ลุงหมาด 2"อยู่อย่างแมว แต่แววเหมือนราชสีห์"

เล่าเรื่องตอนกลับบ้าน สงกรานต์ ต่อจากครั้งที่แล้ว 
อธิบายเพิ่มเติม สำหรับคำที่ลุงพูดว่า 

"อยู่อย่างแมว แต่แวว เหมือน ราชสีห์"

คำว่า แมว ของลุง อยู่อย่างเล็กที่สุด ธรรมดาที่สุด ไม่เป็นจุดสนใจ 
เพราะเท่าที่เห็น คือบ้านลุงยังเป็นบ้านธรรมดา บ้านทรงเดิมๆ สมัยก่อน ไม่ได้มีการปรับปรุงให้ทันสมัย เหมือนกับบ้านหลังอื่นๆ ในหมู่บ้านที่แข่งกันทำ ทั้งแบบยุโรป 
(ทั้งที่บ้านเราอากาศ แสนใจร้อนแบบนี้ นี่นะ) เพราะแสดงถึงฐานะที่ร่ำรวยขึ้น 
(แต่ไม่รู้นะ หนี้ ธกส. เท่าไหร่???) 
คือ ที่นี่บ้านไหนมีสวนยาง ต้องทำบ้านให้เด่น ให้สวย มีรถป้ายแดงจอดหน้าบ้าน 
พืชผักสวนครัวไม่นิยมปลูกเหมือน เมื่อก่อน เพราะตอนนี้มีเงิน ซื้ออย่างเดียว 
แต่ที่บ้านลุงยังมีผักริมรั้ว เหมือนเดิมเลย เพราะอะไรที่ปลูกได้ มันก็ง่ายกว่าการไปซื้อเขา และปลอดภัยกว่าด้วย อาหารการกินก็กินให้ธรรมดา มีปลากินปลา มีผักกินผัก ไม่ต้องไปกินอาหารไร้คุณค่าที่เ ขาขายกันตามร้านอาหารจานด่วน เหมือนคนอื่นเขา 

แวว ให้เหมือน "ราชสีห์" ของลุง 
ถ้าอยากจะได้อะไร อยากจะไปเที่ยวไหน ก็ไป ก็ทำได้เลย ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินทอง หรือภาระหนี้สินต่างๆ เพราะมันไม่มี เคยถามลุงเหมือนกัน ว่่าอยากไปเที่ยวไหน ลุงบอก ไม่อยากไปหรอก เพราะเที่ยวตอนหนุ่มๆ เยอะแล้ว ทุกวันนี้แค่ไป ไร่ ไปสวน ได้อากาศบริสุทธ์ ได้สูตรอ๊อกซิเจน เต็มปอดก็พอ 

ชีวิตของลุง ช่างง่าย เนอะ แบบนี้แหละ ที่ฉันเคยได้ยินมา 
ชีวิตจะง่าย มันก็ง่าย แต่ที่มันยาก เพราะคน ตั้งกฏเกณฑ์ ตั้งเื่งื่อนไข 
มีข้อกำหนด ข้อจำกัดให้มันยากขึ้นเอง 

เรื่องเล่าตอนกลับบ้านยังมีอีก แต่เรื่องลุง คงหมดแค่นี้ เอาไว้มีเวลา 
จะเขียนตอนกลับบ้าน ในเรื่องอื่นๆ ที่พบเห็น ให้อ่านอีก 

ลุงคือตัวอย่าง ของคนพอเพียงที่ฉันอยากเอาเป ็นแบบอย่าง 
ถ้าปัจจัยสี่ ไม่ต้องหาเงินมาซื้อ แล้วเงินมันก็จะมีมาเอง

แล้วจะเล่าเรื่อง ของสองครอบครัว ของคนที่ทรัพย์สิน ให้ลูกหลาน แต่กลับไม่มีใครมาหาในช่วงเทศกาล (ครอบครัวลุงหมาดเอง) กับ ครอบครัวที่ไม่มีอะไร(ครอบครัวของผู้เขียนเอง ) แต่ ลูกหลานมาหา ไม่มีที่จะยืน จะนั่ง มันแตกต่างกันนะ ที่ผู้เขียนเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้ 

ว่าทำไม  ???

ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกท่าน ที่รออ่่าน และรอติดตามนะคะ  ไว้มีเวลาจะมาเขียน มาเล่า ให้ฟังค่ะ