ขอโทษน้องเล็ก-บ่าววี

หมวดหมู่ของบล็อก: 

อึดอัด เครียด ทำไรไม่ได้ เลยต้องขึ้นบล๊อกขอโทษสมาชิกที่นัดสังสรรค์ที่สตูล บ้านพี่บ่าววี คืนนี้ ด้วยเหตุสุดวิสัยจริง ๆ ทุกอย่างพร้อมแต่คนไม่พร้อม....ใครผ่านพัทลุง มารับของฝากไปด้วยค่ะ....



จัดกระเป๋าแล้ว คาดการณ์ว่าทุกอย่างจะดีขึ้น....ผลสุดท้ายไปไม่รอด...คนขับรถเท้าแพลง.... ไปไม่ได้จริง ๆ ค่ะ....ขอโทษน้องเล็ก พี่บ่าววี+น้องมด ที่เตรียมงาน...


 

ความเห็น

ท่านประธานต้องแปลงร่างเป็นพยาบาลส่วนตัวซะแล้ว :love: เป็นกำลังใจให้พี่อู๊ดหายป่วยไวๆนะคะ แอบแลของฝากแล้วอยากกินตำถั่วจังเลยนิ :uhuhuh:

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

พี่รอให้พี่แก่ส่ง c130  มารับ....ดีมั๊ยน๊า.......


ปล.ปวดหัวหนึบ ๆ   ๆๆๆๆ


:nonono:

ไม่พรื้อ ๆ  รอบหน้าเอาเอิน...ให้พี่อู๊ดหายไว ๆนะคะ..

ชีวืตที่เพียงพอ..

พี่อุตส่าห์ไม่ทำกับข้าววันนี้ รอไปกินที่บ้านบ่าววี..... พอถึงเวลานี้....เนือยจ้าน...ว่าจะโทรหาน้องเอกมารับของฝาก ได้ข่าวว่าน้องเอกผ่านบ้านพี่ไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว...ทีนี้กะนั่งกินของฝากอยู่บ้าน ทรมานใจอย่างแรง.....ข้องใจน้องเล็กจ้านเด้

  เมื่อกี้โทหาพี่เล็กเห็นว่ากำลังเดินทางมาค่ะ...ครูเปี้ยวกะโดนยึดรถ ยังไม่รู้จะไปกับใครที..

ชีวืตที่เพียงพอ..

พี่กำลัง 50/50 นะน้อง  เห็นว่าไหว ๆๆๆ ขึ้นมาแล้วหล่าว


:nonono:

เสบียงเพียบ น่ากินและน่าเสียดายแทนคนรับของฝากจัง ให้คนเจ็บหายเร็วๆจ้าน้องแจ้ว :cheer3:

_________________________  

Our way is not soft grass, it’s a mountain path with lots of rocks. But it goes upward, forward, toward the sun. – Ruth Westheimer

กำลังเหมือนหนูติดจั่นค่ะพี่......ทำอะไรไม่ถูกแล้ว

มารอชมภาพบรรยากาศ..สนุกสนานกันนะคะ..!น้องแจ้วเหอ..:cheer3:

รอด้วยความทรมานค่ะพี่

หน้า