มีบ้านสวนที่ใกล้วัด จึงมีบทบาทที่ใกล้พระ

เนื่องจากต้นตระกูลดั้งเดิมของผม ที่สามารถย้อนสืบทานขึ้นไปได้เจ็ดชั่วอายุ 
เป็นผู้ที่อพยพมาจากนครเวียงจันทน์ ซึ่งสมัยนั้นยังเป็นประเทศราชของไทยอยู่ 
ท่านเหล่านั้นได้อพยพมา เพื่อหาที่อยู่ใหม่ พร้อมทั้งหลบลี้ภัยทางการเมือง 
มาด้วยกันเจ็ดพี่น้อง อยู่แถวภาคอีสานสอง มาถึงนครนายกห้า และมาอยู่อาณาบ้านผมสาม 
ตามวิสัยของคนที่เคยอยู่ในดินแดนอารยธรรม จึงคิดสร้างอารามให้เป็นวัด พร้อมยืนหยัดสู้ชีวิตที่นี่
วัดนี้ จึงอยู่ท่ามกลางหมู่บ้าน ซึ่งล้วนสืบสานมาจากสามพี่น้องนี้ ต่างช่วยกันสร้างและรักษามาจนถึงปัจจุบัน
ของเก่า ตั้งแต่เดิม ยังพอมีให้เห็น แต่คนเก่าที่เหลืออยู่นั้น มีน้อยเต็มที ที่เห็นมีอยู่ ก็คือ แม่ของผม
วัดนี้ จะอยู่ด้านขวาของบ้านสวนพอเพียงของผม โดยมีโบสถ์โบราณ ตั้งตระหง่านหันหน้ามา ชิดกับทุ่งนาหน้าบ้านสวน 
 ยามเย็น ดวงตะวันจะคล้อยต่ำลงตรงหลังโบสถ์ สาดแสงส่องประกาย เคล้าเสียงบทสวดของมนต์ธรรมะ 
ยามเช้า พระจะเดินบิณฑบาต ผ่านถนนใหญ่ทางด้านซ้ายของบ้านสวน เพื่อโปรดสัตว์โลกให้เริ่มต้นวันใหม่ด้วยความสุข 
กิจกรรมของผมเมื่ออยู่บ้านสวน จึงไม่ห่างจากวัด และเมื่อมีโอกาส ก็จะได้สนทนาธธรรมกับพระ ตามประสาคนใกล้วัดที่ใกล้ธรรม