ทรัพย์บนดิน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ที่ดินที่ตั้งใจทำสวนผสมที่จังหวัดอุบลราชธานีเมื่อตอนที่มาซื้อมีไม้ป่าอยู่ค่อนข้างมากแต่ด้วยระยะทางทำให้ดูแลได้ไม่ดีนักต้นไม้ที่อยู่ลึกเข้าไปด้านในและริมห้วยด้านข้างถูกขโมยตัดเกือบหมดตอนหลังมีญาติขอเข้าไปทำประโยชน์ด้วยการปลูกปอ ปลูกมันสำปะหลังและช่วยดูแลไม้ที่หวงแหนของเราให้ก็เลยทำให้พอมีเหลือรอดอยู่บ้าง ไปดูกันนะคะ

ไม้กลุ่มนี้รุ่นราวคราวเดียวกันมีขนาดรอบต้น ๔๐ - ๖๐ ซ.ม.  เป็นส่วนใหญ่ มีบ้างที่ขนาด เกิน ๑ เมตร

 

มีทั้งประดู่  พยุง  ยางนา  กระบก  กันเกรา

 

ด้วยความหนาแน่นทำให้สูงสวย

 


นับจนเวียนหัวเหมารวมว่าประมาณ ๔๐๐ ต้น

 

คราวนี้มาดูต้นใหญ่ ๆ ที่มีอยู่ประปรายดูบ้าง ประดู่ต้นนี้อวดโฉมอยู่ด้านหน้าใครเห็นเป็นต้องเหลียวหลัง       ขนาดรอบต้น ๔ เมตร  ๓๒  เซ็นติเมตร 

 

กระบกค่ะ อยู่ด้านหน้าเลยเหมือนกัน ๓ เมตร  ๕๐ เซ็นติเมตร

 

ต้นนี้  ๒ เมตร  ๘๗ เซ็นติเมตร

 

นนทรีคู่

 

พยุง กับ ไม้เหลื่อม ( ชื่อภาษาถิ่น ) ภาษากลางชื่ออะไรไม่รู้

 

กระบก กับตีนนก

 


 


 

พยุงค่ะ เหลือต้นขนาดนี้อยู่ ๓ ต้น


 

 

ไม้เหล่านี้ไม่เคยคิดตัดไม่เคยคิดขายตั้งใจเก็บไว้ส่งต่อไปยังรุ่นลูกรุ่นหลานถ้ามีโอกาสจะนำมาให้ดูอีกค่ะ

 

ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงอันแสนอบอุ่น

 


ความเห็น

:good-job: :good-job:

 

 

:embarrassed: :embarrassed: :embarrassed:

โอโห มีค่ามากๆๆๆ อืมๆๆๆ  อยากดีใจด้วยค่ะ ที่มีทรัพย์สินบนดินมีค่ามหาศาลแบบนี้    :embarrassed:

แค่อยากเก็บไว้ชื่นชมค่ะ อีก ๑๐  ๒๐ ... ปี ต้นจะสักแค่ไหนนะ

น่าชื่นใจมากๆเลย ต้นไม้ใหญ่ มีคุณค่าเวลานัทเห็นเค๊าตัดทิ้งเสียดายมากๆ กว่าจะโตใช้เวลาไม่รู้เท่าไหร่ ถ้าเอาไปใช้เพราะจำเป็นก็พอจะเข้าใจ แต่ที่แถวบ้านที่โปรตุเกตุเค๊าตัดไปทำฟืนอ่ะค่ะ นี่ก็ตั้งใจเหมือนกันว่าต้นไม้ที่มีอยู่จะไม่ตัดเลยถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ปล่อยให้รกๆแบบนั้นแหล่ะ ขอบคุณมากๆที่พาชมนะค๊ะคุณอ๊อด

ชาวบ้านแถวรอบ ๆ ที่ดินเขาจะโค่นไม้เลื่อยทำกระดานทำฝาบ้านเอาไปตีแปะเป็นฝาบ้านสัก ๑-๒ ปี ก็ขายราคาถูกแบบเหมาเป็นหลังแล้วไปเลื่อยใหม่ทำอยู่แบบนี้จนตอนนี้ไม่มีไม้ให้เลื่อย ข้ามไปเลื่อยกันถึงฝั่งเขมรก็มีนะคะ

ไม้ใหญ่เยอะมากคะ จะมีคนมารอยทำร้ายไหมคะ:embarrassed:

    

 

เมื่อ ๒๐ ปีที่แล้วมีมากกว่านี้ ๒๐ เท่าได้มังคะ ถูกทั้งทำร้าย และทำลายลงเหลือเท่านี้เองค่ะ

น้องอ๊อดต้นไม้ดยอะมากเป็นป่าเลยค่ะเมล็ดพันธุ์ไม้บางอย่างหากว่ามองตามสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยในป่ากินกันอาจพอเป็นแนวทางให้เห็นแหล่งอาหารจากตใ้นไม้ใหญ่เหล่านี้นะคะเป็นแต่ไม้ใหญ่เท่าที่ทบบางอย่างเมล็ดอาจต้องมีการลบความเป็นพิษออกก่อนที่จะนำมากิน ดีใจนะคะที่มีความตั้งใจไม่ตัดแต่เก็บไว้ให้ลูกหลานค่ะ

พี่สายพิน อีกห้าปีครึ่งค่ะจะมีเวลามานั่งดูระหว่างนี้ก็ทำไปเรื่อย ๆ ถึงเวลาที่ไปอยู่จริงจะได้ไม่เหนื่อยมากนัก 

หน้า