เมื่อบ้านสวนไผ่ รวมพลคนอุบลต้อนรับ สมช.

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ไม่ได้เขียนบล็อกนานมาก เมื่อมีโอกาสต้อนรับสมช. อีกครั้งที่บ้านสวนไผ่ ก็เลยอยากเขียนบล็อกไว้เป็นที่ระลึกสักหน่อย บรรยากาศการพบปะคงได้ผ่านตาจากบล็อกของป้าเล็กและธนนันท์ไปบ้างแล้วนะคะ

บรรยากาศคืนแรกป้าเล็ก นอนดูธนนันท์ พี่สาววาริน พี่ดาวเรือง กวนน้ำยาล้างจาน

ที่เจ้าแม่น้ำหมักนำมา

กำลังทดลองสูตรน้ำหมักของธนนันท์

ตื่นเช้าธนนันท์ สาธิตการเปิดถุงเห็ดให้พี่จุ๋มกับแฟนฟัง อย่างตั้งใจ

เห็ดธนนันท์โกอินเตอร์แล้วเด้อ

ต่อด้วยบรรยากาศคืนที่สองป้าเล็กยังนอนที่เดิม ข้างๆผู้ปกครองนายลำใย

ขณะที่หยอยกับนายลำใย กำลังวาดลวดลาย เต็มที่

พี่จุ๋มก็สนุกสุดเหวี่ยง เหมือนกันนะคะ

แต่ที่เด็ดสุดก็พี่ใหญ่แห่งเมืองอุบล พี่วิ สาววาริน ดูท่าฟ้อนว่าสวยงามแค่ไหน

บรรยากาสของค่ำคืน  สนุกสุดเหวี่ยงก่อนจะล่ำลา

เมื่อเพื่อนกลับไปบ้านสวนไผ่ เหลือไว้แต่ร่องรอย

ถ้าบ้านสวนไผ่พูดได้คงบอกว่า เหงาจัง สุดท้ายกลับของกลับเข้าบ้านพักในเมือง

รอวัน สมช.มาเยี่ยมใหม่ บ้านสวนไผ่คงคึกคักอีกครั้ง ขอบคุณที่ไว้วางใจให้ต้อนรับ

                  ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง   ที่ทำให้เราได้พบกัน

ความเห็น

 

ต้องรีบมาเม้นท์ก่อนใคร เสียดายจังเลยไม่ได้อยู่ถึงวันที่สอง ไม่งั้น...ว่าแต่ป้าเล็กน่ะ หายป่วยหรือยัง เพื่อน ๆ มาเยี่ยมก็นอนทั้ง สามบล็อกสี่บล็อกเลย สงสัยอาการหนัก เตรียมงานหนักมากหรือไงคะ ลุกไม่ขึ้น เขาหาข้าวปลามาให้กินถึงหน้าที่นอนเลย :uhuhuh:

 

คิดถึงทุก ๆ คนเลยค่ะ ฝากบอกน้องมิคว่าคิดถึงเป็นพิเศษ...ทาโร่ด้วย

แอบเม้าส์  ป้าเล็กซะขำเลยน้อง  ดีใจนะที่ได้เจอกัน มาอีกนะ

 

 

:uhuhuh:  หนุกหนานคักกว่ามื้อแรก..คึดฮอดเด้อจ้า  :love:

ก็กลางวัน  ป้าเล็ก  ทั้งรับ  ทั้งส่ง  วิ่งซื้อกับข้าว   เหยียบคลัชเหยียบเบรค   ถนนทางเข้าบ้านย่าววรณ  ยังนึกไปถึงทางไปดวงจันทร์

อีกอย่าง  ป้าเล็กน่ะ  ลูกคุณหนู  ทำไรมากไ่ม่ได้หรอก  ขนาดนอนดู  น้องนันทำนั่นทำนี่  ยังเหนื่อยแทน  คนไร  บ้าพลัง  ทำงานได้ทั้งวันทั้งคืน  ไม่หลับไม่นอน

สวนไผ่ย่าวรรณรอคอยผู้มาเยือน หากมีโอกาสจะไปเยือนบ้างค่ะ....ตอนนี้ได้แต่อิจฉาตาร้อน

ค่ะน้องแจ้วยินดีต้อนรับสมช.ทุกคนด้วยความจริงใจ หวังอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสต้อนรับน้องแจ้วสักครั้ง

 

 

โห..ไม่ได้กลับบ้านมานาน..สมช.ยังเหนียวแน่น..ดีจัง..ทำไมผู้ชายน้อยจัง..โดนคุมกำเนิดจนไม่เหลือเลยรึนี่ 5555

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

พี่ตั้ม สมช.เรายังเหนียวแน่น ผู้ชายหายไปหมดกลัวสาวน้อยบ้านสวนละมั๊งคะ

 

 

มีโอกาสต้องไปให้ได้ครับย่าวรรณ เห็นแล้วรู้สึกอบอุ่นจริงๆครับ


เสียดายนะน้องรุจ คิดว่าจะได้เจอกัน  ขอบใจนะสำหรับมันพร้าว อร่อยดีค่ะ

 

 

หน้า