เมื่อหนุ่มออฟฟิศไป....ทำนา

สองเดือนกว่าแล้วที่ไม่ได้เขียนบล็อก....สาเหตุไม่ต้องพูดถึงเพราะมันไม่มีประโยชน์ ...ผมเข้ามาแสดงความคิดเห็น...ก็มีบ้างในบล็อกของพี่ๆสมาชิกบ้านเรา ...เมื่อฤกษ์ดีๆ...ก็ลงมือเขียนซะเลย

.....ที่จั่วหัวข้อว่าหนุ่มออฟฟิศไปทำนา.....โคตรน่าตื่นเต้น....เพราะมันมีที่มาครับ...เพราะตอนนี้ทุกคนในบริษัทจะรู้ว่า...ถ้าหากจะแลกวันหยุด...ห้ามแลกกับผม...เค้ารูกันดีว่าผมกลับบ้านไปทำนา..หลังจากกลับมาที่บริษัท...เพื่อนๆจะถามว่า"หว่านเสร็จยัง / ดำเสร็จยัง / ข้าวงามมั้ย  ฯลฯ  " ถามขนเยอะอย่างนี้ไปช่วยกรูเลยมั้ย?  บางทีก็มีแชว ทำนามาหรอ? ข๊าวขาว ..... บางคนสงสัยจะถาม"ไมมรึงดำจัง..นาไม่เสร็จอีกหรอวะ" ผมชอบนะ ไม่ได้เป็นจุดเด่น..แต่มันได้เห็นความห่วงใย....ความช่วยเหลือ...พี่หัวหน้าบอกว่าเหลือพักร้อน10วันเก็บไว้ลาไปเกี่ยวข้าวก็ได้นะ...ไม่พอก็บอก...จะพิเศษให้...(ดีใจจัง)...เพื่อร่วมงานบางคนบอกว่าอยากหยุดวันไหนก็บอกได้นะแลกได้ก็จะให้...ความช่วยเหลือเห็นอกเห็นใจของเพื่อร่วมงานนี้ก็ถือว่าสำคัญเหมือนกัน...เชื่อว่าทุกคนคงเคยมีความรู้สึกนั้นเหมือนกับผม...หลายคนถามว่า...ทำไมไม่จ้างเค้าทำ...ไป-กลับ ลำบากจะตาย กรุงเทพฯ- บุรีรัมย์ ...เราตอบ...ลำบากก็ต้องทำทิ้งไม่ได้...ของพ่อของแม่...ของๆเราเอง..มันเป็น..รายได้อีกทางของเรา...ทุกคนก็เข้าใจครับอาจจะว่าลับหลัง พิลึกคนชอบลำบาก...ผมได้ยินน้องผู้หญิงที่บริษัทคนหนึ่ง....เธอสวยมาก...เธอบอกว่า "ถ้าหนูมีที่นาเยอะๆ หนูจะไปทำนา  หนูไม่มาทำหรอกงานลูกจ้างเค้าน่ะ"...ผมเริ่มเอะใจ..เออขนาดน้องมันสวยมันดูดีทุกอย่างพูดมาอย่างไม่อาย พูดง่ายๆประมาณว่า กรูเลือกได้ กรูจะไปทำนา...คำพูดเธอก็เป็นอีกส่วนหนึงที่ทำให้ผมตัดสินใจอยากทำนาเป็นอีกอาชีพเสริม....เพราะอนาคตผมมองว่าชาวนาอาจเป็นอาชีพสุดท้ายที่ผมต้องทำย้ำ!!ต้องทำ ที่เล่ามา...อนาคตไม่แน่นอนแต่ที่แน่นอน ชีวิต จิตใจ กำพืด ผมมาจากดิน จากผืนนาที่ผมรัก .... ผมทิ้งไม่ได้พล่ามมาเยอะแล้ว....อย่างน้อยก็แค่อยากให้โลกรู้ว่า...ฉันนี้แหละที่ปลูกข้าวให้พวกคุณกิน...ซึ้งป่าว      นาที่ผมทำก็ทำไป...ทดลองไป...ของเราเองตัดสินใจเองได้....ปีแรกนี้ผมลองทำตามคำแม่....แม่ว่าลองดู...ทำไปทดลองไป..หาจุดบกพร่องปีหน้า...ถ้าทำเราจะได้มีบทเรียน...ต่อให้ปีนี้ข้าวได้เท่าไรก็ช่างมัน ลูกแม่ทำได้...ฝ่าฟันกับความลำบากมาได้ก็เก่งแล้ว(ซึ้งเลย)....

....พล่ามมาเยอะแล้ว....อย่างน้อยก็แค่อยากให้โลกรู้ว่า...ฉันนี้แหละที่ปลูกข้าวให้พวกคุณกิน...(ภูมิใจยังไงไม่รู้)

ไถดะทิ้งสองเดือน  เคยลงภาพนี้มาแล้วบล็อกก่อนนำมาย้อนอดีดนิดนึง

ลงแขกหว่านข้าวหาพี่น้องทั้งนั้น....ประหยัด

ไถปั่นตามทีหลัง

หลังจากหว่านได้ 5 วัน

<<ช้ายมือนาหนองตอนนี้ไม่มีน้ำ.....ขวามือนาโคกแต่ตอนนี้ที่โดนปรับกลายเป็นหนอง>>> น้ำขังสูงเหนือเข่า โทรบอกน้องชายมาปล่อยน้ำลง...เพราะกลัวข้าวตาย

ทันใจไวเหมือนพิซซ่า...ถึงจำชุ่มช่ำไม่ทัวถึงก็ตาม...

แต่เมื่อ 10วันผ่านไป ต่อไปนี้ มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดที่นาผม  บ่ายวันนั้น บรรยากาศเป็นใจ พระพาย อยากช่วยเหลือ...ก็พัดพระพิรุณกระหน่ำลงมาเป็นแม่คงคา...ให้แม่คงคามาช่วยแม่โพสพแต่คงช่วยกันสุดแรงเกิด  สุดท้ายแม่โพสพของผม...ก็เป็นแบบนี้  ฮือๆๆๆๆ

และก็แบบนี้....ผมสงสารแม่โพสพจับใจ...นึกดูคงคล้ายคนกำลังจมน้ำ...

แต่ผ่านไป20วันเต็มที่ผมไม่ได้กลับบ้าน พอมาอีกที .....รอดครับ...แม่โพสพเธอรอดครับ....สูงหนีพ้นแม่คงคาเกือบ1ศอก ....แต่คงเพราะความเหนื่อยจากการดันตัวเองหนีจากแม่คงคา สภาพเธอก็อย่างที่เห็น ปลายเหลือง แม่โพสพไม่แข็งแรง....ทำไงดีจะช่วยยังไงดี ....ลุงที่ทำนาผืนข้างๆบอก ไปซื้อปุ๋ยมาใส่... เพราะดูจะขาดสารอาหาร ผมก็คิดเอาปุ่๋ยคอกมาลงเลย....แต่น้ำในนาสูงติดก้น...คงลากปุ๋ยคอกลงน้ำไม่ได้ จึงจำใจลงปุ๋ยเคมี สูตร15-15-15 เลย ไม่รู้ละสูตรใครสูตรมัน ..แต่สูตรผมคิดเองมั่วเองทั้งนั้น

ถึงผิดเจตนารมย์ ที่จะทำนาแบบไม่ใช้สารเคมี แต่เลี่ยงไม่ได้จริงๆครับ

บิ้งนี้เป็นนาโคกที่ถูกปรับให้เป็นผืนเดียวกัน ...ดินมันเป็นสีแดง...เลยบอกน้องลองเอาปูนขาวมาโรยครับ(บิ้งนี้ปีนี้ผมไม่ได้ทำครับเพราะว่า ดินหล่มรถไถไม่ลงให้เพราะปีก่อนมันเคยจมครึ่งรถ...คนขับเค้าเข็ดขยาดกัน)

ไถดะนาโคกครับ....ดินทรายแดง...สวยปะ

วันนี้มาสูบน้ำดำนาครับ...ผม น้องเขย น้องชายคนกลางและคนเล็ก มาช่วยดำนา

นาตะแคงครับ ปีหน้าต้องเกลี่ยให้เสมอ

ช่วยกันเก็บหญ้า ครับเล่นกันมากกว่าน้อง

พักกินข้าวกลางวัน....ข้างทางนี่แหละครับ...อาสาว ห่อผัดพริกแกงหมู หน่อโจดต้ม กะน้ำพริกป่น มาให้ แต่ก็เอาแตงโมกินร่วมด้วย

เสื้อดำน้องคนกลาง เสื้อขาวน้องเขย  และที่สำคัญที่สุดของงาน

เสื้อดำคนนี้ ส่งตรงมาจากใต้ครับ...เป็นหทารเกณฑ์อยู่ อ.แวง จ.นราธิวาสครับ...พอดีช่วงได้หยุดก็กลับมาช่วย พี่ๆ ดำนาครับ ขยันทั้งบ้านครับ...แต่ขายออกกันหมดแล้วนะครับ 5555

พักหายเหนื่อยก็มาลุยกันต่อครับ ไป!!!! ลุย !!!!

ปริญญาตรีใส่ชุดนี้มาดำนากัน เฮ้อ ! ก็มันร้อน (และแล้วก็หน้าดำอย่างกะคนไปเผาถ่านมา)

......ผมและน้องๆ เคยช่วยพ่อแม่และญาติ ดำนา เมื่อตอนเล็กครับ ผมดำไม่เก่งหรอกครับ แต่วิญญาณชาวนาเข้าสิง แปลกตัวเองเหมือนกันดำคล่อง .....น้องเขยมันแซว ...."ลุง ดำนาเร็วเนาะ นึกว่า จะเก่งแต่พิมพ์คอมพ์ " เราก็รู้สึกดีนะ(แต่เหมือนมันด่ายังไงก้ไม่รู้) ที่คนชมในสิ่งที่เราคิดว่าเราทำได้แต่ที่น่าภูมิใจ ทำได้ดีด้วย  สู้ ๆ

จะบอกว่าบิ้งนี้ หญ้าไมยราพเพียบครับ .....โหด คับทั้งลื่น...ทั้งหนามปักเท้าและมือ..[บ่ายโมงน้องเขยก็โทรไปบอกแม่ยาย(อาสาวผม)ให้มาช่วยดำ...แต่แกมาดำนาด้วย... แล้วก็บ่นจนดำนาเสร็จ(กลับบ้านไปบ่งหนามออก) เวรกรรม อาแกคงบ่น  กรูอยู่บ้านดูย่าดีๆ ไปหาเรื่อง....ทำไงได้แกคงกลัวหลานมันดำนาไม่เป็น กะจะมาสอน (แต่มาบ่นแทน เฮ้อ ! สงสารแกเหมือนกัน)

     บ่าย ๆ สามโมง ได้เวลาไปหว่านข้าวครับ จะเอาไว้ตกกล้าดำอีกที กะตอนหลังวันแม่ไปแล้ว

กล้าข้าวหอมมะลิครับ  แช่หนึ่งคืน รอหว่าน ให้เขย หว่านให้ตอนแรกหว่านมันบางบ้างหนาบ้าง น้องเขยบอกว่า "ลุง!! เดี๋ยวหว่านเองไปดำต่อ"(กรูนึกว่าจะชมที่ แท้เราก็ไม่ได้เก่งทุกอย่าง จริงๆ)

พญานาคสูบน้ำดึงมาจาก นาโคกบิ้งที่น้ำขังเยอะกว่าเพื่อนครับ สูบระบายเผื่อจะแห้งลงบ้าง

ภาพนี้สวยมั๊ยครับ ถ่ายกะมือ .... (นิ้วเป็นพยานมันบังจอ) บิ้งนี้ไว้หว่านกล้าครับ

วันนี้ก็จบลงด้วยดีครับ....เหนื่อย เจ็บ  สนุก  สุขใจ ดีใจ แล้วก็ประทับใจ ดีกว่างานในออฟฟิศ อีกครับ

ผลงานที่ได้ หลังจากที่ดำไปได้ สามวัน แห้งเฉา  เหมือนจะไม่รอด แต่ก็คิดว่าเอาแม่โพสพ ลงดิน ยังไงแล้วก็ต้องรอด  นะแม่นะ

นี่กล้าที่หว่านไว้ครับตอนเช้าดูดีครับ....แต่มาดูตอนกลางวันนี้เฉาหมด เฮ้อ!!!!

......มาถึงตอนสุดท้ายของบล็อกนี้....สมาชิกหลายท่านคงสัยทำไม มันเร็วจังใช่มั้ย,,,,,คือผมถ่ายเก็บไว้แต่ไม่ได้ลงบล็อกสักที แต่คิดว่ามันน่าจะดีถ้านำทุกอย่าง ทุกขั้นตอนที่มันเป็นเรื่องเดียวให้ มันจบในบล็อก แต่ก็อย่างว่าครับ.....ขั้นการทำนา มันไม่ซับซ้อนเท่าไร...แต่ มันอาศัย เวลาด้วยเลย กะว่า นานๆ เอามาลงให้หายคิดถึง แค่ลงไว้อย่าให้ลืมน้องคนนี้ก็พอ เดี๋ยวมีรายการอีกเยอะที่เคยค้าง ไว้ไม่ว่าจะคบเด็กสร้าง ความคืบหน้าเพาะกล้าตะแบง เอาไว้เดี๋ยวมาลงให้ อวยพรย้อนหลังคุณแม่ ๆ ในสมาชิกบ้านสวนทุกท่าน ไม่ว่าจะ... ป้าเล็ก..ป้านัน..เอื้อยแดง(แม่น้องลูกหมี)...พี่แจ้ว...พี่อารีย์....เยอะแยะจำไม่หมด....ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะครับ ปีนี้ให้แค่นี้นะ (เพราะผมก็อวยพรให้แม่ของแค่นี้เหมือนกัน) จะได้ไม่หงำกัน เฮอๆๆๆๆ   ไปละครับ