สวน..สนุก..และมิตรภาพ..

เวลาคนอื่นๆไปสวน..อาจจะมีหลากหลายอารมณ์..หลายบรรยากาศ..สำหรับผมหรือครับ..ถ้าไม่เกรงใจชาวบ้านที่ผ่านไปผ่านมาอยากจะหัวเราะคนเดียวอยู่เหมือนกัน..แหม..มันรู้สึกมีความสุขจริงๆ..บางครั้งแดดก็ร้อนมากๆ..ฝนตกก็มี..ตอไม้ก็เยอะ..เหงื่อเข้าตาซึ่งก็แสบตา..พอๆกับเวลาตากฝนแล้วน้ำฝนไหลเข้าตา..แขนขาล้าเพราะขุดดินเยอะ..ถือต้นยางเดินไปเดินมาจนเหนื่อย..อันตรายจากแมลง..ฯลฯ..แต่ผมก็มีความสุขเสมอทุกครั้งที่ไปสวนชนิดที่ลืมเวลาเลยทีเดียว..ไม่แคร์ใครอยากถอดเสื้อก็ถอด..หรือวันไหนอยากหล่อก็บรรเลงเลยครับพี่น้อง..

ปกติสวนนี้เน้นบันเทิงครับ..ขุดดินปลูกต้นไม้คนเดียวก็ขุดได้ครับ..ปลูกไปด้วยเอามือจับดินนุ่มๆเย็นๆที่ไม่มีสารพิษ..มีกลิ่นดินหอมอ่อนๆผสมมาด้วย..โฮะๆๆมีความสุขพอประมาณครับพี่น้อง..วันไหนเหนื่อยมากๆก็ขุดดินเย็นๆขึ้นมานั่ง..เย็นดีเหมือนกัน..ตอนซักเสื้อผ้าอาจจะได้ยินเสียงผู้ปกครองแว่วๆมา..ไปปลูกต้นมาหรือไปนอนเกลือกดินมาน้อ..ฮ่าๆๆๆๆๆฮิ้วววว...

ข้าวไร่ก็เริ่มงอกเป็นต้นเกือบหมดแล้วครับ..ส่วนที่ยังไม่ได้ปลูกยางข้าวงอกมาก่อนก็ไม่เป็นไร..ขุดปลูกเอาดื้อๆเลยต้นข้าวอาจจะเดี้ยงบ้างก็ไม่เป็นไร..เพราะผมเชื่อคำแนะนำของที่ปรึกษาประจำสวนของผม..ที่บอกว่าข้าวอ่อนตายยากข้าวแก่ตายง่าย..เดินผ่านเดินเหยียบพอฝนมาเดี๋ยวก็ฟื้น..ยกเว้นต้นที่ขุดหลุมฝังไปกับยาง..คงหมดโอกาสโตแน่ๆ..แหะๆๆๆๆ..

นี่แหละครับโฉมหน้าที่ปรึกษา..ผู้เชี่ยวชาญ..ผู้ทรงคุณวุฒิประจำสวนผม

บางครั้งก็เป็นชาวนา.ประจำสวน.

บางทีก็เป็นคนงาน..กรรมกรแบกหาม.

ผู้ตรวจการณ์..ผู้รักษาความปลอดภัยประจำสวน..ถ้าเผอิญเจอผมไปสวนก็จะช่วยผมขนกล้ายางลงจากรถ..แบกขี้วัว..จับเชือก..ขุดหลุมด้วย..บางครั้งก็เป็นครัวให้ผมกินข้าวด้วย..แถมมะม่วงถ้ามีมะม่วง..กล้วยถ้ามีกล้วย..ต้นแบบในการถอดเสื้อของผม..อายุ 58 ปี..ตำแหน่งหน้าที่การงานในสวนเยอะขนาดนี้..นับเงินที่ผมให้..ยัดเยียดให้..ขอร้องให้เอาไปใช้..แค่ 2000 บาท..ครับ..2000 บาทพิมพ์ไม่ผิดหรอกครับ..

นี้ก็ผ่านไปสวนไปนาทุกครั้งที่ผมไปสวนเจอก็คุยทักทายทุกครั้ง..ถามสารทุกข์สุกดิบตลอด..นี่แค่ส่วนหนึ่งนะครับ..โดยเฉลี่ยในแต่ละครั้งที่ไปสวนต้องได้ทักทายไม่ตำกว่า 7 คน..วันไหนโชคดีหน่อยก็เป็นสิบ..ผมเองจำได้ไม่หมดอาศัยว่าคุ้นๆหน้าก็ทักเลย..ตอนนี้ถ้าวันไหนผมปลูกยางไม่หมดก็ทิ้งไว้ที่สวนค่อยไปปลูกต่อ..จอบเสียมก็วางๆไว้แถวๆนั้นแหละครับ..ไม่ต้องห่วงมีคนดูให้เยอะครับ..

ภารกิจที่ไม่เคยขาดเวลาไปสวนต้องแวะเอาขนมปังไปให้เด็กๆในสระกิน..บางครั้งไม่ได้ไปหลายวันมีงอนด้วย..ต้องให้เรียกหลายครั้งถึงจะมากิน..ฮ่าๆๆๆๆฮิ้วววววว...

นโยบายช่วงนี้ของผมไม่มืดไม่กลับ..นี่ถ้าพระจันทร์สว่างจนพอมองเห็นอะไรๆบ้าง..กะจะอยู่ให้ถึงเที่ยงคืนไปลย..อิอิอิ..

ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โสที่เคารพ..และบ้านสวนพอเพียงของเรา..ลำใย..