เริ่มฝัน..อันจางๆ..

ผมชอบต้นไม้และการทำสวน..แต่ความชอบทั้งสองอย่างก็มีข้อขัดแย้งจนได้..ผมมีภาระงานประจำและสวนก็อยู่ห่างไกลประมาณ 21 กิโลเมตรจากบ้านผม..การทำกิจกรรมใดๆก็แล้วแต่ในสวนก็ย่อมหมายถึงค่าใช้จ่ายทั้งสิ้น..ถ้าจะเอาความมันส์อย่างเดียวคงต้องกินแกลบหรือไม่ก็คงต้องขายสวนสักวัน..เลยตัดใจจะไถสวนเพื่อปลูกยางพารา..แต่ก็ยังสงสารต้นไม้ไม่รู้จะทำยังไงตัดใจไถป่ายูคาทิ้ง..โดยมีข้อแม้ว่าต้องเหลือต้นไม้ที่โตๆแล้วไว้..แต่ตามตำราปลูกยางโดยสรุปบอกว่าต้องตัดไม้ใหญ่และเก็บให้สะอาด..ไม่งั้นยางไม่โต..ผมเหรอครับยางไม่โตก็ไม่เป็นไร..อยู่ๆกันไปขนาดต้นไม้ในป่าขึ้นเบียดๆกันยังอยู่ได้เลยวุ้ย..

ตกลงการไถที่ชั่วโมงละ 700 บาทและให้ไถตามแนวเขตยูคาเท่านั้น..ส่วนป่าน้อยๆของผมก็ห้ามแตะต้อง..ขอรถไถ2คันเพื่อความรวดเร็ว..และต้องลงผานสามให้ด้วย..ชาวบ้านสงสัยว่า."เป็นหยังคือบ่เอาต้นไม้ลงแล้วยางพาราสิงามอยู่บ่"..และรับอาสาตัดให้เพื่อจะเอาไปเผาถ่านผมให้เหตุผลว่า..ผมปลูกยางพอแต่ให้มีรายได้..ไม่เน้นรวย.(จริงๆนะอยากรวย)..สงสารต้นไม้กว่าจะโตขนาดนี้..

คนขับรถไถก็ได้ใจจริงๆ..จัดการไถยูคาให้ตามที่บอก..

รถไถก็ไถไป..วันนี้ผมเองได้เลื่อนตำแหน่งจาก."คนงาน"..เป็น."คนคุมงาน" ..อากาศร้อนเดินดูไปพักไป.และต้องใส่เสื้อสีสว่างๆ..กลัวคนขับรถไถมองไม่เห็นเดี๋ยวชนเอา..แต่ก็อย่างว่าแหละพี่น้องคนมันหน้าตาดีใส่สีไหนก็ดูดีทั้งนั้น..ฮ่าๆๆๆๆฮิ้วววว..

อากาศร้อนมาก..ไปนั่งเอาเท้าแช่น้ำให้เย็นๆ..แต่ก็ร้อนเหมือนเดิมเพราะนั่งตากแดดไปด้วย..ร่มไม้ยังไปไม่ถึง..แช่น้ำไปโยนขนมปังไปสมาชิกก็โผล่มาทักทาย..ดีนะเนี่ยไม่แทะเท้าผมไปด้วย..โฮะๆๆๆๆ...

คุณอ๊อดถามหาดอกกระเจียว..เห็ด..ที่อยู่ในสวนเลยเอารูปมาฝาก..แต่ไม่เก็บนะครับปล่อยไว้เหมือนเดิม..ปล่อยไว้ดูเล่นๆให้ชาวบ้านอิจฉาดีกว่า..อิอิอิ...

ผลงานการไถสวน..อย่างที่เห็นจะไม่ราบเรียบสวยงาม..มีต้นไม้ใหญ่หลงเหลืออยู่ประปราย..จ่ายค่าไถประมาณ หมื่นสอง..ยืมตังค์เพือนมาจ่าย..แล้วค่อยกู้สหกรณ์คืน..กะทิ้งไว้สักอาทิตย์แล้วค่อยมาเก็บเศษไม้..เตรียมการปลูกยางพาราต่อไป..ในส่วนของนาก็คงต้องไถปรับอีก..รอหายืมตังค์และเวลาที่รถไถว่างค่อยมาไถปรับที่นา..การปลูกยางพาราอาจจะไม่ดีที่สุด..แต่ผมมีภาระงานประจำอยู่..คงจะทิ้งมาทำสวนเลยไม่ได้..ตอนนี้ก็ได้แต่พยายามปลูกทุกอย่างที่ปลูกได้..เผื่ออนาคตจะได้มีสวนที่มีต้นไม้ที่ถูกใจเรา..

ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินไทยให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โสที่เคารพ..และบ้านสวนพอเพียงของเรา..ลำใย..

ปล.อาจจะไม่ค่อยได้ตอบสมาชิกที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นในบล็อกของผมเนื่องจากภาระงาน..แต่ผมอ่านและตอบในใจทุกครั้งทุกความคิดเห็นนะครับ..แหะๆ..