การจากไปของเพื่อนที่แสนดี

วันก่อนขณะที่ผมถางหญ้าในสวน ทำให้นึกถึงเพื่อนที่จากไปถึงสองตัวด้วยกัน ทำให้เรื่องราวต่อไปนี้อาจจะดูเศร้าหน่อยนะครับ ปีที่แล้วครอบครัวเรามีสมาชิกน้องหมาสามตัวด้วยกันคือ ลีโอ ชลดา และน้ำข้าว

ตัวแรกที่จากเราไปคือเจ้าตัวสีดำหรือชลดา ตัวที่สองคือลีโอ ส่วนตัวที่ยังมีชีวิตอยู่เหลือเพียงเจ้าตัวสีขาวตัวเดียวคือ น้ำข้าว

ชลดา เกิดทีชลบุรี น้องชายผมได้มาจากเพื่อน แล้วเอามาเก็บไว้ที่บ้าน ชีวิตของชลดาแสนอาภัพมาก เนื่องจากเธอเป็นหมาที่แอคทีพตลอดเวลา ขี้เล่น ไม่ชอบอยู่นิ่ง อุบัติเหตุครั้งแรกที่เกิดกับชลดาคือการวิ่งไปชนท้ายรถน้องสาวผม ทำให้มันต้องเสียตาข้างหนึ่ง ต่อมาก็โดนเบ็ดเกี่ยวขา เพราะลงไปเล่นน้ำในบ่อ เมื่อชลดาอายุได้ปีกว่า เธอก็มีลูกทั้งๆ ที่เป็นสัดแค่ครั้งแรก ลูกของชลดาถูกจับจองไปเลี้ยงตั้งแต่ยังไม่หย่านม ช่วงที่ผมสร้างบ้านดิน ชลดาพร้อมกับเพื่อนทั้งสองมักมานอนเฝ้าทั้งช่วงกลางวันและกลางคืน คืนวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2553 คนแถวนั้นได้ยินเสียงรถชนวัตถุอย่างหนึ่งเสียงดังมาก แต่ก็ไม่มีใครออกมาดู พอเช้าขึ้น ทุกคนในบ้านต่างพากันตกใจ เมื่อเห็นชลดานอนตายอยู่บริเวณไม่ไกลจากบ้านดินมากนัก วันนั้นผมไม่ได้กลับบ้าน จึงไม่ได้เห็นชลดาในวาระสุดท้าย

ชลดา ผู้อาภัพ

หลังจากชลดาจากไปไม่นาน ครอบครัวเราก็ต้องเสียลีโอไปด้วย เราคิดว่าลีโออาจจะมีโรคประจำตัวบางอย่าง ประกอบกับอายุมากแล้ว ทำให้ลีโอต้องจากเราไปอย่างสงบ ผมสนิทกับลีโอมากที่สุด เวลาผมกลับบ้านลีโอจะกระโดดโลดเต้นวิ่งเข้าหาด้วยความดีใจ และมันจะตามผมไปทุกที่ มีแค่วันเดียวที่ลีโอไม่สนใจผมคือ วันสุดท้ายก่อนที่ลีโอจะตาย ผมคิดว่ามันคงไม่ไหวแล้วจริงๆ ลีโอเกิดที่ขอนแก่นครับ น้องชายผมได้มันมาจากเพื่อนตั้งแต่มันยังไม่หย่านม ช่วงแรกเอามาเลี้ยงไว้ที่ห้องพักก่อน ซึ่งช่วงนั้นผมกับน้องชายเรียนอยู่ที่ขอนแก่นและพักอยู่ด้วยกัน ทำให้ผมสนิทสนมกับลีโอมากเป็นพิเศษ เพราะน้องชายผมไม่ค่อยจะอยู่ห้อง มักจะปล่อยให้ลีโออยู่กับผมในห้องตามลำพัง ถึงแม้ผมจะรู้สึกรำคาญลีโออยู่บ้าง แต่ก็อดสงสารไม่ได้เมื่อมันร้องหิวนม และเมื่อมันฉี่และอึ ก็จำใจเก็บ เพราะไม่สามารถอดทนกลิ่นได้ ผมเข้าใจแบบเดาเอาเองนะครับว่าที่ลีโอติดผม เพราะอาจเกิดพฤติกรรมฝังใจ ซึ่งจะเกิดในช่วงหนึ่งของลูกสัตว์ โดยมันจะฝังใจในวัตถุที่มีการเคลื่อนไหว ทำให้มันเกิดความผูกพัน เกิดพฤติกรรมในการรวมกลุ่ม ลีโออาจจะคิดว่าเป็นเป็นแม่มันก็ได้ 

ช่วงที่ผมทำบ้านดิน ลีโอจะติดตามไปทุกที่ แม้แต่ผมขึ้นไปติดฝ้าบนหลังคา ลีโอก็ยังตามไป 

ผมจัดการฝังลีโอไว้ที่มุมของสวน

น้ำข้าว ผู้เจียมตัว

 ตัวสุดท้ายที่ยังมีชีวิตอยู่คือน้ำข้าว ผมไม่ค่อยสนิทกับน้ำข้าวมากนัก เพราะมันมาอยู่บ้านตอนที่มีอายุมากแล้ว น้ำข้าวเป็นหมาที่เจียมตัว เรียบร้อย จนดูเหมือนจะเก็บกด น้อยครั้งมากที่เห็นน้ำข้าวกระดิกหางหรือกระโดดโลดเต้นแสดงความดีใจ น้ำข้าวผลัดหลงเข้ามาในวิทยาลัยที่ทำงานของน้องสาวผม ด้วยความสงสารน้องผมจึงเก็บมาเลี้ยงที่บ้าน