ภาษาเอยภาษาไทยขำๆ

ก่อนอื่นก็ต้องขอออกตัวก่อน เรื่องการเขียนภาษาไทยผิดเยอะ โดยการตรวจก่อนว่าผิด,ถูกแล้วคอยส่งแต่ก็ยังผิดอีก ก็มั่นใจนี่นาฮิฮิ ไม่โกรธค่ะน้อมรับและยินดีแก้ไขค่ะ เพื่อ"อนาคต"แต่ฉันอยากจะบอกข้อมูลส่วนตัวนิดนึง(ขอความเมตา... แงๆ) ตัวฉันเองเรียนน้อยการศึกษาป.7รุ่นสุดท้าย(คิดดูสิอายุเท่าไร?แล้ว เยอะเนอะ)สมัยนั้นครูดุจะตาย"ลักษณะของครูจำได้ติดตามิลืม"เวลาเดินมือซ้ายถือหนังสือ,มือขวาไม้เรียวค่ะ"นักเรียนจะกลัวกันมากกลัวโดนตี ตีไม่เจ็บค่ะแต่อายจนไม่กล้ามองหน้าครูกลัวถูกถามเลยหันหน้าออกนอกห้องเรียนเพื่อรอเวลาหมดช.ม.เรียน โดยเรียนไม่รู้เรื่องเพราะกลัวครูตีค่ะ อีกเรื่องที่สำคัญมากเลยคือฉันเพิ่งจะหัดพิมพ์ยังไม่รู้ว่าตัวอักษรอยู่ตรงไหนใช้จิ้มทีละตัวใช้เวลา 1เรื่อง/ช.ม.ห้นาสงสาร คนอ่านมากๆเหมือนกัน ลูกสาวจะพาไปซื้อพจนานุกรมมาให้เป็นคู่มือจะได้สะกดคำให้ถูกๆ(จริงๆแล้วอายมากกว่า)ขอโทษเพื่อนๆชาวบ้านสวนฯทุกๆท่านไว้ณ.ที่นี้ด้วยค่ะ.อ่านเรื่องนี้หน่อยค่ะขำๆ

วันหนึ่งฉันขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน

แท็กซึ่ถามว่า "ลงที่ไหนครับ"

ฉัน:ตีนสะพานพระปิ่นฯค่ะ

แท็กซี่:ไม่มีครับ "ตีนสะพาน" ไม่รู้จัก

ไปไม่ถูกมีแต่ "เชิงสะพาน"

ฉัน:อ๋อ ขอโทษค่ะแถวบ้านฉันเขาเรียก "คอสะพาน กับ ตีนสะพาน" กันค่ะ

แท็กซี่:เห็นมั๊ย ดูป้ายสิเขายังเขียนบอกว่า เชิงสะพานพระปิ่นฯ เลย ไม่เห็นเขาเขียนว่า ตีนสะพานเลยมาจากไหนกัน

ฉัน:จะจับส่งตำรวจหรือป่าว ? พอดีถึงจุดหมาย ฉันส่งเงินให้แล้วเปิดประตูลงจากรถแต่ก่อนที่จะลงจากแท็กซี่

ฉันถามแท็กซี่ว่า "ถามจริง ๆ เถอะวันนี้แกมากวนเชิง " ฉันทำไม? แล้วฉันก็หัวเราะ หลังจากนั้นก็พูดกับแท็กซี่คันอื่นๆแบบเดียวกันก็ไม่มีคันไหนพูด"กวนเชิง"ฉันสักคัน เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า"การศึกษานั้นสอนคนให้เป็นคน" ตลกร้าย.ว่ามั้ย แงๆๆ