ด้วยรักและขอบคุณ มิตรภาพบ้านสวนพอเพียง เวทีโซนป่า

สุดจะกล่าวคำใดให้สุขสมกับวิถีโซนป่าที่เกิดขึ้นแล้ว ณ น้ำตกนกรำ สูงสุด..เพราะเรายังมีธรรมชาติขุนเขาบริสุทธิ์อยู่เบื้องบน ต่อมา..คือมิตรภาพของพวกเราทั้งชาวบ้านนกรำพี่น้องมุสลิมและชาวบ้านสวนพอเพียง รวมทั้งน้องๆเยาวชนนักศึกษาที่มาร่วมเรียนรู้

 ขอบคุณธรรมชาติ ให้แรงบันดาลใจแก่มนุษย์เราในทุกๆด้านของวิถีชีวิต

โอ้เจ้าผักกูดป่า อ้อมกอดแห่งรกรากค่อยคลี่บานกำเนิดชีวิต

ขอบคุณมะสา ซังกุงครัวนกรำ และหน่อไม้ไผ่ตงมันเกิดเองไม่ต้องปลูกสองฝั่งคลองนกรำ

พี่น้องมุสลิมกับการเตรียมขนมมันเทศเจ(จี่) ภูมิปัญญานี้น่าทึ่งสุดๆ มันเทศ มะพร้าว น้ำผึ้งเหลวจากตาล ห่อใบตองรองก้นกะทะ แล้วปล่อยให้สุกด้วยการจี่ถ่านไฟหอมๆๆๆ เขาทำกินกันเวลาฝนตกหรือช่วงน้ำท่วม ไม่อดไม่อยาก ไม่ต้องการมาม่าจ้า

ขอบคุณประธานแจ้ว ผู้ใหญ่น้องโสทร และพี่น้องที่ช่วยสร้างตำนานนกรำ Slowlife ก็มา ขาลุยเดินป่าตัวจริงเลยนะ อุปกรณ์เพียบพร้อม ขอบคุณอีกครั้งและหวังว่าพี่น้องทุกคนที่ร่วมงานได้รับครบทุกรสชาติของชีวิต เห็นจิตเห็นใจตัวเอง ยามเดินท่ามกลางสายฝนบนขุนเขา กลัว กังวล หิว เหนื่อย (โดนโทรตามก็มี5555ขนาดหนีขึ้นเขาแล้วนะ) แล้วทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีเกินบรรยาย โดยเฉพาะการเหลิดผึ้งของครูนกรำ เสียงหัวเราะ รอยยิ้มและมุมเก็บตัวในเต้นท์ บนเปลยวน เก็บไว้ในความทรงจำดีๆ นะจ๊ะ เพราะอย่างนี้ไม่มีอีกแล้ว

ก่อนจาก..นกรำ พี่แก่ตัวแทนคณะเรากล่าวขอบคุณกลุ่มเยาวชนอาสา ที่ช่วยดูแลการอยู่การกินในป่าครั้งนี้ค่ะ

ผิดพลาดประการใดเก็บไว้เป็นครูสอนตัวเอง สำหรับพี่หยอยส่วนตัวขอชื่นชมพี่น้องที่ผ่านการเดินป่าท่ามกลางสายฝนอย่างอดทน และทนอด และเรายังมีพลังที่จะทำอะไรๆที่ดีงาม ด้วยความรักและตั้งใจร่วมกันได้อีกมากมาย ผลที่ได้คือ มิตรภาพ สันติภาพ ความรัก ความสุข ความกล้าอย่างเป็นธรรม จะค่อยๆงอกงามขึ้นในตัวเรา และขยายสู่ผู้คนรอบข้างอย่างเหลือคณานับ 

เจอกันคืนวันเสาร์ กับพี่เท่ง เสียงทอง ตอนจบ ขอรับ