เกิดความจำเป็นขึ้นมาจริง ๆ ค่ะ...ทำให้ธนนันท์ต้องแปลงร่างเป็นแม่ค้า..ห่างเหินตลาดมา 7 ปีแล้ว เพราะความจำเป็นแท้ ๆ จึงต้องงัดวิชาชีพเก่าขึ้นมาใช้...ใช้ได้ดีด้วยนะคะ...ขอบอก

เพราะเพื่อนที่ขายปลานิลซีพี ต้องกลับไปเยี่ยมบ้านที่ จ.น่าน  หาใครขายปลาแทนไม่ได้ ต้องรักษาลูกค้าไว้ด้วย เพื่อนไปเป็นอาทิตย์ ไม่มีใครขายแทน เดี๋ยวลูกค้าบ่น เผลอ ๆ หนีไปซื้อเจ้าอื่น เสียลูกค้าไปเลย  อาเฮียเลยต้องรับหน้าที่ขายแทน...ตัวเองก็ต้องขายปลาดุก ลูกน้องที่เคยขายช่วย 2 ราย ระยะนี้ก็ต้องไปเหมาบ่อ เอาปลาบ้านมาขาย...ไม่มีใครช่วยอาเฮีย เดือดร้อน ธนนันท์ต้องออกมาช่วยขายปลาค่ะ...

กำลังยืนปลง...จะไปรอดหรือเปล่า..ไม่ได้ขายปลามา 7 ปีแล้ว...ตลาดก็ไม่มาสักที ไม่ค่อยมีแม่ค้าพ่อค้าที่ตลาดรู้จักธนนันท์หรอกค่ะ เขาไม่เคยเห็นมา กลายเป็นว่าใคร ๆ ก็สนใจ อิอิ นางเอก...มีแต่คนมาถามว่าใครมาขายปลาช่วยอาเฮีย...เด็กใหม่เหรอ...ขาประจำซื้อปลาก็ถามทุกคน ใคร ๆ ก็สนใจเด็กใหม่ทั้งนั้น ขายปลาดีมากค่ะ...คนหน้าตาดี...ขาย อิอิ

เขาเอาปลาดุกมาส่งค่ะ...วันละประมาณ 100 กก. วันไหนขายดีก็สั่งเพิ่ม ถ้าขายไม่ดีก็ลดลงหน่อย...ปลาสวย แข็งแรง เวลาจะจับต้องงดอาหารไว้ก่อน 1 วัน บ่อที่เลี้ยงเป็นดินเหนียว สีเหลือง ๆ เรียกว่าดินอะไรก็ไม่รู้ แต่พ่อค้าปลาหัวใส จะไปเอาดินที่ว่านี้มาใส่บ่อที่บ้าน เอาปลามาลงไว้ คืนเดียวปลาสีดำ ๆ ไม่น่ากินก็เปลี่ยนเป็นสีเหลือง น่ากินแล้วค่ะ...บอกว่าปลาบ้านใคร ๆ ก็เชื่อแล้ว เพราะสีสวยมาก เพิ่มมูลค่า ขายก็ง่ายค่ะ...กลเม็ดเคล็ดลับของพ่อค้าปลาค่ะ อิอิ...

ที่บ้านเลิกเลี้ยงปลาค่ะ เพราะอาหารเม็ดแพงขึ้นมาก อีกอย่าง...ทำหลายอย่าง ไม่มีเวลา จึงต้องหยุดเลี้ยงมา 2 ปีแล้ว สั่งเข้ามาขายเอากำไรอย่างเดียว...ปรับตามสภาวะการณ์  เลี้ยงมาเป็น 10 ปีแล้ว ไม่ค่อยคิดถึง กำไร ขาดทุน เลี้ยงเพราะใจรัก อยากเลี้ยง ชอบดูเวลาให้อาหารปลา นั่งดูได้เป็นชั่วโมง ไม่มีเบื่อ แต่เดี๋ยวนี้ ไม่มีเวลามานั่งดูปลากินอาหารให้เพลินใจแล้ว ต้องเร่งรีบทำงานหลายอย่าง...ที่สำคัญต้องเข้าเน็ตด้วยค่ะ...อิอิ 

ปลานิลซีพี มีแต่ตัว 1 โลกว่า ๆ ถึง 2 โลกว่า ๆ ตัวอ้วนใหญ่มาก ธนนันท์จับไม่เป็น ดิ้นหลุดมือ น้ำปลาแตกกระจาย เปียกปอน เลยไม่มีรูปถ่ายตอนทำปลา เลอะมากกกกก...ธนนันท์ทำได้แต่ปลาดุก ปลานิลให้มืออาชีพเขาทำค่ะ...ขนาดปลาดุก ทำให้ขาประจำที่เอาไปย่างขาย แม่ค้าส้มตำ เขายังหัวเราะ คุยกันว่าฝีมือเด็กใหม่...เอ๋า!...ก็ไม่ได้ทำมานานก็ลืมวิธีบั้งปลา...

ปลานิล ขาย กก. ละ 75 บาท ค่ะ ปลาดุกขาย 70 บาท 

ปลาช่อนแดดเดียวของแม่ค้าข้าง ๆ กัน แม่ค้าพ่อค้าที่ตลาด เขารักกันดีค่ะ ช่วยกันดีมาก ใครขายไม่ทันก็มาขายช่วย ไม่ด่าทอกัน เป็นแม่ค้าปากตลาดหรอกค่ะ ตลาดต่างจังหวัด บ้านนอก มีอะไรก็ช่วยเหลือกันดี  ธนนันท์ยังคิดว่าจะเลิกทำเห็ดแล้ว ไปเป็นแม่ค้าขายปลาดีกว่า...อิอิ กำไรดี...

ขายของตัวเองหมดแล้วก็ชมตลาดค่ะ...

อ้ายกร...ใส่เสื้อดำ มาช่วยขายทุกวัน ปวดฟัน ฟันโยก ธนนันท์เอาน้ำฝาถัง กับน้ำหมักมังคุดให้อม...เลยมาช่วยทำปลานิลทุกวันค่ะ ไม่ถึง 2 ชั่วโมง ก็หมด อ้ายกรมาช่วยเมียขายผัก...

ปลาตัวสวย สีสวยมาก ธนนันท์ขายหมดทุกวัน หยั่งงี้ล่ะคนหน้าตาดีไปขาย ใคร ๆ ก็อยากมาอุดหนุน...(ไม่ค่อยหลงตัวเองเลย)

เขาอยากมาดูหน้าเด็กใหม่อาเฮียกันค่ะ...ไม่เคยเห็น...

นี่คือหลักฐานว่าขายหมดจริง ๆ ค่ะ ไม่กี่ชั่วโมงก็หมด ปลานิล 100 กก. ปลาดุก 100 กก. เกลี้ยงเลย เพราะฝีมือเด็กใหม่นะเนี๊ย...ค่าแรง ตำบักหุ่ง ครกเดียวค่ะ...อาเฮียขี้เหนียวมาก จ่ายคนอื่นยังมากกว่าธนนันท์อีก...ฮ่วย!...อย่างนี้ขายคนเดียวโลด ไม่มาช่วยอีกแล้ว...

ธนนันท์ทำงานที่บ้านอย่างเดียว....ต้องดูแลทุกอย่าง เลยไม่ได้ไปขายของที่ตลาดค่ะ ทำเห็ดก็ไม่เคยไปขายเห็ดเอง วันนี้ได้ออกไปขายของในรอบ 7 ปี รู้สึกว่า ตื่น ๆ ตลาด เหมือนกัน แต่ยังมีคนที่ตื่นกว่าธนนันท์อีก คือ พ่อค้าแม่ค้า ขาประจำที่มาซื้อปลา ใคร ๆ ก็อยากมารู้จักเด็กใหม่อาเฮีย...อิอิ เกิดมาเป็นคนหน้าตาดีก็หยั่งงี้แหละ...

จบแล้วค่ะ...วันนี้ลงบล็อกเบา ๆ หน่อยค่ะ..ไม่ค่อยสบาย นอนอยู่เฉย ๆ รำคาญต้วเอง เลยลงบล็อกซะเลย วันนี้รู้สึก สมช.จะไม่ค่อยเข้าเวบกัน คงเพราะเป็นวันหยุดพิเศษ วันเด็ก พาลูกหลานไปเที่ยวกัน ธนนันท์ไม่ได้พาไปเอง ให้พี่สาวเขาพาไปเลยมีเวลาเฝ้าเวบค่ะ บางช่วงก็ออนทิ้งไว้...ตัวหลับ..ขี้เกียจเปิดใหม่ ระยะนี้เข้าเวบบ้านสวนยากมาก...หรือเป็นเพราะยังไม่ไปจ่ายตังค์ค่าเน็ต...สัญญาณรบกวน พรุ่งนี้ต้องจ่ายแล้วล่ะ โดนตัด...แย่เลย

....ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง....