ถึงแล้ว แปดริ้ว บ้านพี่เหมียว ไปรยา..คนสวย

หลังจาก โทสับหาถามทาง จนหาทางเข้าบ้านพี่เหมียวได้แล้ว ก็หวุดหวิดได้หลงทางกันอีกเพราะมีทางแยกหลายทาง เลยต้องเข้าวัด ถามใหม่อีกรอบ ที่จริงหลงทางไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะไม่เคยมา มีคนที่หลงทั้งที่เคยมาแล้ว ยังหลงก็มี ใคร สารภาพมาเลย อีกอย่างต้องรู้ว่ามากับใคร..เรื่อง..หลง..เป็นเรื่องธรรมชาติ..

มาจอดตั้งหลัก...ที่แท้..จุดไต้ตำตอ...บ้านพี่เหมียวอยู่บ้านวัด..หนามแดง..เราอยู่ในวัด พี่เหมียวยืนอยู่หน้าบ้าน หน้าวัด คุยโทสับก็เห็นตัวกันอยู่ห่างกันประมาณ 50 เมตร โบกมือให้หยอย ๆ 5555

ถึงแล้ว มีคนมาก่อนเรา..ลุงโรส ยายสาย มาแต่เช้า...รูปอยู่ไหนนะ ยายแมว เข้าสวนก่อนค่ะ ระหว่างรอคนอื่น ๆ พี่เหมียวเป็นไก่..เอ้ย! ไกด์ พาไปดูการบ้านด้วย ข้าวโพดหวาน...ของลุงดำ ที่น้องแจกต่อ  มดคาบไปเหลือส่งการบ้านแค่นี้ค่ะ มีแววกำลังงาม  น้องเอาไปให้อีกหลายฝัก เก็บเข้าตู้เย็นด้วยเด้อค่ะ เพราะมดชอบ หวานเป็นตาหน่าย..

มีมาเพิ่มอีก น้องดา ยายต้อย น้องตาล น้องดาพาลูกชายรูปหล่อมาด้วย ไม่น่าเชื่อ หน้าตายังละอ่อน..เปิ้นเป็นครูแล้ว..นึกว่ายังเรียนมัธยม

มาพร้อมกัน แต่คนละคัน ยายสมจิตเอาลูกและคุณสามีสุดที่รักมาโชว์ตัว...ขอบอก..ครอบครัวนี้ ฮา..มาก...ฮาแบบธรรมชาติ ธรรมชาติสร้างมาฮา..แล้วจะโดนแฉ..เป็นรายบุคคล...อิอิอิอิ...ถ้าจะติดสินบน จะรับพิจารณาเป็นพิเศษ..จร้า  ป้าลัดพาคุณแม่มาด้วยค่ะยังแข็งแรง มีความอดทนกับนกกระจอกแตกรังพวกนี้มาก แล้วก็มีน้องแม้วตามด้วย...

แม่สมจิต..ถ่ายรูปเป็นหลักฐาน แต่ไม่ได้สังเกตเลย ว่าน้องแจ๊คก็อยากเข้ากล้อง รูปหล่อเหมือนพ่อ ถ้าเหมือนแม่..แย่เลย 5555  แล้วยายแมวมาแจมกับเขาทำไมจ๊ะ...สวยนะยะ..หล่อน

แก๊งค์สี่ตา...เจ๊หนูแหม่ม..ยายแมว..ดำ!..ยายสมจิต..ชุดนี้เลย..หลักสี่..มาระยะนึงแล้วจร้า..แต่ยังดูเอ๊าะอยู่...ใช้ได้ ๆ อ้อ!..รวมป้าลัดด้วยจร้า...สาวหุ่นดี..เสื้อขาว เห็นหลังไว ๆ เจ้าของบ้าน..บ่นได้ทุกสถานการณ์..อิอิ วิ่งวุ่นอยู่คนเดียว..ไฮเปอร์..ตัวแม่

ป้าลัดมีของแจก..แจกก่อนเพื่อน ถุงที่ยื่นให้ป้าแมว..อยู่กับพี่นัน เพราะป้าแมวลืมเอาตอนลงรถ มาเอาเองเด้อ..ช้า ใช้หมดก่อนเด้..

ป้าต้อย เมืองชล มากับลูกสาว น้องน้ำตาล ที่บอกว่าเจ็บใจ ๆๆๆ  เพราะแม่ชอบซื้อขนมตาลมากิน..กินลูกสาว..ว่าซั่่น..คิดได้ไง..น้องตาล นั่งอยู่เสื่อข้างนอก น้องแจ๊ค ลูกชายน้องดา

พี่เหมียว..ภูมิใจเสนอ..น้ำหมัก..แบบว่า..อยากอวด..หมักได้สวยงาม น่ากิน..มีใคร ๆ อยากเอากลับบ้านด้วย แต่...พี่เหมียว ไม่แจก..555 อดไปตามๆกัน มีคนบ่นว่าเสียดาย น้ำฝาถังของพี่เหมียวด้วยแหละ ของตัวเองก็มี ยังไปเสียดายของคนอื่น..

ตรวจการบ้าน..ศิษย์เอก..5555  คนนี้..ศิษย์พี่เหมียว...วุ้นเป็นชั้นสวยงาม..

ระหว่างที่รอ น้องนึกก็ข้ามไปฝั่งวัด ไปชมพิพิธภัณฑ์ของเก่าโบราณ 

สะพานนี้พี่เหมียวลงทุนทำเอง ไว้ต้อนรับ สมช.บ้านสวน 55555 บังคับให้ไต่สะพานด้วย ลำบากลูกเล็กเด็กแดง และคนชรา แข้งขาไม่ดี 

ถ่ายจากฝั่งวัด..หลังคาสีฟ้า ๆ ร้านค้าพี่เหมียว..มีเอาไว้รับตังค์จากชาวบ้าน..เปิดร้านค้าบังหน้า..อาชีพที่แท้จริง...นั่งนับตังค์

ไม่เข้าใจจริงๆ เดินไต่สะพาน ดีตรงไหน ขากลับยังพากันไต่กลับคืนอีก  ธนนันท์..ชวนน้องนึก น้องแหม่มเดินตามถนนดีกว่า..อ้อมไกลกว่า 50 เมตร เดินมาถึงบ้านพร้อมกัน ปลอดภัยกว่ากันเยอะ..เลย

ไม่ได้ลงรูปของเก่า เพราะมีนักวิชาการไปด้วยหลายท่าน ธนนันท์เป็นนักวิชาเกิน รอท่านลงบล็อกดีกว่า (ที่จริงมัวแต่โทสับ ไม่ค่อยได้ฟังไกด์นัก 555)  เผาตัวเองก่อน ก่อนจะโดนคนอื่นเผา เอาคืน แต่ยังเสียว ๆ เหมือนกัน ใครจะผูกใจเจ็บ คนน่ารักๆ อย่างธนนันท์ เบาๆ นะพี่น้อง..เอิ๊ก!

ต้องไปทานอาหารเช้าค่ะ  พี่เหมียวพาไปกินที่ตลาดน้ำโบราณ....ไม่ทราบว่าพี่เหมียวเข้าใจอะไรผิดๆ หรือเปล่า คิดว่า สมช. ที่มาเที่ยวนี้ เป็นคนโบราณ ๆ จนต้องพาไปที่โบราณ ๆ  เฮ้อ!...ตามตอนต่อไปค่ะ...ฝากบอกคุณ สมช.ทั้งคณะด้วยค่ะ ช่วยกันลงบล็อก ประชาสัมพันธ์ ตลาดน้ำด้วยค่ะ พี่เหมียวเขาเป็นคนหว่านพืช..หวังผล...หว่านข้าว..ต้องได้หญ้าด้วย คุ้ม! อิอิอิ  เผาแบบศพยังสวยอยู่ค่ะ..พี่เหมียว...