ฤดูกาล..แห่งชีวิต..

ถ้าชีวิตผมที่ได้เติบโตและโลดแล่นไปตามกระแสแห่งกรรม..ตามวงจรแห่งธรรมชาติของชีวิต..วงจรแห่งชีวิตของผมก็คงเปลียนมาถึงฤดูกาลที่เป็นช่วงเดียวกับการเปลี่ยนแปลงของต้นข้าว..ที่เริ่มออกรวงและเริ่มจะเก็บเกี่ยวได้ในไม่นาน..ตามวงจร.เกิด.เติบโต.และสูญสลายไป..ช่วงนี้ใจผมหวิวๆ..ระส่ำระสาย.ปั่นป่วน.ท้อแท้และเซ็งกับชีวิต..เหนื่อยกับวันเวลาที่ผ่านไปเอามากๆ..แม้ร่างกายจะแข็งแรงก็ตาม..มองดูต้นข้าวที่เปลี่ยนไปตามฤดูกาลแล้วก็ได้แต่ถอนใจ..ชีวิตช่างไม่มีอะไรแน่นอน..เปลี่ยนไปเรื่อยๆ..เหมือนกับข้าวที่เปลี่ยนไปตามฤดูกาลจริงๆ..

สิ่งที่คอยปลอบประโลมใจยามท้อ..นั่นคือการชื่นชมความสวยงามในสวนแบบเงียบๆ..นั่งมองแบบเงียบๆ..และเซ็งชีวิตตัวเองคนเดียวแบบเงียบๆ..

หรือผมต้องสะสางวิถีชีวิตของตนเอง..เหมือนๆกับการสะสางวัชพืชให้กับต้นยาง..ใส่ปุ๋ยบำรุงหัวใจของตนเอง..ให้มีแรงสู้ไปตามกระแสแห่งกรรมที่ต้องเป็นไปตามวงจรแห่งธรรมชาติของชีวิต..

อุปกรณ์เสริมในการทำสวนของผมในช่วงนี้..ก็..ออกมาในโซนนี้มากขึ้นผิดปกติ..ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยแค่ลืมๆชั่วครั้งชั่วคราว..แล้วก็เข้าสู่สภาวะปวดร้าวอย่างต่อเนื่องต่อไปเหมือนเดิม..ในสภาพบรรยากาศเดิมๆ..และความคิดที่วนๆอยู่เดิม..พระเจ้าสร้างให้มนุษย์รู้จักลืมมนุษย์จะได้มีความสุข..แต่บางครั้งพระเจ้าก็เผลอให้มนุษย์มีความทรงจำเดิมๆผุดขึ้นมาเป็นระยะๆ...

หรือการมีชีวิตอยู่อย่างมนุษย์จะดีกว่าการมีชีวิตอย่างเพือนร่วมโลกอื่นๆ..ที่มีชีวิตตามครรลองแห่งธรรมชาติ..คือ.กิน.ขับถ่าย.ผสมพันธุ์.พักผ่อน.ไม่รู้จักความรัก..ความเจ็บปวด.ความท้อแท้..และความขื่นขมในการดำรงชีวิต..

..ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป..

ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โสที่เคารพ..และบ้านสวนพอเพียงของเรา..ลำใย..