ภัยใกล้ตัว ที่มาหลังน้ำลด

ขอรายงานตัวค่ะ คงจำป้าตุ๊กตากันได้น่ะค่ะที่น้ำท่วมร้านเสริมสวยที่ อำเภอเสนา จ.อยุธยาแล้วหนีน้ำไปอยู่จ.อ่างทอง คงพอจะจำกันได้บ้างไม่ได้บ้างก็ไม่เป็นไรค่ะ ป้ากลับมาแล้วนะค่ะกลับเข้ามาบ้านสวนที่แสนอบอุ่น คิดถึงพี่น้อง สมชทุกคนเลยค่ะ พอรู้ว่าที่ร้านน้ำลดลงแล้ว ก็ได้จ้างพนักงานทำความสะอาดของธนาคารแถวๆนั้นมาทำ ป้าอยู่ทางอ่างทองก็ทยอยเก็บของกลับร้านเสนา ไม่ทราบว่าป้าเกิดมาเพื่อสิ่งนี้โดยตรงหรือเปล่า"ความซวย"ไม่รู้เป็นไงทำไมมันจ่องจะสิงอยู่กับป้าเอาเสียเลย วันที่24พ.ย.เราจะย้ายของกลับบ้าน คือบ้านใครบ้านมันเพราะบ้านพี่สาวน้ำท่วมเหมือนกัน เราก็ไปเก็บบ้านพี่สาว ไม่อยากมองเลยมัน"ล้างจริงๆ"ต้นไม้ตายหมด สีเขียวของต้นไม้กายเป็นสีน้ำตาล ดูแล้วไม่สดชื่นเอาเสียเลย หันไปบอกพี่สาวว่า ไม่เป็นไรปลูกใหม่ได้ แถมได้ดินเพื่มจากน้ำพัดมา แล้วยังเป็นปุ๋ยชั้นดีอีกด้วย ใบไม้ต้นกล้วยฯลฯทับโถมกันแล้วยังมีน้ำอีเอ็มจากสาณะสุข มาแจกตามบ้าน เราก็ปลอบกันเองให้กำลังใจกัน ก่อนจะเข้าบ้าน ป้ากับลูกสาวได้เอาสีนวลหมาบ้านนอก คือมันไม่เคยออกมาถนนใหญ่มันชอบวิ่งไล่งับรถ ก็กลัวมันโดนรถทับตายไหนๆก็จะเข้าบ้านก็เอามันเข้าไปก่อน คืนนั้นเจ้ามะแมหมาพิการ มันมีอาการหอบตัวโยนเลยลิ้นห้อยหน้าสงสารมาก ตอนก่อนปิดบ้านยังไม่เป็นไรก็นึกว่าถ้ามันเป็นมากๆจะเอารถออกเรียกพี่สาวแต่ไม่ได้ยินเสียงตอบคิดในใจว่าคงหลับแล้ว ป้าจำตำราจากแม่มาว่าถ้ามันโดยยาให้เอาไข่ให้มันกิน ก็จับมันอ้าปาก เอาไข่ใส่ปากมันตอนแรกมันเล่นตัวแต่ไข่เข้าปากมันกลับชอบ  ป้าดูเวลาว่าเกือบเที่ยงคืนแล้วป้าทำไมง่วงนอนเอามากๆ เพราะระยะหลังๆป้าจะติดเกมส์"แองจี้เบริด"จะเล่นตลอดจนเช้าแต่วันนี้อยากนอนมากๆ บอกลูกว่าฝากดูแมด้วยนะ แล้วหลับไปตอนไหนไม่รู้มารู้สึกตัวเอาสายเลย สายกันทั้งบ้าน ป้ารีบทำกับข้าว พี่สาวเปิดบ้าน มองดูมะแมว่ามันเป็นไรเปล่า โล่งใจไปมันยกหัวมาพอดี แล้วป้าเดินออกจากร้านไปร้านค้า ลูกสาว"แม่รถเราละ"หน้าซีดจะเป็นลม แต่ใจยังนึกถึงพี่สาว "ป้าเต่าขับไปมั้ง""ป้าเต่าอยู่ข้างบน"แม่รถเราถูกขโมย" ตัวชาเรียกสติทำไงดีว่ะๆแจ้งความๆ แล้วทำไงก็มานั่งถามว่าล็อกรถเปล่า ลูกสาวเป็นคนขับเขาบอกว่าล็อก ป้าบอกไม่ต้องเถียงกันมันเอาไปแล้ว คูณหมอมีกล้องวงจรปิด เปิดไม่เป็นอีกต้องรอเด็กที่ร้านมันมาเกือบ3โมงเช้า ไปแจ้งความก็ไม่ได้ตำรวจไปอาบน้ำ คุณหมอข้างร้านเขาบอกป้าว่า"ฉันไม่เคยคาดหวังกับข้าราชการไทยว่าจะทำอะไรได้ไวไม่มีเลย เห็นจะจริงอย่างคุณหมอพูด ป้าไปแจ้งความเหมือนไปเล่านิทานให้เด็กฟัง แล้วเขาถามเป็นพิธีเท่านั้น แล้วก็ไม่ได้ทำไรเลย ป้ากับลูกสาว พี่สาวไปดูกล้องวงจรปิด เวลาตีสอง30นาทีขโมยได้ขับรถ อีสุสุ บจ3802 พระนครศรีอยุธยา ออกไปอย่างลอยนวล เราสามคนมองดูรถครั้งสุดท้าย เราร้องว้ายออกมาพร้อมๆกัน ในกล้องมันระดับมืออาชีพมีรถดูต้นทางด้วยแต่เรามองไม่เห็นอะไรเลย มืออาชีพจริ่งๆ ป้าตุ๊กจำได้ดีว่า เมื่อ7ปีที่แล้ว ขายทองคำ หนักสามสิบกว่าบาท ตอนนั้นทองขึ้นบาทละ7000บาท เพื่อพาพ่อไปหาหมอที่กรุงเทพฯเพราะเราเหมารถไม่ไหว แพงมากบอกกับสามีว่า"แม่เธอก็ไม่สบายบ่อย นั่งรถสามล้อไปกลับรพ.เหนื่อยตายกันพอดี เลยตัดสินใจขายทองได้เงินมาสามแสนกว่า พี่คนที่ขายสนิดกันลดให้อีกเหลือ3แสนต้นๆ เราได้มีรถไว้ใช้พาพ่อป้าไปหาหมอที่รามา อยู่3ปีคุณพ่อเสียชีวิต ต่อมาไม่นานรถคันนี้ได้ทำหน้าที่รวมกับป้าและสามีเราใช้รับส่งแม่ไปรพ. ได้ไม่ถึงปีเราก็ได้พาร่างแม่ที่หมดลมกลับบ้าน เรารักรถไอ้เพื่อนยากมากๆ ทุกคนจะเห็นชินตากับอาการของสามีจะเช็ดรถให้ใหม่ตลอด คนรักรถจะเข้าใจดี แล้วถัดมาอีก3ปีเจ้าอีสุสุ เจ้าเพื่อนอยากก็ได้ทำหน้าที่ของมันอีกครั้งโดยพาร่างไร้วิณญาณ ของเจ้าของมันกลับบ้านโดยมีป้าตุ๊กนั่งข้างร้องไห้เสียใจกับการจากไปของสามีโดยไม่ได้สั่งลา ตลอดมาป้าตุ๊กยังคิดเสมอถามตัวเองตลอดว่าทำไมๆๆๆอะไรเกิดขึ้นกับป้าไม่เคยเตรียมใจกับการจากไปของสามีคิดว่าเราดูแลเขาไม่ดีเขาจึงทิ้งเราไป ป้ายังอยู่ในช่วงทำใจ บอกกับลูกว่าเธอจงภูมิใจนะที่ขับรถพาแม่ใหญ่กลับไปอ่างทองได้ "แล้วอย่าลืมนะลูก ถึงเธอจะมีรถใหม่"ก็อย่าขายรถคันนี้ "ถ้าเป็นไปได้ เอาร่างแม่กลับเหมื่อนที่ทำให้พ่อให้ย่า แล้วแม่ใหญ่ เก็บไว้พาแม่กลับบ้านนะอย่าลืม"สาบานได้ป้าตุ๊กบอกกับลูกคืนนั้นจริงๆ เศร้ามากเลยร้องไห้ไม่ออก เขาใจร้ายกับเรา สองแม่ลูกมากๆ เราหนีร้อนมาแต่ทำไมทำกับเราทำไมๆๆๆๆ เชื่อได้เลยกี่วันแล้ว ป้าตุ๊กไม่เคยนอน ทำงานเล่นเกมทำอะไรก็ได้เพื่อทดแทนแล้วลืมๆๆเรื่องร้ายๆไปให้ได้ จำได้ว่าป้ายังไม่ได้กินข้าวเลยตั้งแต่รถหาย เฝ้าบอกกับตัวเองว่าเราไม่ดีพอไม่สามารถดูแลสมบัติย์ไว้ได้เลย แล้วก็ทำงานๆๆเพิ่อให้ลืม ตอนนี้ป้ามีน้ำหนัก80กกจาก95กกภายในเวลา3วัน พวกพี่ๆคอยถามไถ่ตลอดเวลา ตอนนี้ป้าเหมือนคนบ้าเลยวันๆนั่งดูแต่รถ พี่ชายบอกให้ตัดใจไปเลยคงไม่ได้คืนแน่ๆ พวกคุณที่อ่านอย่านึกลำคาญ นะค่ะนี่คือการแบ่งปันกับอีกรูปแบบหนึ่ง ในสังคมปัจจุบันแล้วต่อไปเศรฐกิจในบ้านเราจะเลวร้าย ภัยใกล้ตัวจะเพิ่มยาเสพติด ลักขโมย ฯลฯเพราะคนตกงานกันมากมาย เพราะคนไทยส่วนใหญ่ไม่พึ่งพาตนเอง ทำไรไม่เป็นแล้วเห็นแก่ตัวกันสุดๆ บ้านเราน้ำท่วมมาก่อนไม่เคยร้องขอ ไม่ทะเลาะกัน ได้สองอาทิตย์กว่าๆป้าโทรถามตำรวจที่รับคดี "ป้าขอถามว่าเรื่องรถได้ข่าวบ้างไหม" ตำรวจบอกว่า"ตามให้นะครับพี่แต่มันอยากครับ วันนั้นพี่มาสน แล้วพี่เห็นล้อรถไหม พี่เชื่อไหมไม่ถึงชัวโมงเหลือแต่ล้อ" ผมทำอะไรไม่ได้เลย พี่รู้ไหมรถว่ารถซาเล้งที่วิ่งขนของมันผิดระเบียบ พวกผมเตะไม่ได้เพราะเจ้าของเขาใหญ่มากเขาเป็นเจ้าของ แล้วพวกผมจะทำยังไง ผมทำอะไรไม่ได้ครับ" อันนี้จริงเป็นอย่างยิ่งตำรวจตัดพ้อต่อว่า แล้วคุณๆคิดอย่างไร? ตำรวจทำไรไม่ได้ แล้วตาสียายสาอย่างเราๆจะทำอย่างไไร ขโมยจะเพิ่มขึ้นเพราะรู้ตำรวจไม่ตามไม่จับทางสะดวก ตลกมากที่เขาทำจ่าเฉยยืนตามไฟแดง หรอกพวกทำผิด คงเห็นขโมยเป็นลิงกลัวตัวเฮ้ เลยทำตัวเฮ้ยืนตามไฟแดง เช้าแล้วนะค่ะแต่เรื่องยังมีต่อค่ะ ตอนแรกป้าจะไม่เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเพราะมันตอกย้ำหัวใจมาก แต่เมื่อตอนตี2กว่ามานี่ป้าตุ๊กเจอเข้าอย่างจังเลยค่ะข้างๆร้านป้าเป็นที่เก็บของแล้วเก็บรถซ่าเล็งแล้วรถกระปะ4ล้อจอดบังหน้าร้าน ถัดไปอีกห้องจะเป็นร้านซ้อมมอไซ เมื่อวานป้ามีงานตั้งทำให้เสร็จ(ไม่เสร็จก็ได้)ไม่อยากนอน สักพักได้ยินรถมอไซจอด แล้วได้ยินเหล็กกระแทกกันตีดังมาก นึกในใจใครว่ะ แต่ไม่ได้ไปดูแล้วก็ได้ยินโป้กเป็กๆ ไม่ได้การคลานไปดูดีกว่า กลัวโดนยิงสวน ค่อยๆแอบดู อ้อ คนซ้อมรถ แต่เอมันทำท่าลับๆล่อๅว่ะ เหมือนกลัวใครจะเห็น ขโมยแน่ๆยี่ฮ้อดังด้วย (คิดในใจแบบนี้จริ่งๆขอโทษนะค่ะ) คิดว่าช่างแม่งมัน ที่รถกูไม่มีใครสนใจ เรื่องของมันทำงานเถอะ แล้วก็เด็นมาหยิบโทรศัพย์โทรตามยาม อ่านไม่ผิดค่ะโทรตามยามจริงๆ ลุงบอกว่ามีอะไรโทรตามเลย คือลุงเขาสงสารอยู่กับลูกสองคน "ลุงๆมาที่หน้าร้านตุ๊กหน่อยมี่เด็กวัยรุ่นมันกำลังชำแหละรถ อีกไม่ถึง5นาทีมีมอไซเก่ากับพวกยามแก่ๆ3คน "เฮ้ยหยุดนะมึงทำอะไรนะ"(ดูหนังไทยมาแน่ๆเลย พูดอย่างนี้จริงๆ)แล้วไอ้หัวขโมยมันหนีไป3ตต่อ1 ป้าเลยตัดสินใจ อย่างเสียใจ โทรไปแจ้งตำรวจ กลัวมันมีพวกกลับมาเอาชิ้นสวนไป ก็เป็นไปตามคาดหมายโทรไป3คร้งตำรว0กว่าจะมา ตำรวจ"แล้วยามไล่ตามทันไหม"ป้าบอกนี่ยามนะค่ะไม่ใช่ตำราจ" อ้าวแล้วไม่บอกผมผมทำไรอยู่นี่รีบแล้วนะเนี้ย (อย่าพูดจะดูดีกว่านะ)ไม่ได้ว่าตำรวจไทยไม่ดีตำรวจดีทุกคน แต่ตำรวยไทยทำงานไม่ได้ แล้วเขามีกฎหมายไว้ทำไม เรามีเรื่องเดือดร้อนเราจะทำไง(หาจ่าเฉย555555555555) หลังจากรถหายแล้วสองวันผีดิบแก่ไม่สนใจใครเลย แล้วตอนเย็นผีดิบได้ฟังลูกสาวพูด "แม่หนูหมดแล้วใช่ไหมไม่มีอะไรเหลือเลยเนอะต่อไปทำผมก็ไปไม่ได้รถไม่มี หนูหมดความหมั้นใจไปเลย" ป้าตุ๊กจากผีดิบหยุดเบรคเลย หยุดความคิดแล้วหวนนึกว่า"เราท้อทอยไม่ได้แล้วลูกเราแย่ก่วาเรานี้ "ฝ้ายเราไม่หมดหลอกลูกเรายังมีเรารายังมีแขนมีขามีใจที่ยังต่อสู้ไม่นาน เราก็หาใหม่ได้ แต่ถ้าแม่เสียฝ่ายไปเท่ากับเอาหัวใจแม่ไปด้วยขยันประหยัดไม่นานเราก็มีอาจมากก่วาด้วย ไม่ได้เขียนนานแต่ขอฝากบอกทุก๐ท่านว่าทำไรแล้วอย่าใจร้อน ให้ทำสติให้มีสติทุกครั้งที่ลงมือทำอะไร ต่อไปนี้ขอให้พี่น้องทุกคนดูแลตัวเราทรัพสินของเราไว้ให้ดี "ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน"ดีที่สุด