ครอบครัว..ของผม.

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    ถ้าจะให้พูดถึงความแตกต่างระหว่างผมกับผู้ปกครอง..เราแตกต่างกันเกือบทุกอย่าง..ผมดำผู้ปกครองขาว..ผมชอบกินอาหารอิสานผู้ปกครองเบื่อส้มตำ..เนื้อผมกินด้วยความอร่อยแต่ผู้ปกครองไม่กินเนื้อ..ผมแต่งตัวเซอร์ๆผู้ปกครองจะแต่งตัวเรียบร้อย..ผู้ปกครองเกลียดคนสูบบุหรีกินเหล้าแต่ผมชอบกินเบียร์..ผมชอบฟังลูกทุ่งผู้ปกครองชอบเคป้อบหรือสตริงเพลงสากล..ผู้ปกครองชอบแอร์เย็นๆผมชอบลุยๆตากแดดตากลม..ผมโวยวายเสียงดังผู้ปกครองเรียบร้อยน่ารัก..ผู้ปกครองขยันทุ่มเททำงานผมสบายๆเรื่อยๆ..ผมชอบลูกชิ้นผู้ปกครองชอบกินก๋วยเตี๋ยว..แต่เราเป็นครอบครัวเดียวกัน..เราไปด้วยกันได้..เรามีความสุขในความต่าง..


หัวหน้าที่ทำงาน..น้องๆ..เพือนร่วมงาน..ก็เป็นครอบครัวของผม..เพราะถ้าผมไม่ได้รับการสนับสนุนจากเขาเหล่านี้..ผมก็ไม่มีโอกาสดีๆในชีวิต..เพราะผมไม่สามารถทำงานคนเดียวได้..มีการขัดแย้งทะเลาะเบาะแว้ง..แต่เราก็ทำงานด้วยกัน..ไปพร้อมๆกัน..บางเวลาผมสุขมากกว่า..บางเวลาผมทุกข์มากกว่า..แต่เราก็อยู่ด้วยกันเพราะเขาเหล่านี้เป็นครอบครัวของผม..


นี่ก็..ช่วยไม่ได้ใครใช้ให้พวก(มัน)เขาทะลึ่งมาเรียนรุ่นเดียวกับผม..เพราะฉะนั้นรายงานก็ต้องช่วยผมทำ..วิจัยก็ต้องช่วยผมหาข้อมูล..ต้องเลี้ยงน้ำหมักผมด้วย..วันไหนไม่มีตังค์ก็ต้องจ่ายค่าส้มตำ.ไก่ยาง.กาแฟอเมซอนผมด้วย..และต้องซื้อคาปูชิโน่มาฝากด้วยอันอื่นไม่เอา..พวก(มัน)เขาอย่างมากก็แค่บ่นกะปอดกะแปด..บางครั้งตังค์ก็ไม่ได้คืน..ไม่เห็นพวก(มัน)เขาโกรธสักครั้ง..เพราะพวก(มัน)เขาเห็นผมเป็นครอบครัวเดียวกัน..เหมือนๆกับที่ผมเห็นพวก(มัน)เขาเป็นครอบครัวของผม..มันใช้ผมกับผู้ปกครองพิมพ์งานให้..ซื้อของไปฝาก..ติวข้อสอบให้..แบกกลับที่พักเวลาน้ำหมักออกฤทธิ์..ไถตังค์ไปเลี้ยงสาว..ไปนั่งเฝ้ามันจีบหนุ่ม(สาว)..เปลี่ยนยางอะไหล่ให้มัน..ผมก็ไม่เคยเกี่ยงงอนหรือโกรธมากมาย..เพราะพวก(มัน)เป็นครอบครัวของผม...


ไม่ใช่ความผิดของจุ่นจังและลูกๆที่พลัดหลงมาและเกิดอยู่บ้านผม..ถึงจุ่นจังแทะรองเท้าจนไม่สามารถถอนรองเท้าไว้นอกบ้านได้..ผมก็ยินดีที่จะเลี้ยงจุ่นจังและลูกๆถ้าไม่มีใครรับลูกจุ่นจังไปเลี้ยง..เพราะจุ่นจังและลูกๆ..เป็นครอบครัวของผม..


มุก..สตางค์..และลูกๆ.ดอลล์ล่า..กุดจี่..สลึง..คริป..อึใส่บ้าน..รื้อข้าวของ..แย่งที่นอน..ร้องเสียงดัง..ต้องเสียค่าอาหารเม็ดเพิ่มเดือนละสี่ร้อย..มุกและลูกๆช่วยอะไรไม่ได้มากนักนอกจาก..จับจิ้งจก..แมงสาบ..หนูนานๆครั้ง..แต่ผมก็ยินดีที่จะเลี้ยงมุก..สตางค์และลูกๆไว้..เพราะมุก.สตางค์..และลูกๆเป็นครอบครัวของผม..


พี่สาวผม..ที่ไม่ได้ช่วยอะไรผมมากนัก..หนำซ้ำยังเอาลูกมาฝากผมเลี้ยงส่งเสียให้เรียนถึงสองคน..เพิ่งมาช่วยผมเกี่ยวข้าวปีเดียว..แต่ผมก็รักและเคารพเสมอ..เพราะเขาเป็นครอบครัวของผม..


หลานชายของผม..ผู้ที่ผมส่งให้เรียน..มีงานทำ..ตกงานเพราะน้ำท่วม..มากินนอนที่บ้านผมเพราะไม่อยากกลับบ้าน..ช่วยงานผมเล็กๆน้อยๆ..เล่นเกม..เล่นเน็ต..หุงข้าว.กวาดบ้าน.ล้างจาน..นอน..ผมก็รับได้เพราะเขาเป็นหนึ่งในครอบครัวของผม..


มอไซด์คันนี้..เป็นมอไซด์มือสองผมซื้อมาในราคาครึ่งหนึ่งของราคามือหนึ่ง..แต่ผมก็รักและทนุถนอม..มอไซด์ก็ซื้อสัตย์ไม่เคยเกเร..หรือทำความลำบากใจให้ผม..ผมก็รักและหวงแหนเพราะมอไซด์คันนี้ก็เป็นครอบครัวของผม..


สวนของผม..ที่น้ำเยอะในหน้าฝน..แผ่นดินแตกระแหงในหน้าแล้ง..แต่ผมก็รักและหวงแหนในสวนแห่งนี้ของผม..เพราะสวนแห่งนี้ก็เป็นครอบครัวของผม..



 และสมาชิกในบ้านสวนพอเพียง..ก็เป็นครอบครัวของผม..ผมก็มีความสุขและหรรษาทุกครั้งที่ได้รับรู้เรื่องราวต่างๆของสมาชิกในครอบครัว...แม้คนในครอบครัวของผมจะต่างที่มา..ต่างการอบรม..ต่างฐานะ..ต่างการศึกษา..แต่ครอบครัวเรามีจุดยืนร่วมกันนั่นคือบ้านสวนพอเพียงหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียงบนอินเทอร์เน็ต : แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง.. แล้วเรารักคนในครอบครัวของเรา..มากพอหรือยัง..


ขอบคุณพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินไทยให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โสที่เคารพ..และบ้านสวนพอเพียงของเรา..ลำใย..


ป.ล.เป็นบล็อกที่ผมเขียนยากที่สุดตั้งแต่เขียนบล็อกมา..หมดน้ำหมักไป5ขวดแล้ว..ถ้าเขียนต่อคงไม่ไหว..



 


ความเห็น

เพื่อนมากมาย มักอยู่กับเรา "ทุกสุข"

เพื่อนหลายคน...มักจะมาหาเรา "ทุกศุกร์"

เพื่อนไม่กี่คนที่อยู่กับเราไม่ว่าจะ "ทุกข์สุข"

credit: คำคม คำกวน คำผวน คำกลอน



สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

ไม่ไหวอะ..มะโหน่งพี่ตาลายไปหมดแล้ว..จะแก้ไขลบตัวแดงๆข้างล่างสุด..แก้ไปแก้มาชักมั่วไปหมดแล้ว..แหะๆ..ถ้าผิดพลาดยังไงพรุ่งนี้พี่แก้ไข...คอมมึนไปหมดแล้ว..แหะๆ..

:crying2: ขนาดมึนน่ะลุงลำไย ยังเขียนได้ขนาดนี้ หรือถ้าไม่ถึงน้ำหมักเขียนไม่ลื่นกันแน่555 :uhuhuh:

หวัดดี อ้ายลำใย คักหลายเนาะ หมู่เจ่า ผู้ปกครองพร้อม แค่นี้กะ คักเป็นตาหน่ายแล้วอ้ายLaughing

ชีวิตไม่ได้เกิดมา เพื่อยอมแพ้

พี่อ่านอยู่ตั้งนาน  สรุปอยู่ตรงท้ายนี่เอง  ฤทธิ์น้ำหมักนี่ทำน้องเก่งหลายๆเด๊

แปลกนะคนกินน้ำหมักแต่ทำไมคอมมึนไปกับคนด้วย  นอนหลับสักตื่น...เดี๋ยวก็หายมึน...ลุงใย...

ครอบครัวใหญ่

ใช่ค่ะเราครอบครัวเดียวกัน

 ถ้ายึดหลักการของบ้านสวนพอเพียง ทุกอย่างคงราบรื่น


 แบ่งปัน หมายถึงแบ่งปันน้ำใจ แบ่งปันความรู้ แบ่งปันสิ่งของ การแบ่งปันมีทั้งผู้ให้และผู้รับ ผู้ที่รักที่จะให้คงไม่คิดจำกัดว่าใครคือผู้รับ ผู้ที่รับบางคนอาจรับอย่างเดียว บางคนรับมาแล้วก็อาจมีความรู้สึกว่า "แล้วเราจะมีอะไรให้คนอื่นบ้างมั๊ย" เพราะฉะนั้นคนเดียวกันอาจเป็นได้ทั้ง 2 สถานะ เป็นเรื่องปกติ


สร้างสรร หมายถึง ทำในสิ่งที่ดี สิ่งที่เป็นประโยชน์ ประโยชน์ในที่นี้กินความหมายกว้างเพียงแค่ทำให้สมาชิกยิ้มได้ รู้สึกดี  นี่ก็เป็นประโยชน์แล้ว


พอเพียง หมายถึง ความพอดีและเพียงตามแนวทางของในหลวง ระดับความพอเพียงจะแตกต่างในแต่ละบุคคล


สำหรับผมเรื่องที่จะทำให้เกิดปัญหาได้มากที่สุดคือ เรื่องที่ไม่สร้างสรร เช่นเรื่องส่วนตัว เรื่องผลประโยชน์ โดยเฉพาะเรื่องผลประโยชน์ ถ้าเข้ามาอยู่ในครอบครัวบ้านสวนพอเพียงแล้วหวังว่าจะมาหาผลประโยชน์ความขัดแย้งก็จะเกิด การทะเลาะเบาะแว้งจะตามมา ความรักความสามัคคีก็จะสั่นคลอน เกิดการแตกแยกเป็นก๊กเป็นก๊วน ไม่ดีเลย


ผมอยากให้เวบนี้ปลอดผลประโยชน์ อยากให้ทุกคนรักกัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน มีอะไรคุยกัน ปรับความเข้าใจกัน แต่ยกเว้นสำหรับผู้ที่ทำผิดกฎกติกาของเวบ กรณีหลังนี้คงต้องปฏิบัติไปตามกฎกติกาที่ว่าไว้


คิดที่จะให้กันเถอะ แล้วใจจะเป็นสุข เพราะถ้าคิดที่จะได้ ใจจะเป็นทุกข์


แตกต่างได้แต่อย่าแตกแยก


สมช.ไม่ต้องงงนะครับ ผมคงเดาความตั้งใจของนายลำใยได้ถูกที่เขียนบล็อกนี้ขึ้นมา จึงได้คอมเม้นไปแบบนี้

      บรรยายได้เยี่ยม เพราะ.....เป็น...ครอบครัว...ของผม :admire2:

หน้า