ผักในกระถางที่หมางเมิน

ผักในกระถางที่ปลูกแล้วลืม ไม่ได้ดูแลเอาใจไส่เท่าที่ควร น้ำก็รดบ้างไม่รดบ้าง แล้วแต่จะนึกได้ บางครั้งอาทิตย์นึงรดที

ประเดิมภาพแรกกันด้วยผักปลังแดง อาจจะเรียกชื่อแตกต่างกันไปตามภาค อย่างภาคเหนือ เรียก "ผักปั๋ง" คนจีนเรียก "โปเด้งฉ้าย" พวกฝรั่งเรียก " Japanese Malabar Spinach" 

อันนี้ต้นหอมอียิปต์ มีรสชาติเหมือนต้นหอมพันธุ์อื่นๆทั่วไป แต่มีลักษณะโดดเด่นที่ไม่เหมือนใครตรงที่ "มีหัวอยู่บนดอก" คือ เมื่อดอกหอมโตเต็มที่จะมีหัวหอมตะปุ่มตะป่ำหลายๆหัวรวมกันอยู่ที่ดอก เราจะใช้ส่วนนั้นมาปรุงอาหาร คือไม่ได้ถอนเอาหัวหอมจากในดินมาทำอาหาร (ยิ่งอธิบายก็ยิ่งงง) รอให้โตกว่านี้แล้วมาดูดีกว่าค่ะ ว่ามันเป็นยังไง หอมอียิปต์เนี่ย

ต่อมา "มะเขือเทศ" ลักษณะลูกสีแดง ๆ ปนดำนิด ๆ ผิวจะไม่เรียบเนียนบิด ๆ เบี้ยว ๆ  ลองปลูกในกระถางดูอีกว่าจะเป็นไง เผื่อมันจะออกมาเป็นมะเขือเทศเอเลี่ยน...

ถัดมาเป็นแตงกวา จำไม่ได้อีกแล้วจ้า ว่าพันธุ์ใหน ลืมติดป้าย มีแต่ดอกตัวผู้ ดอกตัวเมียยังไม่ผุดไม่โผล่ ปีนีช้ามากๆ เพราะปกติป่านนี้จะได้กินแตงกวาไปแล้วไม่อั้น แต่ปีนี้อากาศเย็นกว่าที่เคยเป็นมา

อันนี้ใบโหระพา โดนกระรอกถอนทิ้งไปสองครั้ง แต่ดีว่าไปเห็นทัน เอามาเสียบไว้ที่เดิม เลยรอดมาได้ ปลูกลืมเหมือนกัน ไม่ได้ไส่ใจ ไม่ได้ไส่ปุ๋ย รดน้ำอาทิตย์ละครั้ง 555

อันนี้"ผักแพรว" (หรือ ผักแพร้ว ไม่แน่ใจ) แต่ส่วนตัวแล้วเรียก"ผักยาสีฟันคอลเกต" เพราะมีกลิ่นคล้ายยาสีฟันคอลเกต (คิดไปเองนะ) กระถางนี้ก็ปลูกง่ายมาก ไม่ต้องบำรุงอะไรมากมาย แค่เสียบดินทิ้งไว้ รดน้ำให้ชุ่ม ตั้งไว้ในที่ร่ม พอติดแล้วก็ยกกระถางออกมาตั้งให้โดนแดดหน่อย ก็งามเป็นบ้าแล้วจ้า...

หูเสือ หรือ หัวเสือ นี่ก็กำลังบ้าใบ ล้นกระถางเลยค่ะ กินไม่ทัน เพื่อนมาหา เห็นใบงามก็มานั่งลูบนั่งคลำ นึกว่า ขอหวย....

ถั่วแปบในกระถาง อันนี้ก็โดนกระรอกทำร้ายร่างกายตั้งไม่รู้ว่ากี่ครั้ง นับไม่ถ้วน ทั้งคุ้ย ทั้งเขี่ย ทั้งถอน สารพัดที่มันจะกระทำชำเราผักกำพร้าต้นนี้ ไม่ได้ปลูกเด้อค่ะ มันงอกมาเองก็เลยย้ายมาลงไว้ในกระถาง แต่กระรอกเจ้ากรรมมันก็ตามมาราวีซะเหลือเกิน..

และสุดท้ายกับ "ข้าวฟ่าง" พี่สายพิน (ขอส่งการบ้านเลยนะค่ะ) จะรอดเหลือจากนกกินใหมน้อ...ไม่มีสำรองซะด้วยซิ งานนี้ถ้าหมดก็คือหมดเลย ไม่มีอีกแล้ว ต้องผ่าท้องนกเอาเมล็ดพันธุ์คืนมาอย่างเดียว...

"ยิ้มให้กันนั้นแหล่ะดี ยิ้มอีกทีจะได้ใหม เธอยิ้มมานิดฉันติดใจ รักกันไม่วายแลมอง"

ขอขอบคุณบ้านสวนพอเพียงที่เป็นแรงบันดาลใจในการกระตุ้นให้ปลูกผักกินเอง และถึงแม้ว่าบางครั้งจะขี้โม้ไปนิด ก็ต้องขออภัย เด้อ พ่อ แม่ พี่ น้องทั้งหลาย...หากพิมพ์ผิดก็ช่วยท้วงติงด้วยเจ้าค่ะ...ยินดีแก้ไข