ดอกจาน..บานแล้ว..ที่อุบล..

   ถ้าเปรียบเทียบดอกกุหลาบเป็นตัวแทนแห่งความรัก..ดอกจานก็เป็นสัญลักษณ์แห่งความแห้งแล้ง..ความขาดแคลน..เป็นความงามที่แฝงไว้ด้วยความเศร้าแบบลึกๆ..เพราะเมื่ออิสานดอกจานบานเมื่อไหร่..นั้นก็หมายความว่าหน้าแล้งมาถึงแล้วอย่างเป็นทางการ..(โดยไม่ต้องรอให้ราชการมาประกาศว่าภัยแล้งมาแล้ว)..ความร้อนของอากาศ..การขาดแคลนน้ำ...การอพยพย้ายถิ่นเพื่อหางานทำของชาวอิสานเป็นไปอย่างสมบูรณ์แล้ว..สมัยเป็นเด็กๆผมจำได้ว่าเมื่อไหร่ที่เห็นดอกจานบาน..พ่อจะไม่เคยอยู่บ้านเลยออกไปรับจ้าง..หาตังค์มาเลี้ยงดูครอบครัว..ยายเคยสอนให้ผมดูดอกจานว่าถ้าดอกจานบานน้อยฝนจะมาก(พ่อจะกลับไวเพราะฝนตกเร็วต้องรีบกลับมาทำนา)..ดอกจานบานมากจะกลับช้าเพราะฝนตกช้า..(ไม่รู้ผมจำสับสนหรือเปล่านะครับ..ไม่กล้าไปถามยาย..ยายไปนอนที่วัดหลายปีแล้ว..แหะๆๆ)..แต่ที่แน่ๆการพลัดพรากเพื่อหาเลี้ยงครอบครัวมีแน่นอน..

ในสภาพอากาศแบบนี้ไม่มีอะไรเหมาะสมเท่ากับการถอยถังป้ายแดงสำหรับรถน้ำต้นไม้..และเพื่อความสะใจและทันต่อความต้องการของต้นไม้รอบๆสระ..ออกสองถังไปเลย..ผมสามารถดูแลได้แค่รอบๆสระ..ส่วนต้นไม้รอบนอกก็ต้องช่วยเหลือตัวเองไปก่อน..ผมกำลังขอทุนจากรัฐบาลจะไปเรียนอนุบาลสามเรื่องการบริหารจัดการน้ำ..เอาแบบตั้งแต่อนุบาลไปเลย..อยากรู้จริงๆประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม..แต่งบประมาณ ๙๐%..ทำถนนและเมกกะโปรเจคส์..ส่วนการจัดการน้ำ..โน่นๆๆๆๆๆ..เกือบท้ายสุด..ผมจะไปเรียนตั้งแต่อนุบาลเลย..จะได้รู้ว่ามันติดอยู่ขั้นตอนไหน..โฮะๆๆๆๆๆๆฮิ้วววววววววววว..

รอบๆสระมีต้นผักกูด(หรือเฟิร์น)..ถามสมาชิกแก้งค์รอบๆสวนบอกผักกูด..สายตาของผมหาความแตกต่างไม่เจอระหว่างเฟิร์นกับผักกูด..สมาชิกท่านใดจะให้ความกระจ่างได้บ้างครับ..และถ้าเป็นผักกูดจะได้แจกสมาชิกไปปลูกบ้าง..

ต้นไม้รอบๆสระก็ยังมีชีวิตตามปรกติสุขตามอัตภาพในหน้าแล้งนี้..

สมาชิกปลาที่สวนยังอยู่กันดี..ปลาดุกที่ไม่รู้จักกลัวก็มาหากินแม้กระทั่งในถังของผม..เลี้ยงๆไปเอาฮานะครับ..เผื่อออกลูกออกหลานกลับคืนสู่ธรรมชาติ..ผมหวังว่าผมจะได้บุญบ้างแหะๆ..เอ้ะ..หรือจะเปลี่ยนใจเอามาเผากินดีไหมน้อ..

ห่างจากบ้านผมประมาณห้าร้อยเมตรมีกองขี้เลื่อยเก่าๆหลายกอง..เป็นขี้เลื่อยแบบละเอียดมาจากการทำเฟอร์นิเจอร์ไม้(ชั้นวางของ)เห็นแล้วเสียดายแต่คิดไม่ออกว่าทำอะไรได้บ้าง..สำหรับผมก็ขนมาก่อนจะทำอะไรค่อยว่ากันอีกที..ผมไปขุดก็ไม่เห็นมีใครสนใจ..ขนก็สะดวกเพราะอากาศร้อนขี้เลื่อยเบา..มีเยอะเอาไว้คิดออกว่าจะทำอะไรแล้วค่อยไปขนใหม่..

การตัดไม้เพื่อนำมาแปรรูปเป็นสิ่งไม่ดีและมีความเสี่ยงต่อการทำผิดกฎหมาย..ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ซื้อไม้เก่า..อยากเลือกชนิดไม้..ขนาด..ราคา..ได้หมด..หรือว่าแถบที่อยู่ไม่มีขาย..แล้วทำไมต้นไม้อยู่ในป่าตั้งไกลยังแอบไปตัด..ถือเป็นความโชคดีอย่างหนึ่งบริเวณที่ขายไม้เก่าห่างจากบ้านผมประมาณหนึ่งกิโลเมตร..มีหลายเจ้าให้เลือกซื้อ..ส่วนราคาถ้าคิดว่าเพื่อช่วยโลกคงไม่แพงมากไปกระมัง..ถ้าเราจะซื้อในบางส่วนเป็นการช่วยโลกที่อยู่.

แหละนี่ก็เป็นหนึ่งในภาระงานของผม...การทำงานร่วมกับหน่วยงานอื่น..

วันต่อมาเสร็จภาระกิจการงานก็เดินเที่ยวแก่งสะพือ(ทางผ่านห่างประมาณสองร้อยเมตร)..ดูของกินของฝาก..และเห็นบักยางบ้านด้วย..

             และขอขอบคุณเฮียอ้วนพี่ใหญ่ใจดี..ที่ได้กรุณาทำบัตรผ่านกองบินที่อุบลราชธานี..ทำให้การเดินทางเข้าออกเพื่อติดต่องานสะดวกมากกว่าเดิม..ขอบคุณเฮียมากครับ..และขอบคุณคุณรุจจากขอนแก่นที่ส่งมันพร้าวมันอ้อนมาให้..(ปกติก็ส่งของให้บ่อยๆ)..ชอบมากเลยครับผมจะเอาไปปลูกที่สวนพร้อมๆกับมันเหน็บจากเฮียโรส..สัญญาครับ..

ขอบคุณพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โส..และบ้านสวนพอเพียงของเรา..ลำใย..