สวย..แต่กินไม่ได้

ลูกมันกะจึ๋งนึงค่ะเล็กกว่าเม็ดพริกไทยอีก

ดีใจด้วยนะคะที่คุณสาปลอดภัย

หวานปานหน้าน้องเหมียวนั่นแหละค้า

ดีใจจังที่มาเยี่ยมบ้านป้า ป้าใช้กล้องออโต้ ถ้าเป็นกล้องมือโปรแบบน้องวิศิษฐ์ คงได้ภาพงามกว่านี้

ป้าก็เสียดายจนน้ำลายหก

ดีใจที่ชอบค่ะ 

คุ้มกับเวลาที่ป้าอุตส่าห์นั่งทำบล็อก  คนแก่ใจร้อนนี่มันแสนเข็ญจริงๆค่ะ กว่าจะพิมพ์ กว่าจะโหลด กว่าจะเซฟ โอ๊ยยยย ทรมานสังขารที่ร่วงโรยเสียเหลือเกิน ได้กำลังใจจากคนเยี่ยมชมอย่างนี้ ป้าก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ