ท่านคิดอย่างไร

แบบนี้แหละครับดีเหมือนกันใครคิดอย่างไรก็พูดออกมา ไม่มีความคิดไหนผิด ช่วยกันรับฟังแต่ก็ยอมรับว่าเครียดแต่ไม่ได้โกรธ แต่เครียดกับข้อเท็จจริงครับ เล่าเรื่องจริงให้ฟังนะ เมื่อตอนทำงานอยู่ที่กรุงเทพพักอยู่ฝั่งธนบุรีแถวบางขุนนท์ขึ้นสะพานลอยมีขอทานแขนด้วน2ข้างใส่เสื้อ พยามมานั่งขวางทางเดินของคนให้เดินลำบากคือต้องเห็นและเดินหลีกเขา(เป็นเทคนิคการขาย(การขอ)เหมือนพ่อค้าแม่ค้าทีขายบนทางเท้า)ขอทานสูบบุหรี่เวลาจะเขี่ยก้นบุหรี่ก็ใช้วิธีพ่นลมผ่านบุหรี่ให้เถ้าบุหรี่หล่นเพราะไม่มีมือเขี่ย ไปทำงานฝั่งกรุงเทพเจอทุกวันเช้า-เย็น วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ไปหาของกิน เห็นขอทานคนนี้มีมือครบนั่งกินอาหารที่ข้างสะพานลอย เขาคงนึกว่าใครเห็นก็เห็นไปค่อยหลอกคนที่ไม่เห็นต่อไป เศร้าไหมครับเขาเอาความหวังดีของผู้ให้ไปเหยียบย่ำ เสียเงินไม่ร้ายเท่ากับเขาเอาความรู้สึกดีๆของผู้ให้ไปเหยียบย่ำอย่างว่า ยังมีตัวอย่างอื่นอีก แต่ไว้ค่อยเล่าครับ ดังนั้นความเห็นของครูตี๋และเพื่อนๆก็เป็นความเห็นที่ควรรับฟัง แล้วก็อย่างที่ผมว่าแหละครับ พูดยากเนาะ แม้แต่คนที่แห่กันไปทำบุญในวันพระจนเหลือทิ้งเหลือขว้าง แต่ทำไงได้คนเขามีความทุกข์อยากทำบุญ โอ้ยก็ไม่ได้ว่าใครหนา มันพูดยากจริงๆ สังคมมันเป็นแบบนี้แหละ