ผมกลับมาบ้านสวนแล้วนะครับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

สวัสดีครับ..และต้องขอโทษ..นานแล้วที่ผมหนีออกจากบ้านหลังนี้โดยที่ไม่ได้บอกกล่าวผู้ใหญ่ในบ้านสักคน....เป็นเวลากว่าเกือบปี...ที่ผมตัดสินใจกลับมาวังวนของความวุ่นวายในเมืองหลวง...แต่ผมยังแอบเข้ามาแวะเวียนชื่นชมน้ำใจ...ชาวบ้านสวนของเรา...บางหน้าบล็อกจะเห็นผมบ้าง...ผมจะมาบอกความคืบหน้าที่ผมหายไป...ตอนนี้ผมปูทางฝันของผมได้บ้างแล้ว นะครับ


1.ผมมีบ้านให้พ่ออยู่แล้ว


2.ผมและน้องชายจะทดลองทำนาปีนี้เองโดยมีพ่อเป็นคนดูแลระหว่างที่เราอยู่กทม.


3.ผมจะขุดสระกักเก็บน้ำต้นพฤษภาคมนี้(รอเงินเดือนเมษาก่อน)


4.เตรียมลงมะพร้าวน้ำหอม30 ต้น


เท่านี้และครับที่หายไปเกือบปี....ปูทางกลับบ้านตัวเองได้เพียงเท่านี้ ..ผมหนีไปเก็บเงินมา...ปลายเดือนต้องไปขนขี้หมูอีก หยุดเป็นไม่ได้ต้องลงไปบ้าน....ผมเดินทางไป-กลับ กทม.-บุรีรัมย์ ทุกๆ เสาร์-อาทิตย์...ท้อมากครับกับการเดินทาง...แต่ผมก็ยิ้มได้ทุกครั้งที่เราทำทุกอย่างแล้วมันผ่านไปได้


ขอบพระคุณที่ยังจำผมได้ ...แล้วจะมาเขียนบล็อกบ่อยๆ...ครับและสัญญาไปไหนจะบอกผู้ใหญ่ครับ...

ความเห็น

อุปสรรคมีไว้ให้ข้าม ...ทำไปทีละอย่างก็จะได้เอง ให้กำลังใจครับ :cheer3:

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ครับพี่เสิน..กระโดดข้ามเลยครับ :uhuhuh:...โดยเฉพาะอุปสรรค เล็กๆ น้อยๆ.... มองข้ามไปแล้วไม่เหลียวหลัง

ก็แฟนผมมันเป็นผู้ชายนี่หว่า

ค่อยๆทำไปทีละเล้กละน้อยกรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียวศู้ๆคะ

ครับ..บ้านผม 21 วันเสร็จ ..ช่าง 5 คน ...แต่ก็ได้ดั่งใจครับ:embarrassed:

ก็แฟนผมมันเป็นผู้ชายนี่หว่า

เข้ามาให้กำลังใจ...สู้ๆๆๆซักวันคงสำเร็จ.


 

ขอบคุณครับ...ใกล้ล่ะ...ไปเรื่อยๆ...ทำตามแรงอ่ะครับ...เหนื่อยก็หยุด..หายเหนื่อยก็วิ่งเลย...

ก็แฟนผมมันเป็นผู้ชายนี่หว่า

สู้ ๆ :cheer3:

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

ครับพี่แดง ....พี่น่ะ หนึ่งใน ไอดอล...ของผมนะ....รู้ตัวป่าว..:admire2:

ก็แฟนผมมันเป็นผู้ชายนี่หว่า

บรรยายได้อารมณ์มากค่ะ ตามเชียร์ด้วยคน :cheer3:

Laughingป้าอ้อย

บรรยายมาจากใจครับ...ขอบคุณนะครับ  สู้ๆ:cheer3:

ก็แฟนผมมันเป็นผู้ชายนี่หว่า

หน้า