 ฉันโกหก ..... 555+++ for you Lung Pee

มะโหน่ง: ตาลุงตั้มรีบเข้าอย่าเฝ้านาน
พวกหลานๆรอฟังกันหนักหนา
ว่าอาแปะจะเอื้อนเอ่ยเป็นวาจา
ตอบออกมาให้ไวอย่าได้นาน...เอิ๊ก

ตั้ม: คิดไม่ทันมันงงหลงคำตอบ...

แต่ก็ชอบเล่นเป็นพวงเลยห่วงหาย

ร่ายบทกลอนยาวเยื้อเหลือจะอาย

หรือจะขาย หน้าเรา เศร้าจิงๆ

มะโหน่ง: เศร้าอะไร ใครจะกล้า ว่าอาแปะ
แค่แทะแทะ เล็มเล็ม ว่าเค็มไหม
หลานหยอกเล่น หลานรักแปะ จะตายไป
แปะจะให้กี่บาท หากหลานชม... เิอิ๊ก

ตั้ม: หลานจะเอาเท่าไรแปะไม่ว่า

แต่จะหาชายให้คงไม่ไหว

ต้องหาเองอย่าช้าจะหาใคร

อย่ามองไกลที่ใกล้ก็ใช่เลย 5555

Jei Jei: แบบเจ้าชู้ ประตูดิน ถวิลหา
ชอบพูดจา หน้าทะเล้น เน้นความใคร่
ทำยักคิ้ว หลิ่วตา หาเกี้ยวไป
เจ้าชู้ได้ ไม่เลือกที่ มากลีลา....for you Kun Tam

คนเราก็เป็น แบบนี้ กันทั้งนั้น
มีสุขสันต์ โศกเศร้า เท่ากันแหละหนา
ความสำเร็จ แต่ละครั้ง กว่าจะได้มา
ต้องแลกด้วย เหงื่อและน้ำตา แทบทุกคน

จันทร์เจ้า: ว่ายังไงทีนี้ เจ้ามะโหน่ง

อย่าขี้โกง มาต่อดิ เถียงได้ไหม

อาแปะว่า แบบนี้ เงียบทำไม

กลับมาเถียงไวไว เลยคนดี

ลุงพี: ไอ้ที่ใกล้ ก็ใช่ว่า จะน่าใช่

ไอ้ที่ไกล ก็ว่าใช่ แล้วเชียวหนา
ไกลเหมือนใกล้ อยู่ที่ใจ ใช่หน้าตา
ใครว่ามา ลุงว่าไป ไม่ว่ากัน...สำหรับมะโหน่ง

มะโหน่ง: โถ่มันคิดไม่ออก ก็บอกแล้ว
ตัวน้องแก้วก็ไม่คิดถวิลหา
อยู่ๆไปเดี๋ยวคนแก่คงหลงมา
อย่ามีคนอิจฉาก็แล้วกัน เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จันทร์เจ้า: ชอบคนแก่ จริง จริง ก็ไม่บอก

หลอกคนหนุ่ม ให้ลุ่ม และให้หลง

ปล่อยคนหนุ่ม ให้ ชะเง้อ และ งวยงง

มาตกลง รักคนแก่ แน่จริง จริง อิอิ

ตั้ม: สนทำไมคนแก่แย่หนักหนา

ทั้งเฉื่อยชาไร้แรงไม่แข็งขัน

แต่อย่างแปะหรือลุงพียังมีวัน

ทำแข็งขันกล้าแกร่งแซงทุกคน 555

มะโหน่ง: คนหนุ่มนั้นทั้งปากว่าแล้วมือถึง
ตัวน้องจึงไม่คิดปรารถนา
แต่คนแก่ก็ชอบเมาสุรา
น้องคิดว่าอยู่บนคานสำราญใจ

จันทร์เจ้า: อย่างพี่ตั้ม กะ ลุงพี่ นี่นะแข็ง

คงเป้นแข้ง ที่แข็งละไม่ว่า

หรือจะเป้นอย่างอื่น ก็ไม่เห้น ด้วยสายตา

หรือจะเป้น อะไรหว่า ชักเริ่มงง ฮ่าๆๆ

Jei Jei: วัยป่านนี้คงหดหู่ไม่รู้ชี้
ถึงมากมีสาวสาวพราวเสน่ห์
มาล้อมหน้าล้อมหลังเป็นตังเม
ไม่อาจเหล่ขวยขวายเพราะตายด้าน .... Lung Peee

ลุงพี: แก่แบบนี้มีหรือใครเค้าสน
เที่ยวซุกซนหาเรื่องเค้าไปทั่ว
ใครแหยมมาหาเรื่องไม่เคยกลัว
พอรู้ตัวรีบหลบไม่สบตา อิอิ

Lekonshore: โอ้คืนนี้เขาเป็นอะไรกัน

อันตัวฉันมัวแต่ทำอะไรนี่

ไม่รับรู้เขามีเรื่องที่ดี ๆ

เลยรีบรี่มาอ่านกลัวทุกท่านเลย

ตั้ม: ฤาจะเป็นนารีขึ้นขี่คาน

สุขสำราญคานทองไม่หมองศรี

ลอยอนงค์อยู่บนพ้นปฐพี

เมื่อไม่มีชายใดให้หมายปอง

Lekonshore: อันนารีทีมีชายหมายปอง

จันทร์เจ้า: แหมพี่เล็ก นี่ช่าง จะตกข่าว

ตั้งแต่เรื่อง พี่บ่าว แล้วนะนี่

ก็วันนี้ เค้ามีเรื่อง สุทรี

มาแจมซิ ช่วยกัน ให้ไวไว

มะโหน่ง: เมื่อตอนเย็นน้องนั่งขำบล็อกพี่นพ
เกือบจะพบการวิวาทกลางบ้านสวน
หากไม่มีพี่เล็กมาชี้ชวน
ชาวบ้านสวนคงจะรุมเสียจนพรุน...เอิ๊ก

Lekonshore: อันคำพูดที่เป็นตัวหนังสือ

มันไม่สื่อให้เห็นอารมย์หมาย

เกือบทำเอาพี่ชายวายชีวา

เพราะน้องพาเข้ามาบ้านสวนเอย...ฮ่าๆๆ

ตั้ม: พี่มะรู้ว่าใครใยขึงขัง

ทำเสียงดังกับเล็กน่าเขกหัว

ก็เลยสวนด้วยวาจาให้น่ากลัว

แต่ดันมั่วเป็นพี่ชายละอายจริง

มะโหน่ง: พี่กุ้งจ๋าช่วยเปิดตัวออกมาหน่อย
อยากฟังฉ่อยจากพี่กุ้งเป็นหนักหนา
วันนี้ขอ ให้ฉ่อย เรื่องพี่จา
แอบนินทาไปเลยพี่ดีแน่นอน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กุ้งบางบัวทอง: ได้ยินเสียงแว่วแว่วเรียกพี่กุ้ง

พี่สะดุ้งรีบมาดูใครเรียกหา

บอกให้พี่ร้องฉ่อยให้พี่จา

หาเรื่องมาให้พี่ตีกันเอย

จันทร์เจ้า: หายไปไหน กันหมด ล่ะทีนี้

มาเร้วซิ กำลังมัน นะรู้ไหม

มาช่วยกัน ต่อกลอน ให้ไวไว

แล้วจะได้ ไปนอนหลับ และฝันดี

Jei Jei: รักแท้อย่าทิ้ง รักจริงอย่าจาก
รักมากอย่าพราก รักแต่ปาก….อย่ารักเลย…

รักแท้อย่าทิ้ง รักจริงอย่าจาก
รักมากอย่าพราก รักแต่ปาก….อย่ารักเลย… JJ1

Pomcob: อิอิ ไผ่เอิ้น...เอิง เอย ชะหนอย แม่

ตั้ม: เป็นแต่ท่อนท้ายเนี่ยนะ

Lekonshore: เอ้าน้องป้อมก็มาเหรอน้องชาย

นึกว่าโดนขายไปที่ญี่ปุ่น

พี่คอยสอนน้องว่าอย่าให้ขาดดุล

เอาญี่ปุ่นทำเมียเสียทีเอย

จันทร์เจ้า: มาแล้วเหรอ เจ้าป้อม สุดน่ารัก

เป็นไงมั่ง วันนี้ สุขีไหม

ทำแต่งาน ไม่ยอมคุย เดี๋ยวบ้าตาย

แล้วตอนนี้ เป็นยังไง บายดีมั้ยเอย

มะโหน่ง: อ้ายป้อมบองป้อมออกมาซะ
อย่าให้ช้ารีบมาเม้าท์ให้เข้าขา
เอิ้นไวๆ แหลงให้ชับ จัดจัดมา
ก่อนจะถึงเพลาต้องเข้านอน

Pomcob: อิอิ ไปต่อไม่ได้เลย

Jei Jei: คนใกล้ไม่เคยค่า แลมอง
คนไกลใยจับจอง ดูค่า
ไกลไม่ไร้เจ้าของ แต่ใกล้ใช่นา
คนไกลใยมิค่า ควรเจ้าแลมอง

Jei Jei: Chitlada sabai dee mai ka?

หนูนิว: ไม่ค่อยสบายค่ะ

กุ้งบางบัวทอง: ไม่สบายเป็นอะไรเล่านิวจ๋า

ช่วยบอกมาพี่จะเป่าให้น้องหาย

รึว่าน้องนั่งหิวจนตาลาย

หรือจะบายไปเซเว่นเล่นของกิน

Jei Jei: The Four Candles burned slowly.
Their Ambiance was so soft you
could hear them speak...

มะโหน่ง: ตอบเป็นกลอนอ่อนใจคิดไม่ออก
แต่ละคนไวปานวอกช่างสรรหา
ร้อยถ้อยคำเป็นบทกลอนพรรณนา
ไม่รู้ว่าคิดได้ไง หัวไวจริง...เอิ๊ก

ตั้ม: อุย..เหลือบมองนาฬิกา เลยเวลาเคอฟิวแล้วนี่หว่า ทำไมวันนี้เราสติแตก

Jei Jei: อยากมาวเหล้า..มาวเบียร์..ก็มาวไป
กลับมาบ้านเมื่อไหร่..เป็นได้รู้
จะยืนคอย..รอรับหน้าประตู
พร้อมอาวุธเคียงคู่..สากกะเบือ!!! ... for Kun Tamm

จันทร์เจ้า: อ้าวเจ้าป้อม เงียบไม ไมไม่คุย

ยืนหน้ามุ่ย อยู่ได้ ไม่เบือเหรอ

คุยเฉย เฉย ก็ได้ ตามบายเลยเธอ

อย่ามัวเอ๋อ ยืนเหม่อ ทำไมกัน                   

Pomcob: กำลังจุก อึ้ง แล้วกะ งง

มะโหน่ง: น้องไม่มีใครแกล้งแย่งเล่นเน็ต
นั่งเล่นเฟสหนุกหนานเป็นหนักหนา
แต่นั่งแล้วก็หิวน้ำอยากกินชา
ไปเซเว่นดีกว่า...ลาชั่วคราว....บายจ้าแปะตั้ม

จันทร์เจ้า: ฝากด้วย มะ

มะโหน่ง: ถ้าฝากแล้วจ่ายตังค์มาทางไหน
น้องจะได้รีบจัดไปอย่าให้เสีย
อย่าให้ช้ารีบโอนมาจะได้เคลียร์
ตอนนี้เพลียอยากกินน้ำ...โอ๊ยหมดแฮง

ทั้งหมดนี้เป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนาที่ช่วยให้พวกเราได้ผ่อนคลายจากความเหนื่อยล้า...

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ ที่ทำให้ได้พบกับมิตรภาพที่น่ารักค่ะ...

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง